نورل محمد نورلؔ (دومی بھر)گُلزارگچکی
نورل محمد نورلؔ
(دومی بھر)
گُلزارگچکی
منی پت صوفی بختیارؔبلوچ میتگءَ پوریاگری کنت۔آ بُندرءَ گِلکارے بیت، بانءُ لوگ بندایت۔کراچیءَ جھ منند بیت گُڑا جوڑیا بازار ءَ پوریاگری کنت ۔اِے زمانگءَآئیءِ روزانداری کساس ۳۰ داں پنجاہ آنہ بیت۔ منءَ وتی پت یات نہ کنت بلے منی مکھیں ماتءِ گْوشگ اِنت کہ تو مزن بوتگ ئِے، تئی پت بیران بوتگ۔ مُدام تئی لنکک ئِے گپتگ ترا مسیتءَ بُرتگ ئِے گوں ۔
منی لوگانی نزّیکءَاسکولے اَت، ھمودءَمنءَ داکل کت اش،من بنداتی چار تبک ونت۔پنچُمی تبک چہ سادربرؔ کراچیءَ عزت خان اسکولءَ دربُرت۔ من چہ وتی کْوھنیں دوستءُ سنگتاں گسربوتاں، وانگءَ چاڑ نہ بوتاں۔ گیشتر گیر ھازر بوتاں منی نام چہ اسکولءَ کشّگ بوت۔ میتگ (نو شکی )ءِ اسکولءِ زمانگ ءَ من ’کومی ترانہ‘ءُ’ لب پہ آتی ہے دعا‘ءِوانگءَ دیمءَ بیتگاں۔اِے من گوں وشّ گُٹّیءَ ونتگ اَنت۔ مئے ماسٹرکہ جاگھے شُتگ ، من ءَ ما سٹر ے کتگ،کلاس من سمبال اتگ۔مئے ماسٹر مھاجرے بیتگ۔ مارا گْوشتگ ئِے شُمئے پت ھرگاڑی ھلّاھین ایت، شُما ھم ھرگاڑی ھلّاھین اِت؟ مئے وانگءِ سرءَ باز جُھد کتگ ئِے۔دگہ یکّ کچھی یا کہ گانچھی یے بیتگ، ماسٹر ھاشُمؔ نامین ئِے، آئیءَ اوں باز مھنت کتگ مئے سرءَ۔بلے من وانگءِنیمگءَ باز دلگوش نہ دات گیشتر لیبءُگْوازیءِ نیمگءَ بیتگاں۔
چہ وتی ھاندانءَ اِے وھدءَ کماش تریں مردم من وتاں ۔گوں چُکّءُنُماسگءُ کُڑاسگاں حب ءَجھ منند آں ۔منی مستریں بْرات محمد حیاتؔ نوکنڈیءَجھ منند بوتگ، ربابے جتگ۔ گوں ھمتبیں سنگتاں آئیءِ جتگیں اِے گزل منءَ انگت یات اِنت؛
؎چے تدبیرے مسلمانم کہ من خودرا نمی دانم
نہ ترسا و یہودی یم نہ گبرم کہ مسلمانم
محمد حیاتؔ بے دروریں ربابی یے اَت۔ سازجنگ جنگءَانچوش بے وت بوتگ پوراآئیءِ سر ءَ دگہ تاکتےءَ اُرش کتگ۔ سازءِ جنگءَ وجدءَ اتکگ ، بے سار بوتگءُھمے وھداں آئیءِ لنکُکاںسکّیں وشّیں ساز کشّ اِتگ۔ آئیءَربابءِ بندات نرم نرمءَ کتگ بلے انچوش کہ ساز دیمءَ روان بوتگ،تینز بوھان بوتگ۔ ھروھدے کہ آئیءَ ساز جتگءُبند کتگ، مھلوک انسرتگ ءُ وپتگ، لوگ ءِ دیمءِچاپڑاءَ آسے انچوش ترّ اِتگ چوش گْوش ئِے کسے ناچ کنگءَ اِنت۔ منی جندءَوَ نہ دیستگ بلے مردماں دیستگ ۔ میتگءِ آروسی مجلساں ھم رباب ئِے جتگ۔
(روان اِنت)