دُعا
نثار احمد
گُش اَنت چے مُنکر نکیر یا رب
تئ ما اَستیں پکیر یا رب

نماز ءَ اِشک ءِ گوں آہ ءُ وِرد ءَ
مہ باتاں گُٹگیر زھیر یا رب

شُد ءَ کہ چَنگ اَنت گریب کُلّیں
مِراتاں ملک ءِ اَمیر یا رب

نہ گِنداں راہ ءُ درے اِد ءَ من
بہ کن تو کُلّ ءِ اسیر یا رب

اے کُنٹ کہ کار ءَ نہ ئیت کَسّی
مہ بر مۓ ساہ ءَ تو دِیر یا رب