دستونک
شائر: امیر دوست

پتو اوں سر نہ گِپتاں، پہ وت رؤگ نہ بوت
عشق ءَ وتا گنوک کُت ءُ دیم ءَ بَرگ نہ بوت

پھل کں منی زمانگ ءِ ڈیوا مجاز اِت اَنت
پھل کں تئی شپ تھار اَت گوں من بَلگ نہ بوت

اے چَمّ وَ انچیں چَمّے اَت، چَمّے بھا اِت ئے
اے چَمّ اوں انچیں جاگھے کپت ءُ چِنگ نہ بوت

امروز ءِ روچ پہ اَنچو دَزگٹی ءَ شت اَنت
دوستانی نیاداں بِل وتی ھالے گِرَگ نہ بوت

تئی گم برے برے گشئے زھرے مں نوش اِتگ
تئی گم چناھا بینگے دْرپاں کنگ نہ بوت

اَنچو مں انوں نشتگ ءُ چاڑاں، جتائی ءَ
اَنچو ملور اِتاں کہ سروزے جَنَگ نہ بوت

مردم وتی گوں گْوست ءِ پشومانی ءَ مِریت
دوستے کہ ریپ ءُ دژمنے دْراھی دئیگ نہ بوت

اشتاپی اَت اے وہد ءُ منا گیگ ءُ موہ نہ رَست
ویرانگ ءَ در اَتکاں وتی پَد کِشگ نہ بوت

ھرکس پہ دیم اَنچو روان اَت، تئی بَلے
دیوانگ ءَ گوں جنگ ءِ اِرادہ کنگ نہ بوت

ھون ءَ لگوری مان اَت یا ھاک ءِ گم اَت امیرؔ
درملکءَ اینچو نندگ ءُ گوں من مِرگ نہ بوت
٭