منیر مومن ءِ چمشانک : انگہ چمّگ ھشک نہ انت
منیر مومن ءِ چمشانک : انگہ چمّگ ھشک نہ انت
بلوچیءَ تاکاریءِ رَبیت مدام نپرانی اوستءَ جنزگءَ انت، پمیشکا ترا باز وھدءَ سما بیت کہ اگاں نپرءِ روشت ءُ مارشت مٹ بہ بنت یا بے توان ءُ دلپروشیءِ سیمسراں بہ بنت گڑا تاکءِ سرءَ ھم سان کپت کت کنت۔ گڑا ایشیءِ مانا ایش انت کہ بلوچیءَ ھوارکاری(team-work)ءِ رَبیت انگت نزور انت، اداراجاتی کرد نہ بوگءِ برابر انت، بائد انت مردم وھدے کہ تاکے کش ایت گڑا یکبرے وتی ھمپکریں سنگتاں مچ بہ کنت ءُ آیاں وتی بودشتءِ ھسابءَ کار بہ گیپت، کسے زر یکجاہ کت کنت ءُ جم کت کنت، کسے مواد، کسے کمپوز ءُ کسے مردم گچین کت کنت ءُ آیاں جتائیں بنگپاں نکان گیپت کت ءُ کار بست کنت، متلب اداراجاتی کار انچش بنت کہ اودءَ نپرےءِ سان پش نہ کپ ایت بلکیں اودءَ مچانک گیش ارزشت دیگ بیت۔ پمیشکا ما گند ایں اگاں نپرے تاک ءُ تاکبندءَ دزکش بہ بیت گڑا آ تاک اوشت آماچ بوگءَ ھچ دیر نہ جنت، اگاں بے بلا ھمے نپرءَ کہ درستیں زمہ واری وتی کوپگان انت آ بیران بہ بیت گڑا تاک ھم وتی پتراں پچیت۔ چوشیں درور سک باز انت، ایشیءِ مستریں درور بلوچیءِ اولی ماھتاک اومان انت۔ یکے مئے تاک ءُ تاکبند نپرانی وازمندگ ءُ واستیگ انت دومی تاکبندانی یکشلی ءُ مجتی میل(مستقل مزاجی) ترا کم گندگءَ کیت۔ چوشیں کزا یک مردمے در بئیت انت کہ آئیءِ ریٹائی گوں وتی زبانءَ بے کساس بہ بیت، وتی زندءَ پہ زبانءَ ندریگ بہ کنت۔ اے exceptional ویل انت، کہ کزا ءُ رزاءِ سرءَ انت۔ بلے مارا نوں نپر، نپری پکر ءُ روشت درست کل ءُ کسارت کنگی انت بلکیں ما نوں وتی کاراں ادارجاتی ءُ مچانکی بن ءُ بنیاتءَ بہ کنیں گڑا بگندئے مئے کار پادار بہ بنت۔ چیزے وھد انت منءَ انچش گمان بوگءَ انت چندیں تاکاں بے جاراتی، پژمردگی ءُ دلپروشی روچ پہ روچ ودّان انت، پمیشکا وھدءِ ھمبرائیءَ اوشت آماچ بوان انت یا وَ بن ءُ بیھاں آیانی چمّگ ھشان انت۔ بلے لھتیں تاکاں تو زانئے کہ اے تاک بِلّے دیر جن انت، مالی جیڑہ بنت، دمبردگی بیت بلے تو جزم ئے کہ اے تاک روچے نہ روزگارے کاینت۔ اے ردءَ چمّگ تاکبند من انچش سما کتگ، دیر دیراں وتی زندءِ چراگءَ بلینیت، مرمرانک بیت بلے بے نور بوگءَ نیلیت۔ اے شری من مدام دیستگ، بزانکہ اردیں تاک ئِے کش ایت گڑا تئی دل گرکے جنت، تو زانئے کہ ایشیءَ را چیزے مان تو بے ھچ نہ بئے۔ پدا اے وڑیں تاکانی وتی وتی نبشتہ کار انت، وتی ڈومین ءُ پروگرام انت، وتی واب ءُ موسم انت۔ چمّگ ھما تاکانی لڑءَ ھوار انت کہ بازیں تاکے کم کمءَ وتی پیش ندارگءَ چہ گار بوان ات بلے چمّگءَ وتی درچ یکشلءَ برجاہ داشت۔ مئے گورءَ سالتاکءِ لیکہ نیست انت بلے چمّگ ھما اولی تاک انت کہ آئیءَ سالتاکءِ لیکہ دیمءَ آورت۔ چمگ تاک 22 سالتاکے ات کہ بلوچی لبزانکءَ مزنیں گیشی یے ءُ شھکاریں تاکے، ءُ اے تاک بندپترسازیں تاکانی رمءَ الم نبیسگ بیت گوں۔ اے سپرءَ پد چمّگ ھما انت چو دیھءَ وتی سالےءِ وابءَ انت۔ وتی دمبردگیءَ دیر کنگءَ انت یا بگندئے دمءَ ساسارگءَ انت۔ بلے منی جانءَ بے جاراتی ءُ ترسے ھم چیر انت،( ھدا بہ کنت اے وھمے بات) کہ اے رندی چمّگءِ دیری گوں دیریءَ مہ بات، پرچا کہ آئیءَ وتی مدّ ءُ موسم جتگ انت، نوں بائد انت وتی وانوکاں گیش تنیگ مہ کنت۔ پمیشکا چمّگ گوں وتی ھمپکریں سنگتاں گوں ھور آئیءِ بنزہءَ ھشک بوگءَ میلیت۔ اگاں اے ھشک بوت گڑا بازیں وانوک ءُ نبشتہ کارے وتی تنءِ پاداں گوں بارت، بلے بے بلا بات کہ چوشیں چیزے بہ بات۔
تہار ءُ تنی ءُ ویرانگ انت منی کوچگ
منءَ را چمّگے، پلّے پدا چراگے بہ کن