سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار۔نبشتہ کار: سکی ساوڑپنجاہ ءُ ھشتمی بھر
سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
پنجاہ ءُ ھشتمی بھر
من چاہ وران اِت آں بلے سک ھژم گپتگ اَت، پورا سر ترکگّ ءَ اَت، دست ءُ پاد لرزگ ءَ اِت اَنت، بزگیں دلشاد منی کَش ءَ نشتگ ءُ منی تسلا دیگ ءَ اَت، من گوشت” دلشاد پل بیا ساھل ءِ میتگ ءَ رو ایں آئی ءَ سرپد کن ایں پرچا آئی ءَ گوں زین جان ءَ سنگتی کرتگ ءُ پون ءَ چست نہ کنت؟”
دلشاد ءَ گوشت” نود اد ءَ ساھل ءِ ھچ رَدی نیست، میاریگ زین جان اِنت، اگاں زین جان ءَ گوں ساھل ءَ سنگتی مہ کرتیں داں کور ءَ مہ شتیں مجال نہ اَت ساھل آئی ءَ را دست سک کرتیں، پیسر ءَ ما گمشاد ءِ گس ءَ شت ایں آئی ءَ را سرپد کرت، نوں ساھل ءِ گس ءَ بہ رو ایں آئی ءَ سرپد بہ کن ایں باندا زین جان دگہ یارے بہ دار اِیت ما پد ءَ بہ رو ایں آئی ءَ سرپد بہ کن ایں واجہ تو پرچا گوں زین جان ءَ سنگتی کنگ ءَ ئے؟ اے وَ وڑے نہ اِنت ما بنا کرتگ، تو چش کن زین جان ءَ سرپد کن، اگاں تو زان ئے آ سرپد نہ بیت گڑا شاٹے بہ جن ءُ یلہ ئِے کن، تو گوش ئے من شاٹ ئِے جت نہ کن آں کہ منی مھر اِنت، مھر پلگاری یے، اڑے بابا نوں مھر پلگاری یے نہ اِنت بلکیں سر ءِ گاری یے، بلے ترا کے سرپد کرت کنت؟! نود من ءَ پھل کن من زین جان ءِ یارانی سرپد کنگ ءَ تئی ھمراھداری ءَ کرت نہ کن آں، ھاں اگاں کَسے ءَ ترا سُرینت یا گوں تو مِڑ اِت من پرتو ساڑی آں، منی سوج ءَ بہ زور انگت گوں آئی ءَ وش بو وتی کار ءَ کَش گھتر اِنت”.
من آئی ءَ را ھورت ھورت ءَ چارگ ءَ اِت آں، بلے اے رَندی دلشاد ءِ گپ من ءَ دوست بوگ ءَ اِت اَنت، من گوشت” ھو اڑے تو راست گوش ئے روچے ما یکے ءِ کر ءَ بہ رو ایں مردم سُبک گندگ بیت، اگاں ساھل منی دیم ءَ کپت گڑا الم سرپد ئِے کن آں”.
ما گپ ءَ ات ایں کہ گل سبا ءِ پون آھت، آئی ءَ گوشت” زین جان گریوگ ءَ بس نہ کنت، تو گوں ایشی ءَ وش بو نوں ردی نہ کنت، اے دلترک بیت”.
من برانز گپت ءُ گوشت” تو پرچا سرپد نہ بہ ئے؟ من پیسر ءَ گوشتگ ءُ انگت ھم گوشگ ءَ آں من آئی ءَ را ستکگ، من آئی ءَ را ھما وھد ءَ گوشتگ کہ اے منی اولی ءُ گڈی رَند اِنت ترا پھل کنگ ءَ آں نوں رَدی مہ کن بلے آئی ءَ انگت رَدی کرت ءُ سوگندانی سر ءَ سرگوست گڑا انگت من وشان بہ باں؟ چش بوت نہ کنت، پون ءَ کٹ کن کہ منی شیتان ھراب اِنت تو ءُ آ دوئیں زاہ ور اِت”.
