گوشتانک: شوھاز نمیران انت // سلام کریاب

( اے نبشتانک من بلوچی ادبی مجلس “بام” ءِ دیوان ءَ ونت کہ انٹر کنٹیننِٹل ھوٹل مشکت ءَ شوھاز ءِ یات ءَ دارگ بوتگ ات)

شیر ءُ مستگ و ھر کس ءِ منت اِیت
عاشقاں آس منتیتگ پر تو (سلطان باھو)
شائری ءِ باروا وڈ وڈیں لیکہ ءُ ھیال درشان کنگ بوتگ لھتیں اشی ءَ اندری مارشتانی درانگازی گشیت تہ دگر ءِ اشی ءَ بنی آدم ءِ درد ءُ چاگرد ءِ جیڑھانی شون دیوک لیک ایت بلے گپ داں ادا آسر نہ بیت زند ءِ ھر پڑ ءَ شائر گوں کپتگ آ درد ءُ کولنج بہ بنت یا تہءَر ماھیں شپ ، کوش ءُ وشبو بہ بنت یا زیمر ءُ زردانی پاھار، شادھانی سوت ءُ نازینک بہ بنت یا نادزرسی ءُ بیوسی ءِ راجی کسہ ، مھر ءُ وپایانی لولی بہ بنت یا مھگل ءُ مھگونگانی بے کماری ، شائر زندمانی ءِ ھمے راہانی مساپر انت ءُ زند ءِ آدینک ءَ وڈ وڈا چار ایت ءُ پلگار ایت جیڑگ ءُ مارگ ءِ ھما مارشت ءُ کساس کہ شائر ءِ کرا بیت آ لس مَھلوک ءِ کرا نہ بیت پمشکا وانندگ ءُ سرپدیں چاگرداں شائر ءِ بستار چہ لس مَھلوک ءَ گیشتر ارزشت دار ایت وھدے بلوچی شائری ءُ پدا نوکیں کلاسیکل شائری ءِ گپ بیت گڈا اودا غلام حسین شوھاز ءِ نام الم گرگ بیت لبزانک ءِ نودربر ءُ مکتبی ءِ جھت ءَ منی مول ءُ مراد شرگداری ءُ نگد کاری نہ اِنت نیکہ من شرگدارءُ نگدکارءِ آں بلے اے شوھاز ءِ شعرانی جھانگیری لزت ءُ کمال اِنت کہ منی وڈیں یک ھچ مزانت ئے ءَ ھم وتی وانگ ، گوشدارگ ءُ دوستدارگ ءَ لاچار کن انت من شوھاز ءَ ھمینچو کہ واناں دل گشیت انگہ گیشتر وان ءِ ، آئی وانگ ءِ وھد ءَ گشئے مردم ءَ انچیں چاڈ ءِ زور ایت کہ مردم دگہ دنیائی ءَ سرا کش ایت، شوھاز غزل ءُ نظم ءِ دوئیں پڑانی شائر انت بلے چش کہ نظم ءَ آئی شائری کمال ءِ گڈی پدیانک ءَ برتگ ءُ سر کتگ وھدیکہ مردم آئی نظماں وانیت یا گوں زیملاں گوش بدارایت تہ ھما ندارگ ءُ منظرکشی ھم گوں مردم ءَ گون کپیت ءُ مرتگیں زرداں تاھیر ءُ کرار بکش ایت شوھاز ءِ شائری ءَ بے زبانیں درد آشنائیں رنگ ءَ چو زرنبشتیں آیات ءَ گشئے مردم ءِ دلاں نکش انت آ وتی کتاب ءِ تہءَ جاگھے گشیت
پدا مِرمرانکیں
دل ءَ آس ءِ روک انت
ودار ءِ ھیال ءِ
گدار ءِ امیت ءِ
جنان انت پترونشک
پدا ما پہ زند ءَ
گشیگاں ھدوکیں
