نمدی یے پہ مھروانیں سنگت احسان اصغر
دروھت ءُ سلام
من جوڑ ءُ سلامت آں ، شمے سلامتی ءَ چہ ھاوند ءَ لوٹاں
احسان !
لھتیں اَنچیں کارست بنت کہ آھاں گوں دگہ ھچ سیادی نیست تھنا …. مھر ءِ سیادی ھمے کد ءَ رُدیت کہ پدا نا آشنائی ءِ تیوگیں چراگ مِر اَنت،
گوں تو ھمے رنگیں سیادی یے، ھمے رنگیں مھرے ءُ اے مھر ءِ سبب دگہ ھچ نہ اِنت اگاں تو شاعرے ءُ من لبزانک ءِ کسانیں دوست داروکے مہ بوتیں اَتاں.
گپے زان ئے ملنگیں مردماں گوں مھر اوں بے غرض بنت، دگہ ھچ لوٹ ءُ متاھے ءِ محتاج نہ بنت
تئی اے ملنگ تبی ءَ پہ تو یک اَنچیں چاگردے ساچ اِتگ کہ آ چاگرد ءِ تَھا تئی دوستدارکانی دراجیں لڑے گندگ بیت ، کسّے ءَ ترا دیستگ یا تئی ساچشت ونتگاں، ترا دوست دار اَنت.
چُشیں باز کم مردم است اِنت کہ آ زاتی حساب ءَ اوں ھمے پیم دل ساپ، مھروان، گران ءُ سنگین بنت ھمے کد ءَ آھانی ساچشت اَنت
تئی تَہ ءَ ھمے سپت است اَنت تئی ساچشت اوں دیوانگیں کارستانی نمیرانیں کسسہ ءُ وابانی چِھرگ اَنت ءُ تئی جند اوں گوں زمین ءَ ھمگرنچیں شکسانی رنگ ءَ جنت اے برابری تو چوں داشتگ ….؟ اے اِنچو ارزشت نہ داریت
بس تو چاگرد ءِ تَھا شئیر ءِ مانا ءُ توسپ گیش کرتگ ، شئیر چہ کوکار ءِ ساھگ ءَ کش اِتگ ءُ مارا برگِ چنار ءِ رنگ ءَ اے پیشدارگا ئے کہ شئیر اے وڑا ساچگ بنت.
شئیر، مزاکے، ٹھکے، یا دو چار مردم ءَ را متاثر کنگ ءِ نام نہ اِنت چو کہ ما گوں مرچاں شئیر ءَ کنگ ءَ اَنت.
دیدگیں احسان !
مئے چاگرد انگہ چہ زگریں ساچشت ءَ آشنا نہ اِنت، یا آشنا بوھگ نہ لوٹیت پرچا کہ اے آشنائی ءَ پدا چہ آھانی دست ءَ وت گلائی، آسان تبی ءُ زوت نامداری پُلگ بیت.
مرچی ءُ باندا شئیر ءِ اسٹینڈر اَنچو جہل ءُ آسان کپتگ کہ ھر یکے بلوٹیت، شاعرے بوت کنت ،اے مُشکلیں زندگی ءِ تَھا مرچی اگاں آسانیں کارے پشت کپتگ گڑاں آ ایوک شاعری اِنت.
اے رنگیں کارست تھنا شاعر بوت کننت بزاں اے شاعر تھنا لبزاں رِد ءُ بند دئینت، دگہ ایشانی دست ءَ ھچ نہ بیت.
شئیر ءِ نام ءَ پدا ھرچی نویس اَنت، بس تھنا شئیر نویسگ نہ بیت.
شئیر ءِ نام ءَ ساچشت گُٹ گیر بوھگءَ اِنت ، بَلے کس سہی نہ انت ، بس واہ واہ اِنت
ھر نیمگ ءَ ھر کس شاعر اِنت، ھر کس نامدار بوہگ لوٹیت، بژن ءِ گپ ایش اِنت ہمیشاں چے گیشتریں مردم شئیر ءِ لوٹاں چے سرپد نیاں
باید اِنت شئیر اِنچو آسان اوں مہ بیت، ساچشت وھدے چو کہ آسان بیت گڑا چُشیں شئیر ءِ پھمگ ءَ پہ مردم پدا چوں شئیر ءِ اندر ءَ ایر کپیت ءُ شئیر ءِ سرپد بوھگا پہ ھزاراں کتاب وانیت
“ لفظ کی آب و ہوا میں گریہ زن رہتا ہے دل
ایسے کہساروں کے گھاؤ ہیں کہ بھرتے ہی نہیں “
یا اے شئیر ءِ مانا پدا چے بیت اگاں تچک بوتیں اَت،
شئیر ءَ پہ دگہ ھچ پشت نہ کپیت اگاں شئیر ءَ چے آئی جمالیاتی رنگ ءُ لذت، دومی چہ شئیر ءَ جیڑگ ءِ سپت پچ گرگ بہ بیت گڑا شئیر چہ وتی ھمک خوبی ءَ ٹکر ٹکر بیت.
