نمدی یے ندر اِنت پہ منی اروائیں کتاب ءَ ۔ امجد بیکس
نمدی یے ندر اِنت پہ منی اروائیں کتاب ءَ
شال، بچکانی ھاسٹل
1/11/2021
گُلیں دُروت منی ارواہ کتاب !
نزان آں کہ ترا کُجام گوْات ءَ گور جتگ ! ترا چے بوتگ منی ارواہ ؟ کہ من تئی سر ءَ شش نمدی نویس اِتگ بلے تئی انگت ھچ پَسو پمن ءَ نہ اَتکگ۔ من مرچی سک بیوس آں کہ تئی واست ءَ اے نمدی ءَ رسانک در (سوشل میڈیا) ءَ شنگ کنگ ءَ آں داں تئی گوشاں بوڑے بوارت ءُ تو سھیگ بہ بئے اگاں تئی پَسّو پہ من ءَ انگت نہ اَتک اِنت من گوْستگیں ششیں نمدیاں ھم رسانک در ءَ شنگ کن آں ۔
اے گپ وَ من پیسر ءِ نمدیانی تہ ءَ جتگ کہ تو کسے ءَ گوں ارزانی ءَ سنگتی نہ کنے بلے اے گَپ ءِ تہ ءَ ھچ شَک نیست اِنت ۔ منی ھمبل تئی مزنیں شَری ھمیش اِنت کہ تو اگاں کسے ءَ گوں دوستی بہ کن ئے گُڑاں اے ابدمانیں زندگی ءَ نہ دورہ ئے ءُ دائمی ھمراہ بہ ئے زانشت ، زانت ءُ زانگ دے ئے ۔ من ءَ پمیشکہ تئی سنگتی دوست بیت کہ تو وتی وانوکیں ھمبل ءَ را تھنا نہ کن ئے ۔ مرچی تئی سر ءِ سَدّک ءَ من بلوچستان شھدبرجاہ ءَ وانگ ءَ آں ۔ من ھر کُج ءَ نند آں ایوک ءُ تھنا نہ آں منی باتن ءَ شھر ءُ بازار اِنت گَژّ ءَ گِژّی اِنت۔ کوکار ءُ جاک اِنت ۔
کَے گوْش اِیت من تھنا آں ؟
تو منی ھمراہ ئے
باتن ءَ پاھاریں درد چِست بَہ اَنت انچو
آزمان چنکاں بیت ماں دل ءِ روتاپ ءَ
گُلزمین ماں گیش اِیت
چہ نوائیں اوپاراں
مارگانی گُنگیں گَم
اِنچو لھڑ وراں اِنت
ماں جیبن ءِ ھنکین ءَ
داتگیں زانشت اِنت
کَے گوْش اِیت گِر اَنت تاھیر
جان ءِ ھر رَگ ءُ بنداں
ھنچو چول وارں اَنت
نھنگیں دریا ءِ چولانی
دامن ءَ نز کار اَنت
کَے گوش اِیت من تھنا آں؟
تو منی ھمراہ ئے
منی ارواہ ! من مرچی ترا ھما گپاں گوشگ لوٹ آں کہ تئی باتن ءَ نیست اَنت ، من گوں تو ھما تراناں کنگ لوٹ آں کہ تئی باتن ءَ کَسے ءَ نبشتہ نہ کُرتگ اَنت۔ من ترا ھما ھالاں دیگ لوٹ آں کہ ترا کسے ءَ نہ گوْشتگ آں ۔
منی ارواہ ! بوت کن تو کمو پکر بہ کن ئے ءُ بہ جیڑ ئے ، کہ آ کُجام گَپ ، گال ءُ ھال اَنت کہ تو سرپد نہ ئے؟ چوناھیا تو وَ زانشت (شعور) ءِ مکھیں مات ئے کہ زانشت چہ تئی گور ءَ پِز وارت ءُ مزن بیاں بیت ۔ بلے تئی زانشت ءِ دیدوک پرچی ءَ نہ گند اَنت ؟ کہ مئے گُلیں ڈیھے دلبند ءَ جَمبرویں آسے جمبلگ ءَ اِنت بلے تئی داتگیں زانشت ایشی ءَ پرچی ءَ مان نیار اَنت ؟ تئی داتگیں شعور ءُ زانشت کہ مردمانی سینگانی تہ ءَ مان اَنت آچی ءَ بلوچستان ءِ زُلم ءُ زوراکیاں تئی باتن ءَ نبشتہ نہ کن اَنت ؟ آ پرچی ءَ بلوچستان ءِ بُندپتر ءِ راستی ءَ نبشتہ نہ کن اَنت ؟ آ پرچی ءَ راستی ءِ گوْشگ ءَ ترس اَنت ؟ اے چونیں زانشت ءُ شعورے کہ تو مئے مردماں ءَ داتگ کہ راستی ، زُلم ءُ زوراکی ءِ درانگازگ ءَ ترس اَنت ؟ منی ھیالءَ تو مئے وانوکیں ، زانتکار ءُ کواساں آ زانشت ءَ دیگ ءَ نہ ئے ! کہ ھما زانشت تو سُکرات ءَ دات کہ آ چَہ وتی گُلیں ڈیھ ایتنز ءَ دران ڈیھ نہ بوت ءُ پہ راستی ءِ واست ءَ زھر ءِ نوش اِت ءُ پہ مُدامی اَبدمان بوت –
