سرگوست: گوں من ءَ سمل ءِ اجبیں مھر!نُھمی بھر
سرگوست: گوں من ءَ سمل ءِ اجبیں مھر!
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
نُھمی بھر
نہ زان آں پرچا نور شاہ ءِ اکس من ءَ ترس ءِ آماچ کنگ ءَ اَت؟ ھر وھد ءَ کہ اکس ءِ ھیال ءَ کپت آں گڑا یکبرے پَچ لَرز اِت آں، یک نیمگے ءَ سمل اَت ءُ دومی نیمگ ءَ اکس ، من جیڑہ اِت اگاں سمل ءَ بُزور آں گڑا اکس الم گَڑ ءُ منجے کنت، اگاں سمل ءِ لمبر ءَ کُبل( بلاک) بہ کن آں ھم دل نہ منّ اِیت، بس ھیال برے یک نیمگے ءَ بَران اَت ءُ من چو سھدارئیگ ءَ ھیال ءِ گلام اِت آن ءُ آئی ءِ پُشت ءَ روان ات آں،کمو جیڑگ ءَ رَند من ھمے پیسلہ کرت سکی اگاں ترا اکس کورچاتے ءَ ھم دَور بہ دنت بلے سمل ءَ یلہ مہ دے کہ شکار ھمروچ دست نہ کپ اِیت ءُ پد ءَ سمل ءِ پون ءِ بارو ءَ جیڑگ بنا کرت باریں سمل ءَ من ءَ پرچا پون کرتگ؟! دومی گپ یک درامدیں جنکے اینچو زوت چوں ھال کرت کنت کہ سمل کنگ ءَ اِنت؟ یک درامدے ءِ اینچو زوت پون کنگ الم جیڑگے ءَ دَور دنت، چوش ھم بوت کنت آئی ءَ را منی سر ءَ بروسا اِنت کہ سکی ھرابیں مردمے نہ اِنت پمیشکا نزیک بوان اِنت، اگاں سکی ھرابیں مردمے نہ اِنت گڑا آ اے بارو ءَ چون زانت کرت کنت کہ سکی شریں مردمے؟!، بوت کنت آئی ءَ منی نیکیانی وجہ ءَ پون کرتگ کہ سکی ءَ منی براس سمبال اِتگ چوش ھم بوت کنت.!
ھمے وھد ءَ منی مجگ ءَ کمو کار بنا کرت کہ سکی اینچو نادان مہ بو کہ یک ھژگاریں جنکے تئی سر ءَ وَ شیدا نہ بیت پرچاکہ اینچو ھژگار ءُ شریں بچک ءِ تہ ءَ سمل ترا وتی سر ءَ جَنت کہ تو وت ءَ مپت ء ھدا گنوک کرتگ ءُ کنگ ءَ ئے؟! اگاں آ گپے کنت گڑا تو اوں گپ ئِے بہ کن بلے یکدم وت ءَ شیدائی مہ کن، زاناں ترا پیسری یاد نہ اَنت کہ تو پد ءَ چَنڈان ئے؟!ھمے وھد ءَ من ءَ وتی سر ءَ وت سک کندگ اَھت بلے دل انگت سرپد بوگ ءِ وڑ ءَ نہ اَت.
شپ ءِ دہ ءُ نیم ءِ ساھت ءَ منی لمبر ءَ کلوھے اَھت من زوت زوت کلوہ چار اِت داں سمل ءِ کلوہ اَت”تو چون ئے”؟
من پسہ دات ” انگت ساہ مان اِنت، تو ھال کن”؟
من ھم وش آں اگاں دزھورک ئے گڑا ترا پونے کن آں” آئی ءَ من ءَ جُست کرت”.
جی ھو من دزھورک آں پون کن” من گوں مھروانی ءَ پسہ دات ءُ ھمے لوٹوک اِت آں کہ آئی ءِ توار منی گوشاں بہ کپ اِیت ءُ پد ءَ اے بے چاڑیں دل کمو بہ سھڑ اِیت”.
آئی ءِ پون آھت ءُ جوڑی ڈَڈّی ءَ پد من گوشت” ترا جُستے بہ کن آں؟ تو پہ ھیری من ءَ پون کرتگ ءُ ھال گرگ ءَ ئے؟ بلے پلیز دل ءَ میار پرچاکہ من سک جُست کن آں ھمے وھد ءَ من کند اِت ءُ پسہ ءِ وداریگ بوت آں “.
