سرگْوست:گوں من ءَ سَمل ءِ اجبیں مھر!۔ دومی بھر
سرگْوست:گوں من ءَ سَمل ءِ اجبیں مھر!
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
دومی بھر
سَمل ءِ روگ ءَ پد من آئی ءِ شیرکنیں بچکندگانی سر ءَ جیڑگ بنا کرت کہ چونیں وش روھیں جنکے کہ دپ ئِے بچکندگ ءَ پُر اِنت، منی ھیال برے یک نیمگے ءَ تچان اَت ،برے یک نوک نوکیں ندارگانی تہ ءَ روان اَت، اجب اجبیں واھگ اے جبین ءَ چِست بہ وان اَت ءُ من ھمے ندارگانی سیل کنگ ءَ اِت آں کہ منی نا اُمیتیں لُنٹانی سر ءَ اوستانی بچکندے تالان بوان اَت، من ءَ ھمے سما بوگ ءَ ات من یکبرے پد ءَ چَہ ازاباں درایگ ءُ پیداک آں، ھمے وھد ءَ من گیش بچکند اِت ءُ من ءَ ھچ ھیال بوگ ءَ نہ اَت کہ کسے من ءَ چارگ ءَ اِنت ، منی ھمراہ ءَ من ءَ توار جت ءُ گوشت “ھاں سکی ترا چے بوتگ کہ تو مروچی وت سر ءَ وت بچکندگ ءَ ئے ھیر اِنت”؟
من وتی تُنیگیں لُنٹانی سر ءَ لھمیں بچکندے تالان کرت ءُ گوشت” باجی من ءَ ھچ نہ بوتگ بس برے برے انچیں ھیال کیت گڑا الم اے ھشکیں لُنٹاں لیب کنگ پرما ایت”.
آئی ءَ بس ھمے گْوشت ” چلو ٹھیک ءُ وتی کاراں گوں دلگوش بوت”.
دو ءُ نیم ءِ وھد ءَ وارڈ مین ءِ پون آھت ءُ من چِست کرت ، آئی ءَ گوشت” سکی تئی ھمے بلوچ آرام کنگ ءَ نہ اِنت( اگاں یک بلوچ نادراھے ءَ کہ سک تنگ کرتگ گڑا من ءَ توار اِش کرت من آئی ءَ را سرپد کرتگ ءُ لھتیں دروگ بستگ گڑا آئی ءَ کمو آرام کرتگ)”.
من وارڈ ءَ شُت آں داں آسپ وارڈ ءِ در ءِ دپ ءَ اوشتاتگ اَت من ءَ دیست ئِے گڑا سک جزباتی بوت ءُ گوشت ئِے” من ءَ اد ءَ کے ءَ آؤرتگ ءُ منی لوگ ءِ مردم کج اَنت”.
من بچکند اِت ءُ آئی ءِ کوپگانی سر ءَ دست ایر کرت ءُ گوشت” تئی مردم کمو ڈن ءَ شتگ اَنت کمو رند ءَ کاینت ھچ پریشان مہ بو( ھیر اے مزنیں کسھے کہ نادراہ چوں تسلاہ دیگ ءُ الاج کنگ بنت، من جھد کن آں گیش سَمل ءِ سر ءَ بہ نبیس آں)”.
مگریب ءِ وھد ءَ نور شاہ( سَمل ءِ پِس بلے اے اسل نام ئِے نہ اِنت) پون آھت، دراہ باتی ءَ رند جُست ئِے کرت” آسپ چون اِنت”؟
من گوشت ” آسپ ءَ کمو جاھلی کرتگ بلے ما تَسلاہ داتگ ءُ نوں کمو سَھڑ اِتگ”.
گوں کماش ءَ گپ ءُ تران ءَ پد آئی ءَ گوشت”گوں آسپ ءِ گھار ءَ گپ بہ کن ( من اوں ھمے لوٹوک ءُ وداریگ اِت آں آئی ءِ گپ منی گوشاں بہ کپ اَنت) وتی براس ءِ واستا بیوار اِنت”.
سَمل ءَ کہ ھلو کرت گڑا یکبرے پورا منی دل ءَ جٹکایے وارت ءُ دل ءِ واک شُت بلے سک دگہ وڑ بوت آں کہ باریں کجام اندازگ ءَ گپ بہ کن آں کہ آ منی گپانی سر ءَ سان بزور اِیت ھاھاھاھاھا ءُ دومی گپ آ درامدے اَت ھم، من گوں لپرزگیں گالوارے ءَ گوشت” جی ھال کن”.
آئی ءَ گوں مھروانیں گالوارے ءَ گوشت” ھال وش اِنت باریں تو آسپ ءِ ھالاں بہ دے چون اِنت ؟ من زان آں سک بزگ بیت بلے ما مجبور ایں کہ داکل کرتگ”.
من گوں زمہ داریں اندازگے ءَ گوشت” شما ھچ پریشان مہ بہ اِت ،من وت شمے جاہ ءَ آں انچوش بہ پھم اِت من شمے لوگ ءِ مردمے آں، من آئی ءَ را وتی براس ءِ وڑ ءَ سمبال آں، ان شاءاللہ یک کمی یے نہ بیت ئِے”.
تینکس تو مئے واستا باز کنگ ءَ ئے، آئی ءَ انچوش گوشت ءُ بے توار بوت”.
جی اے مئے پرز اِنت کہ ما نادراھاں بہ سمبال ایں بلے آسپ وَ منی براس ءِ پیم ءَ اِنت ءُ پد ءَ شما بلوچ اِت ھم، من چوناھا ءَ بلوچ ءَ را سک دوست دار آں، پرچاکہ منی راستیں کوپگ اَنت، شما شر کرتگ کہ آسپ زوت پہ الاج ءَ آؤرتگ ءُ ان شاءاللہ زوت نشہ ئِے ھلاس بیت( من جھد کرت کہ آ گیش گوں من دیوان بہ کنت).”
ھو آسپ ءَ نوں پنچ ءُ شش ماہ بیت نشہ کنگ ءَ اِنت، ما لوگ والا ھمیش اِنت دہ روچ بیت سرپد ایں، منی براس چوشیں براسے نہ اِنت، وانگ ءَ بوتگ، نہ زان آں پرچا نشہ ئِے بندات کرتگ'”!
من گوں ارمانی ءَ گوشت” اڑے ! ھیر گڑا دیر ئِے نہ اِنت، مردم گوں شریں مردماں نند اِیت ءُ پاد کیت گڑا شر بیت ،بوت کنت آسپ ءِ ھمراہ ھرابیں مردم بوتگ اَنت”!.
ھو بوت کنت بلے نہ زان آں منی براس پرچا چوش کرتگ!
من گوشت” اللہ ھیر کنت نوں پریشانی ءِ زرورت نہ اِنت”.
آسپ ءِ بارو ءَ منی ءُ آئی ءَ گپ ءُ دیوان بوت، من لھتیں وش گپتی جت ءُ وت ءَ را گَلات، گُڈسر ءَ آئی ءَ اللہ ھاپز کرت ءُ لمبر ئِے کٹ کرت.
روان اِنت