واجہ مُبارک کازی گوش ایت :
ھر کس اد ءَ سُکرات اِنت پہ راستی ءِ درشان ءَ
بس زھر ءِ ورگ گران اِنت کِسّہ ءَ گوں کئیا بیار اَنت
منی ارواہ ! تو ھما زانشت کہ پرانس ءِ تہ ءَ ژال پال سارتر ءَ دات کہ آئی ءَ پہ انسانیت ءِ ھاترا راستی درشان کُرت ءُ وتی جند ئے ڈیھ ءِ ھلاپ ءَ زھرشانی کُرت ءُ گوشت کہ الجزائر ءَ کبزہ ءَ مہ کن اِت ءُ مھکومیں راج ءِ سر ءَ زُلم ءُ زوراکی مہ کن اِت ۔ وھدیکہ جنرل ڈیگال ءَ مردماں گوْشت کہ تو سارتر ءَ پرچی ءَ گرپتار نہ کن ئے ءُ بندیگ نہ کن ئے ؟ کہ آ وتی مکھیں ڈیھ ءِ ھلاپ ءَ زھر شانی کنگ ءَ اِنت گڑاں جنرل ڈیگال ءَ گوشت کہ سارتر وت پرانس اِنت من پرانس ءَ چون بندیگ کُرت کن آں ۔
منی ارواہ ! اے تران تئی باتن ءَ نبشتہ اَنت من چہ تئی باتن ءَ دربُرتگ اَنت ۔ تو گُڑاں ھمے وڑیں زانشت کہ سُکرات ءُ سارتر ءَ دات اَنت گُڑاں مئے مردماں ءَ پرچی ءَ نہ بکشءَ ئے ؟ من کہ تئی ھمبل آں گُڑاں من ءَ پرچی ءَ چوشیں زانشت نہ دے ئِے؟
منی ھیال ءَ تو مئے مھلونک ءَ را آ وڑیں زانشت انگت نہ شکساتگ کہ آیانی باتن ءَ زانشت ءِ بتی یے روک بہ بیت ءُ مُدام بہ بَلّ اِیت ءُ آیانی مجگ ءُ دل ءِ بند روژن ءَ بہ بیت۔ آ راستی ءِ گوْشگ ءَ چَک ءُ پد مہ بہ اَنت ۔ آ وت ما وتی جنگ ءُ جڑپاں ھلاس بہ کن اَنت – آ تپاک بِہ بَہ اَنت ءُ یکیں تلّو ءِ سر ءَ بہ نند اَنت ءُ دیم پہ مُرادانی منزل ءَ روان بِہ بَہ اَنت ۔
آگاں مئے مھلونک ءَ را زانت ءُ زانگ نیست گُڑاں منی ھیال ءَ تو ایشاں گوں پہ دلپھکی سنگتی نہ کُرتگ ۔ آیاں بس تئی لبزانی سیاھیاں ءَ ونتگ بلے مجگی ءُ زھنی درگت ءَ رُدوم ایش نہ زُرتگ ۔ من اے گپ ءَ شر زان آں کہ بلوچی اکیڈمی کوئٹہ کُجام کتاب ءَ کہ شنگ کن اَنت اگاں کَسے بُروت آئی ءَ را ھمے کتاب ءَ پہ سوگات دے اَنت ، آ کتاب ءَ چہ اُد ءَ زور اِیت ءُ کار اِیت پد ءَ نہ وان اِیت آ کتاب سڑ ایت ءُ گار بیت – دوھمی “سید ھاشُمی ریفرنس کتابجاہ ملیر” ءَ شھید سبادشتیاری ءَ کہ کتاب چتگ ءُ نز آورتگ اَنت کہ بلوچ راج ءِ کتابانی مستریں مَڈّی اِنت ۔ اے ھزار بژن ءِگپے کہ پد ءَ ھمیشاں ءَ رمیز ورگ ءَ اَنت بلے وانوک ایش نیست ۔
منی ارواہ ! من ءَ اُمیت اِنت کہ تو چَہ من ھزار درسد زانتکار ئے ، تئی باتن ءَ زانشت شپ ءُ روچ چول ورگ ءَ اِنت تو اے مھکومیں بلوچ راج ءِ بیگانگیں پُسگاں ءَ زانشت دے ئے ءُ وتی چپ ءُ راست ءَ سرپد بہ اَنت بلے باریں کدی ؟
مَرچی گَپ وَ سک باز بوت آں بلے من ءَ بہ بکش منی ارواہ ! من اے نمدی ءَ رسانک در ءَ شنگ کنگ ءَ آں-
مُدام چَہ روچ ءَ گیش بَلّاں بات ئے
تئی ھمبل
امجد بیکس