ھمے جمالیاتی رنگ ءُ لزت اِنت کہ آئی ءِ وجود داشتگ، گپ ءُ شئیر ءِ تَھا ھمے جمالیاتی رنگ ءُ لزت یا مانا ءَ( اَنچو پراھ شاہگاں کہ جیڑگے ودی بہ بیت) ہم نوکیں ھیال، نوکیں چھر ءُ شبین، ابہام ءُ آ دگہ شئیر ءِ لوٹانی حفاظت ءَ بنت.
اے ھاسیت ھما روچ ءَ کہ چہ شئیر ءَ سندگ بوت اَنت پدا شئیر تھنا گپے بیت، رپورٹے بیت، کوکار ءُ جارے بیت.
ترا کہ ھر دیں واناں، دلجم باں شئیر ءِ چُشیں شیدائی انگہ است ءُ سلامت اَنت کہ شئیر ءِ اسلیں تام ءُ لزت ءِ بدل بوھگا نیل اَنت بلکں شئیر ءِ مانا ءُ لزتاں دوھیں ھساب ءَ ورائٹی ءَ گیش کناں اَنت.
تئی شئیر پورا تئی جند ءِ چِھرگ ءَ جننت،
ترا کہ کسّے اولی رند ءَ وھدے بِگندیت اَنچو سما کپیت یک ملنگے، پوتءَر کنوکے، سگریٹی یے، باریں دگہ……… چے چی یے؟
وھدے تو شئیر ءِ سرا گپ جنگ بندات کن ئے، شئیر بستگیں گرنچاں بوجاں بئے، ساچشتی لیکہانی سرا دراجیں باوستے کناں بئے یا پدا وھدے اے رنگیں پُر لزتیں شئیر واناں بئے تہ مردم ھبکہ ءُ ھیران بیت کہ ……. اے پکّا توئے، تو ئے ، احسان اصغر ئے………….؟
آنکھوں میں تیری جھانکوں اک روز
اور تجھ سے یہ پوچھوں کیا ہوا میں
تئی شئیر سرجم ءَ تئی چِھرگ اَنت، تاں وھدے تئی شئیرانی اندر ءَ کسّے ایر مہ کپیت، شئیر ءِ ھر تک ءَ پچ کنگ ءُ یک یک ءَ مانا کنگ ءِ جہد ءَ مہ کنت، تئی شئیر اَنچو راہ رواجی وتی مانا ءُ بزانت ءَ پدّر نہ کننت.
نزاناں اے تئی شئیرانی شرّی اِنت ،تئی ساچشتی ھُنرکاری اِنت، جادوگری یے …..؟ یا دگہ چیزے …. …..؟
ھرچیزے کہ است آئی ءَ شئیر ءِ وجود کہ مرچاں ٹپی بوھگا اِنت، تی نام کہ یک قدمے دیم ءَ اوشتاتگ شئیر ءِ طلب ءُ شئیر ءِ پُر لزتیں دروشم ءَ گیش زیبا کناں اِنت.
تئی شئیر گوں ھر کس ءَ ھاس ھما کہ شئیر ءَ تچک لوٹ اَنت، گوں آھاں چو مانا کنگ نہ بنت، اے مانا نہ بوھگ ءِ مطلب اے نہ اِنت کہ تو گراں ءُ مشکلیں لبز کارمرز کرتگ یا وت گڑ ءُ مُشکلیں ترکیب ساز اِتگ ، یا چہ چاگرد ءِ استیں لوٹاں چے وت ءَ دُور داشتگ.
