نشائی ءُ پِت۔ چندن ساچ
نشائی ءُ پِت
من گْوادر ءَ ھجامے ءِ دکان ءَ سر ءَ ٹاپ ءَ اتاں۔ من آدینک ءَ چارگ ءَ اتاں گِنداں کہ پُشتی ءَ کُرسیانی سرا دو بچک نشتگ۔ یکے کسان ات ءُ دومی ھما سی سالی یے بوتگ ات۔ ھمے کہ سی سالی یے ات ھمیشی چم کسہ ءَ ات اَنت کہ نشائی یے۔
منی کش ءِ کرسی ءَ دگہ مردے سر ءِ ٹاپ ءَ ات۔ ھمیشانی مردم ات۔ انچو دگہ کماشے اتک۔ کماش ءَ اسپیتیں دزمالے سر ءَ ات۔ منی کش ءِ کرسی ءَ نشتگین ءَ گوشت ئِے۔ زَر کم اَنت۔ نوں چوں بکناں؟
آئی ءَ پسہ دات کہ تو انوں جاھے وام کن۔ من پدا رند ءَ وڑ کناں۔ تو 10 ھزار وام کن۔
پدا من سما کت کہ کماش پُشتی نیمگ ءِ کرسی ءِ سرا نشتگیں بچک ءَ گوشگ ءَ اِنت کہ ما ترا اسپتال ءَ بریں۔ اود ءَ تو اینگو آنگو مکن۔ پدا کماش ءَ چہ کیسگ ءَ نِشائی گولی یے کش اِت ءُ بچک ءَ را دات کہ ایشی ءَ بور۔
ھجام ءَ گوں پنجابی گالواریں بلوچی ءَ گوشت کہ ناکو ایشی ءَ گولی مدئے۔ تو اِلاج ءَ برگ ءَ ئے گڑا گولی پرچا دئیت ئِے؟
ناکو ءَ گوشت۔ اسپتال ءَ بزگ بی، بِلّے گولی ءَ وارت۔ من ءَ وتی چُک پہ بزّگی دل نہ بیت۔
من انچو سما کت کہ منی چمانی دیم ءِ آدینک مُجے ءَ گپتگ ءُ ندارگانی رنگ بدل بوتگ۔