کہ دروشم جڈکاں
تلاھیں تئی دیم ءَ
اے شوھاز ءِ ازمی بود ءُ کمال انت کہ آئی شعرانی وانگ ءَ چہ پد ھمک وانوک ءَ ھمے سما کپیت کہ منی دل ءِ گپ بوئگ ءَ انت ھمدا شائر جھانگیری ءُ آفاقی شائری ءِ سیمسراں گشئے سر بوتگ ماں ھر روچی ایں زند ءَ ما جنگ ءُ جیڑھانی کسہ آں کاریں ، مھرءُ مھبت ءِ گپ ءَ کنیں، زمین ءُ آئی زھگانی درداں پولیں بلے اے درست چہ شائری کالب ءَ ڈن بزاں ما اشاں نثری رنگ ءَ بْیان کنیں بلے غلام حسین شوھاز مھر ءُ مھبت ءِ ھمے رنگیں گپ ءُ گالاں ماں شعری دروشمءَ اے وڈا کنت
پدا ماھے پِربات ھیالاں مئے نوکیں
گل ءِ گندلاں بات گل ءِ سمبھوکیں
وپاھانی دازیں بزیں کلبر ءَ بْیا
شکر بوسگانی شِلنگ ءَ بوجوکیں
اے ایوک ءَ لبزانی کاروبار نہ انت ادا ھیال لیکہ ءُ مارشت سئیں ھمراہی ءَ سپر کن انت پمشکا وتی وانوک ءُ گوشداروک ءَ چاڈ ءِ ھما سیمسراں برانت ءُ سرکن انت کہ اودا بے کراریں ارواہ تاھیر گر انت ، واجہ بیگ محمد بیگل آئی شائری باروا گشیت کہ شوھاز کدرتی شائرے نہ آئی فکر جامدانتءُ نہ آئی ھیال پابند انت بلکیں جاھے جاھے و انچو گندگ بیت گشئے زاناں فکر ءُ ھیال شوھاز ءِ وتی جند ءِ قدرت ءَ نہ انت ” ھمے شوھاز کہ پہ راج ءَ گالانی لاس ءُ مرواردانی گنج کماتگ بلے آئی اندر ءِ درد ءِ کے کساس زانتگ
وتی نظم ءِ بھرے ءَ گشیت
تئی پترونکیں لنٹ
گش ئے
مینتگ انت ماں ھزامی تاجگیں ترندآپ ءِ تہءَ
ءُ تئی نیل رنگ ءُ بے زبانیں چم
تلمبانی سارتیں ساھگ ءَ
شاھگان ءُ دست نہ جتگیں کانیگ انت
کہ چہ ھلک ءُ میتگاں
دیرکوھ لمباں واب انت پہ وڈے
آ توئے
کہ من سجدگ کتگ
اے گپ پہ آیوکیں وھد ءِ نگد کار ءَ ایر انت کہ آ شوھاز ءِ نمہ داریں ءُ شیرکنیں شائری ءَ چوں سنگ ءُ پارسنگ کنت بلے اے گپ زانگ بہ بیت کہ شوھاز ایوک ءَ بلوچی لبزانی مروارد نہ کماتگ انت بلکیں آئی اردو ءُ انگریزی ءَ ھم جْوانیں شائری کتگ اے گل ءُ اکیڈمیانی کار انت کہ نمیرانیں شوھاز ءِ اردو ءُ انگریزی شائری ءَ بشوھاز انت ءُ پہ راج ءَ سر بکن انت، 20 جولائی 2007 ءَ بلوچی کلاسیکل شائری ءِ شےمریدیں شوھاز ءَ درست دروھ اتنت
بلے من جزماں کہ
ترانگاں دوست ءِ بار کنت مارا
چاڈ گنوکی ءِ سار کنت مارا
اُف او شوھاز کہ ملکموت رنگ آ
مرگ ءِ منوکیں جار کنت مارا