اسل ءَ شئیر ءِ گرانی تھنا ایش اِنت کہ شئیر چہ شاعر ءِ اڈ کرتگیں ھیال ءَ جتا بہ بیت، ھمے کد جتا کہ پدا بازیں ھیال ودی بہ بیت ءُ وانوک اے گیشینت کرت مہ کنت کہ شاعر چے گشگ لوٹگ ءَ اِنت، یا شاعر ءِ بنداتی ھیال چی اِنت؟
وانوک کہ شاعر ءِ ھیال ءَ سرپد بوت گڑا پدا شئیر پہ وانوکاں ھچ وجودے نہ داریت. باید اِنت وانوک جیڑاں بہ بیت ھمے جیڑگ ءِ تَھا آ یک نوکیں رنگے، نوکیں وابے، نوکیں مانایے ءُ گوں نوکیں تام ءُ لزتے ءَ گوں ڈیک بوارت.
نوکیں کارستے ءَ گوں مھر کنگ بندات بکنت ، نوکیں ڈُکھّے ءِ آماچ بہ بیت، نوکیں زیبائی ءِ سھر ءَ گرپتار بہ بیت.
تئی ھمے پیمیں شئیر اَنت، گران ءُ مشکلیں ، بَلے چہ مانا ءَ چکار…. نوکیں واب ءُ نوکیں ماناھاں گوں سرکیلیں شئیر اَنت
من ھردیں کہ اے شئیر ءَ واناں من ءَ گُمان بیت کہ ادا شئیر وت کسّہ آرگ ءَ اِنت، گُشئے زاناں ساچشتکار تو نئے بلکں شئیر وت ءَ وت ساچگ ءُ نبشتہ کنگ ءَ اِنت،
اے شئیر وتئی جند ءِ پجّار ءَ چوں کنگءَ اِنت…؟
وہاں تو ہم بھی نہیں تھے سو تو کہاں ہوتا
تلاش کرتے رہے تجھ کو جس خیال میں ہم “

تئی درشانداب، تی وتی ئیگ اِنت، ھمے تئی درشانداب اِنت کہ شئیر ءَ تو زبان پِر کتگ گپ پرما ئے
ءُ وت چہ دُور ءَ نندئے ندارہ چار ئے، اگاں نا گیشتریں شاعر شئیر ءِ تَھا وت ننداں ءُ شئیر بدل ءَ وت گپ جننت پمشکہ پدا ازم گُٹ گیر کنگ بیت ءُ ساچشت تھنا گپے جوڑ بیت.
احسان !
تو ھما چندے مردماں گوں شمار ئے کہ آھاں پہ وت ءَ کسان اُمری ءَ لبزانک ءِ تَھا مزنیں منزلے گچین کرتگ، لبزانک عمر ءِ حساب ءَ سینئیر ءُ جونئیر ءِ سرٹیفیکٹ نہ دنت، مئے دیما چُشیں ھزاراں مردم گندگ بیت کہ آھاں وتی عمر پیر کرتگ، ھزاراں شئیر ساچ اِتگ، چنچو کتاب پبلش کرتگ بَلے…. اگاں ایمانداری ءَ گوں ٹپاسگ ءُ وانگ بہ بیت تہ ھمے ھزار شئیرانی تَھا یک اوں الکاپیں شئیرے در اتک نہ کنت کہ آئی تَھا شئیر ءَ وتی ازمی لوٹ پورا کرتگ اَنت . نوکیں گپے بہ بیت، نوکیں ھیالے ودی بہ بیت.
لبزانک ءِ تَھا سینئیر ءُ جونیئر گوں عمر ءَ گیشینگ نہ بیت ، ھَر کسّے ءِ کہ باز مطالعہ کنت، گیش ریاضت کنت، وتی ازم ءَ گوں ایماندار ءُ کمٹڈ بیت آئی تَھا شئیر نوکیں دروشم ءَ ودی بیت.
تو اوں ھمے پیمیں کارستے ئے…..
عمر ءَ بِلّے کسان ئے بَلے تئی دید، تئی ازمکاری، تئی شئیری روایت سک پختہ اِنت. برگِ چنار اے اسٹیٹمنٹ ءِ وت ثبوت اِنت کہ ھچ جاہ ءَ مردم اے سرپد نہ بیت کہ اے ساچشتکار ءِ عمر اِنچو کسان اِنت.