آئی ءَ پون کٹ کرت، دلشاد ءَ من ءَ باز سرپدی دات بلے من سھڑگ ءَ نہ اِت آں، منی سر گوات گران اَت، ھیژ ھیژ کنان اَت، من چاہ وارت، چَہ دلشاد ءَ موکل کرت، واتر گس ءَ آھت آں داں ھچ آرام بوگ ءَ نہ اَت، براس ءَ جست کرت” ابا تو کجا بوتگ ئے من ءَ پہ سینکل ءَ باز کارے کپتگ”؟
منی شیتان ھراب اَت من زانگ ءَ نہ اِت آں آ منی مستریں براس اِنت من پسہ دات” من وتی یار ءِ چارگ ءَ شتگ آں تو ھم وتی یار ءِ چارگ ءَ روگ ءَ ئے کہ چش اشتاپ ئے؟ بہ رو من وتی سینکل ءَ نہ دے آں شمارا جواب اِنت”.
براس ھشک ءُ ھیران بوت کہ نود ءَ را چے اِنت مروچی گنوکو اِنت، آئی ءَ لھم لھم ءَ جست کرت” ترا ابا ھیر اِنت؟ تو گوں یکے ءَ نہ مِڑ اِتگ ئے کہ سک دیم تھار ئے”؟
من گوشت” من شمارا سھتگ گوں کے ءَ مڑ آں،؟ من ڈگارانی نیمگ ءَ رھادگ بوت آن ءُ گوشت” اگاں شما منی سینکل دست جت شمے ھیر نہ اِنت، کران شمارا بہ بارت”.
ھمے وھد ءَ ماس ھم مئے گپانی اشکنگ ءَ اَت، من کہ رھادگ بوت آں داں ماس ءِ گپ منی گوشاں کپت اَنت آ گوشگ ءَ ات” نود ءَ را مروچی وڑے ھست، پیسر ءَ کدی چش نہ بوتگ،” براس ءَ گوشت” اماں گپ مہ کن اشکن، گنتر چِڑ اِیت، پکا مروچی گوں یکے ءَ مِڑ اِتگ”.
من سوتے چالو کرت، وتی پَسلانی چارگ ءَ شت آں دانکہ ھیال بہ ٹگل اِیت، بلے ھچ پہ ھچ، ساھت پہ ساھت گنتر بوان اِت آں، مگرب تھاری ءَ واتر گس ءَ آھت آں، گسانی پیشگاہ ءَ تگردے تالان کرت، ھمے ھیال آھت زین جان ءِ سر ءَ سرگوست نبشتہ بہ کن دانکہ آئی ءِ داتگیں درد نبیسگ بہ بنت بلکیں کمو سھڑ آں، ھما روچ ءَ من ھمے سرھال بزاں ،،آئی ءِ اولی دیدار،، گچین کرت بلے ھچ نبیس اِت کرت نہ کرت، ماس ءَ چاہ آؤرت اَنت، ماس منی کَش ءَ نشت، دنیاداری گپ گپ ءِ تہ ءَ جست ئِے کرت” نود تو جوڑ ئے کہ مروچی تئی تب دگہ وڑ اِنت”؟
من بچکند اِت ءُ پسہ دات” اے شمے داتگیں سوگاتانی برورد اِنت منی تب کجا وش بیت، اگاں ھما روچاں( اپریل 2014) من تئی سوگندانی پاسداری مہ کرتیں بلکیں مروچی من آس ءُ انگرانی باھوٹ نہ بوتگ اِت آں، من ھمے پھم اِتگ اَت بلکیں تئی سوگند من ءَ سوبمند کن آں بلے ھچ پہ ھچ، پمیشکا من مروچی چش آں،بس گوں ترا دزبندی اِنت نوں من ءَ بِل اِت کہ من وتی زند ءِ پَشت کپتگیں روچاں وتی ھساب ءَ تیلانک دے آں”.
من اے روچاں سک دگہ وڑ اِت آں، ھچ زانگ ءَ نہ اِت آں من چے گوشگ ءَ آن ءُ دیم ءِ مردم ءِ سر ءَ چے گوزگ ءَ اِنت، من گوں وتی ماس ءَ سک دگہ وڑ گپ ءَ اِت آں ، ماس ھم سرپد بوت کہ نود کجام سوگندانی گپ ءَ اِنت، داں ماس ءَ وتی ارس پھک کرت اَنت ءُ گوشت” من اگاں بہ زانتیں منی داتگیں سوگند ترا اد ءَ کار اَنت ءُ سر کن اَنت من ترا چشیں سوگند نہ داتگ اَت ءُ نہ گوشتگ اَت”.