آئی ءَ زاناں منی جُست دگہ وڑ پھم اِتگ اَت کہ منی پَسو ءِ دیگ ءِ بدل ءَ منی دیم ءَ وتی جُست ئِے ایر کرت”چی ءَ زاناں ھال گِرگ ھرابیں چیزے”؟
نانانا اے گپ نہ اِنت، من بَس جُستے کرت، ھال گِرگ یک نیکیں کارے ءُ مردم یکے ءِ دومی ءِ ھالپرسی ءَ کنت، پد ءَ مردم ءِ نزیکی ھم بیت بلے بچار یک مردمے بزاں یک جنکے کہ شریں وڑے ءَ پجاروکی مہ بیت گڑا آ چوں پون ءُ گپ کنت؟ اگاں پون ءُ گپ بنا بہ کنت گڑا الم دومی مردم ءَ را جیڑگے ءَ دَور دنت، من گوں ھبکھی ءَ ھبکہ پسہ دات”.
آئی ءَ پد ءَ گوں ترندی ءَ پسہ کرت ” تو چے گوش ئے من ترا پہ دگہ کارے ءَ پون کنگ ءَ آں کہ تو اینچو جُست ءَ ئے؟ منی دل ءَ گوشتگ تئی گوں گپ بہ کن تو شریں مردمے ئے گڑا اینچو جُست کنگ بوتگ کہ تو جُست ءَ ئے؟ من ترا پون کرتگ گڑا تو گپ بہ کن بلے تو چو ڈاکٹرانی وڑ ءَ انچوش جُست ءَ ئے پورا من نادراھے آں تئی کرّ ءَ الاج ءَ آھتگ آں”!.
من یکبرے ھیران بوت آن ءُ جیڑگ ءَ لگ اِت آں سکی تو پرچا سمل ءَ اے وڑیں بے سُدیں جُست ءَ ئے؟! آئی ءَ کہ ترا اولسر ءَ پون کرتگ گڑا ھما وتی جیڑہ ءَ بہ گوش اِیت بلے تو پرچا اینچو اِشتاپی ئے؟ بلے انگت من ءَ آرام نہ بوت ءُ من یکبرے پد ءَ بے سُدیں جُستے چَگل دات” تو کہ نادراہ نہ ئے، دگہ جیڑھے ترا نیست، گڑا تو پون ءَ ئے پرچا”؟ ھاھاھاھاھاھا
آئی ءَ پد ءَ گوں ترندی ءَ پسہ دات ” زاناں دنیا ءِ تہ ءَ مردم ءَ را دگہ کار نیست؟ تو ھم ایدگہ نادراھانی وڑ ءَ گنوک بوتگ ئے، وتی الاج ءَ ھم بہ کنائین بُدّّو، یک مردمے کہ ترا پون کنت گڑا تو گوں آئی ءَ گپ ءُ تران بہ کن بلے تو گپ نہ کن ئے بس یک جُستے ءِ پُشت ءَ دگہ جُستے کن ئے”.
من کندگے جَت ءُ پسہ دات” من دو ھپتگ ھمے نادراھجاہ ءَ داکل بوتگ آن ءُ شش ماہ گنوکی ءِ درمان وارتگ اَنت، انگت الاج ءَ بہ کن آں؟ ھیر من ترا جُستے کن آں بلے جزباتی مہ بو، پرچاکہ اے منی گُڈی جُست اِنت، من اگاں گنوک آں یا چون آں بلے ترا ھیر اِنت تو اے وھد ءَ گوں من گپ ءَ ئے باریں وتی بیماری ءَ بہ گوش؟ چَہ پیسری جُستاں اے منی گنتریں جُستے اَت ھاھاھاھاھاھا.
من اے ھاتر ءَ آئی ءَ را وڑ پہ وڑیں جُست ءَ ات آں دانکہ من سمل ءِ تب ءَ بزان آں کہ آچونیں جنکے ءُ چونیں گپ ءُ تران کنت؟ آئی ءِ اندر ءَ چینچو اوپار مان؟ آ من ءَ چونیں مردمے پھم اِیت؟ اگاں زھر گیت گڑا ھم زانگ بیت اگاں زھر نہ گیت ھم زانگ بیت کہ چینچو آپ ءِ تہ ءَ اِنت؟.پرچاکہ مردم گوں گپ ءُ تران ءَ زانگ بیت پمیشکا من سمل ءَ چکاسگ ءَ اِت آں باریں آ چونیں راھے سپر کنت؟
آ سک جزباتی بوت ءُ پسہ ئِے دات” من ھمے پھم اِتگ تو شرین ءُ ساریں مردمے ئے بلے تو سکیں نادان ءُ بے سُدے ئے ، گوں تو گپ کنگ منی ھیال ءَ نادانی یے اللہ ھاپز”.
آئی ءَ کہ چوش گوشت گڑا من کندگے جت کہ دگہ جُستے کنان ءُ پسہ ءَ ئِے دے آں بلے آئی ءَ زھر کنگ ءَ پد پون ئِے کَٹ کرت.
روان اِنت