شاعری ءِ تَھا مزنی اے نہ انت کہ شعر شاعر ءِ پجّار جوڑ بہ بیت بلکں شاعر باید اِنت شعر ءِ اسٹینڈر ءَ ہمنچو مزن بہ کنت کہ شاعر شئیر ءِ نام ءَ پجارینگ بہ بیت. شئیر وتی سرا پدا پھر ببندیت
احسان….
تی مستریں کمال ہمیش اِنت کہ تو وتی عشق بے منزل کرتگ ءُ بے منزلیں عشق چہ ھر جاہ ءُ وطن ءَ زبھر اِنت، ترا تب ءُ موسم نیست، بس جُنزان کناں ئے ، دیما روان ئے ءُپدا مداں مداں ءَ تاھیر گراں بئے. ھمے بے منزلیں احسان اصغر ءِ کمال اِنت کہ آ مرچی شئیر ءِ پجّار جوڑ بوتگ ، شئیر تی سرا پھر بندگ ءَ اِنت کہ تو لبزانک ءِ چاگرد ءَ شئیر اِِنچو شرپ بکشاتگ، شئیر ءِ قدر بُرز کرتگ.
چوناہ ءَ شعر ءِ باپُشت ءَ نِندگ ءُ پہ وتءَ نام ءِ درگیجگ سک آسان اِنت، زمانگ ءِ عاشق تبیں کارستانی واھشتانی سرا شئیر ءِ نویسگ ءُ پدا انچیں رنگے درشان کنگ کہ نشتگیں تیوگیں مردم پاد بیائنت کوکاربکنت ، نعرہ بِہ جن اَنت پدا اے شاعرھمک مشاعرہ ءِ لوٹ ءُ براہ جوڑ بنت اے رنگیں شاعر دُراہ چندے وھد ءِ مھمان بنت، وھد جُنزیت دیم ءَ روت گڑا ایشانی گراف اوں جہل کپاں بیت بَلے…….. چُشیں شعر ءِ واہنند ءَ تھنا ھما عاشق پجّا کاریت کہ آ شئیر ءِ تَھا نندیت پہ وتءَ جتائیں رنگ ءُ دابے ساچیت ……. ءُ بژن ءِ گپ ایش اِنت اے شاعر ءِ گوشداروک سرجم ءَ ھاموشیں کارست اَنت.
چُشیں شیئر وت اوں نمیران بیت ءُ آئی ساچشتکار ھم لبزانک ءِ تَھا ابدیئں جاھے ءِ واہنند بیت
یہ آئنہ ہے مگر اس میں کتنی دیر ہوں میں
جو دیکھتا ہوں اسے روبرو نہیں رہنا
سرپدیں ازمکار تھنا ساچشت ءِ توسیپ ءَ کنت، آ شکس، علاقہ، وھد، موسم چہ ھر چیز ءَ جتا بیت، بس آئی ءِ ساچشت پدا تیوگیں نبی آدم ءِ جیڑھانی ترجمانی ءَ کننت.
ازم، دگہ ھچے نہ انت، نہ دگہ مان گِش اتگیں فارمولہ یے کہ مردم سرپد مہ بیت.
ازم، تھنا راست ءُ دروگ ءِ نیام ءَ یک انچیں کشکے رندگ ءِ نام اِنت کہ دروگ ، راست ءِ قالب ءَ جاگہ بکنت ءُ راست دروگ ءِ آدینک ءَ درا بہ بیت، بس ازمکاری ھمیش بیت کہ دوھیں رنگ ءَ تھنا زیبائی اندیم کنگ مہ بیت. ھما کہ چہ اے رنگیں ھُنر ءَ بلد بنت، لبزانک آھانی مُجّت ئیں ھمراھے بیت.
احسان !
بس وتئی اے دیوانگی ءَ ھمے داب ءَ گوں وتءَ ہمراہ کن دانکہ بے منزلی ءِ اے سفر کہ تو پہ وتءَ گچین کرتگ، شالہ اَنچو شیئر ءِ زمین ءَ نوک نوکیں درچک کِشاں بات ءُ پدا ما چہ اے درچکاں نپ ءُ پائدگ زوراں باتاں.
تئی اے شئیر ءَ گوں چہ تو موکل لوٹاں
جن درختوں میں پرندے ہیں مرے
موسمِ گل کیوں اُدھر جاتا نہیں
سلامتی پہ تو
تئی یک وانوکے
سراج ساگر

اچ حب چوکی
ھشت فروری دوھزار بیست ءُ سے