ھمے وھد ءَ ماس پاد آھت ءُ شت، منی چمانی ارس یلہ بوت اَنت پرچاکہ یکدیم ءَ زین جان ءِ بدزبانی اَت ءُ دومی دیم ءَ ماس ءَ گوں من دگہ وڑ گپ کرتگ اَت، پمیشکا ارس یلہ اِت اَنت، من چاہ وارت، دلشاد ءَ پونے جت دانکہ ھیال بہ ٹگل اِیت، گوں آئی ءَ ساھتے ءَ گیش پون ءَ گپ کرت، ماس ءَ شام ءِ نان آؤرت اَنت ،ھچ ورگ نہ بوت، من گوشت ” اماں ناناں بر منی دل نئیت، سبارگ ءَ من نان نہ وارتگ اَت، شام ءَ ھم، من ءَ ھچ آرام بوگ ءَ نہ ات، سرجمیں شپ ءَرا من گوں وڑ پہ وڑیں ھیال ءُ ارساں سھب کرت، تبیت نا جوڑ بوان اَت، سھب ءِ سر ءَ چاہ وارت ، پہ زورے دو دپار نان وارت بلے دل ورگ ءَ بند اَت،من دلشاد ءِ کر ءَ شت آں دانکہ ھیال بہ ٹَل ایت، دلشاد ءَ من ءَ دیست ءُ جست کرت” اڑے نود تو سک دگہ وڑ ئے یار، چم شر شر نہ اَنت”.
من کندگے جت ءُ پسہ دات” مھرل ءِ داتگیں درد کم نہ اِت اَنت کہ زین جان ءَ وتی دیم سیاہ کرت، گڑا چوں شر باں ابدال؟! زین جان ءَ سوچ من تئی کر ءَ وتی ھیال ءِ ٹالینگ ءَ آھتگ آں، منی دل ءَ اِنت مروچی زین جان ءِ میتگ ءَ رو آں، اگاں گوں ساھل ءَ ڈیک وارت گڑا سرپد ئِے کن آں دانکہ من گوں آئی ءَ ڈیک مہ ور آں من ءَ آرام نہ بیت”.
دلشاد ءَ گوشت” منی گپ ھما زیکین اَنت، اگاں رو ئے بہ رو اللہ مدت”.
من گوشت ” من الم رو آں کہ آرام بوگ ءَ نہ اِنت”.
من چَہ دلشاد ءَ موکل کرت دیم پہ زین جان ءِ میتگ ءَ رھادگ بوت آں، راہ ءَ من شش ءُ ھپت رَند ءَ ساھل ءِ لمبر جت ،گڈی ءَ آئی ءَ منی لمبر چست کرت، من جست کرت” تو اڑے نواب لمبر ءَ چست نہ کن ئے ھیر اِنت”؟
آئی ءَ لھم لھم ءَ پسہ دات” من کہ ترا زانگ ءَ نہ آن ءُ پد ءَ تو منی سر ءَ بھتام ھم جنگ ءَ ئے، من چوں تئی لمبر ءَ چست کن آں؟”
من پسہ دات” اگاں تو دز مہ بوتیں تئی دل ءَ نہ جتگ اَت، لمبر ءِ چست نہ کنگ ءَ چَہ زاھر اِنت منی بھتام نہ اَنت ءُ تو رَد ئے، من شمے میتگ ءَ پیداک آں، من تئی کر ءَ کایاں تو سرجمیں گپاں بہ جن، من ترا ھچ نہ کن آں پد ءَ واتر باں”.
آئی ءَ جست کرت” تو کے ئے ءُ تئی جیڑہ چی یے؟ اگاں من گوں کَسے ءَ گند ءُ نندے کرتگ بلے تئی چِہ کار”؟
من کندگے جت ءُ پسہ دات ” چوں منی کار نہ اِنت کہ من گوں ھمے جنک ءَ سالے بیت گون آں، مروچی آ تئی کر ءَ وتی کار شری ءَ کیت، اڑے بس دگہ گپ نہ لوٹ اِیت، اگاں تو نیمون کرت گڑا من ءَ تئی ھما موبائل گون اِنت کہ تو جنک ءَ را داتگ، دومی تئی دگہ بازیں سبوتے منی کر ءَ ھست من مروچی شمے نیمگ ءَ پیداک آں ھمے درستیں سبوتاں من آئی ءِ براس ءَ را دے آں ، انگت من ترا موھے دے آں گوں من ءَ دچار بہ کپ پرتو پایدگ تر اِنت”.
آ لھم بوت ءُ وتی ڈس ئِے من ءَ دات، من گڑا ھمائی ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت آں.
روان اِنت
