نبشتہ: گُلزار
رجانک:بجّار بلوچ
کتاب مرچاں سرُک کشّ انت
کباٹءِ شیشگاں آ،دیم
ابیتکیں چمّےءَچار انت
نہ بیت نیاد پُرّیگیں ماھاں کشءُ کِرّاں
ھما سھبءُ ھما بیگاہ کہ گْوست اَنت سنگتی گوں تو
گْوزانت کمپوٹرءٍ دیمءَ
ابیتکءُبے وس اَنت مرچاں کتاب انچو،
ھما مھرانی ستکءُ بستگیں کسہ کہ وھداں آؤرتگ انت آھاں
کہ مرچاں گندگءَ نیا انت
ھما سر بستگیں کسہ مروچاں ھچ وڑءَ گندگ نہ بنت لوگانی پیژگاھاں
ھما سیادی مڑاھداری
ھما چو پُرشتگیں داراں وروکاں وارتگ انت توکءَ
کتابی تاکاں لیٹیناں
گشئے دردے دلءَ لیٹ ایت
گُشیئگاں لبز تالان اَنت
(چو) وروکءَ وارتگیں دار انت
تھا کْوھکّ اَنت
چوبےتاکیں کھورءٍ کْوھکّءٍ پیمءَ اَنت
کہ اَستءُ زندگیں ٹالے نہ گْواھیت سرجمیں بُنڈءَ
کہ لبزگنج ءِ درءَ ھچبر نہ بیت
ھچی کشّءُ کرّاں
گٍلءُھاکانی ھشکیں دنزءُلاٹور انت
تْرپوکیں شیشگی شھم اَنت
گشئے ایرماد ترّین اَنت
ھما کہ لنککءٍ ھؤ، شیرکنی اتکگ
ماں تاکانی ادءُ ھودا
بچار نوں لنککءٍ لئیب اِنت
مروچاں شھمءٍ پیمءَ انت
سُرین ئے لنککءَکلہ یے، گشئے دنیایے آدیم بیت
زری چولانی ڈولءَ بیلءُ آلاڑ بیت
کتاباں سنگتءُ یاری گشئے یک کسھے کْوھنیں
ھما کہ سینگءَ پْراھیں
مُدامی ایر کتءُ ونت انت
برے وھدے چو ریلءَ ایرکُت اَنت کُٹّءَءُ ونت اَنت سرجمءَ درونت
یکّینءُ سدّکاں مرچی کہ مھرءُ واھگءٍپاکیں سبک الّم رسیت آؤکیں پدریچاں
(بلے )
ھما پُلّ کہ کتابانی تھا پہ مھرءٍ بانداتءَرسیت وھدءِ،
ھماھانی گلیں مستاگ پِر مان انت!