عئید ءِبُراک : آزمانکار: لعل جان بلوچ
عئید ءِبُراک :
لعل جان بلوچ :
(نبشتہ ءِ وھد ءُ پاس : 23/01/2011۔ کراچی)
حیرجان دیگر ءِ وھد ءَ وتی بادگیر ءِ سر ءَگوں وتی لوگ بانک ءَ وشی گپی ءَ ات اناگاہ چم ےءِ پہ آزمان ءَ شانک داتنت کہ نوک چو وش رنگیں کاڑے ءِ کمانیں بُروان ءَ ماں آزمان ءَ درپشگ ءَ ات ۔حیرجان ءَ گوں پُر مھریں نگاھہے وتی زال ءَ چارات گُشگءَ لگ ات “شاری نو ک پر انت ” مردءُ جن ءَ فاتحۃ یے ونت ۔شاری گوں مردءَ دراھینت ” گل جان ءِ پت عئید بزاں رستگ تو ھییاکن عئید ءِ واستہ پسے شوہاز”
ایندگہ روچءَ حیرجان ماں پسانی نیادی ءَ پہ وت عئیدءِ بُراکے ءِ چارگ ءَ مشکول ات ۔ آ انچیں بُراکے ءِ شوہاز ءَ ات کہ سک براھدار ءُ ٖڈولدار بہ بیت پرچیکہ پُرشتگیں کانٹ ءُ کُور چمیں بُراک پُل ءِ سرات ءَ گوازینت کُت نہ نکنت ۔ اےگپ آئی ءَ چہ وتی ہلک ءِ ملا ، واجہ سخی داد ءَ چے در بُرتگ ات۔
وہدے حیرجان پسانی نیادی ءَ وتی دل ءِ تب ءِ بُراک ءِ زیرگ ءَ سوبین بیت ۔ گڈا وتی گیشتریں وہد ہمے بُراک ءِ چارءُ دلگوش ءَ گُوازینت ۔ آئی ءِ چُک گل جان ءَ ہر روچ ہمے گُرانڈ ءِ ششت ءُ وشود ءَ ملماءُ دلگوش ات۔آئی ءِ بڈءَ سرا ” عئید مبارک ” نبشتہ کُت ۔
عئید ءِ نماز ءِ وانگ ءَ پد حیرجان بُراک ءَ دست ءَ بڈءَ جت ءُ ہلار کنت ۔ کراچی ءِ وڑیں جلگہیں شہرءِ تہا پس ءِ پوست جنگ اے روچاں سکیں بلاھیں جنجالے ات ۔ حیرجان وتی میتگءِ تہا بودناکیں مردے ات ۔ پمیشکہ آئی ءَ پیسرا شاہ بیگ لائن ءِ لاپشہ نامیں قصاب بے ءَ کڈن کتگ ات کہ آئی ءِ پس ءِ پوست ءَ بجنت ۔ حیرجان ء َ بُراک ءِ گوشت ءَونڈ کنگ ءَ رند وتی چُک گل جان ءَ توار کنت ۔” اب بیا ! اے پوست ءَ بر مسیت ءَ رسین ۔” گل جان ءَ پتءِ نیمگ ءَ پہ ھیرانی چاریت ءُ گُشیت ۔” ابا تو سھہی نئے کہ ایمنی گل ءِ مردماں جار پرینتگ کہ عئید ءِ بُراک ءِ پوست ءَ ایمنی گلءِ کارگساں بہ رسین ات یا باسک وت شمئے لوگءَ چہ پوستاں دست گر انت ۔”
ھو ! دو روچ ساریءَ واجہ ہاشم ءَ گوں من ہمے وڑیں گپے جتگ ات بلے من چو سک دلگوش نہ کت ۔ بلے من انگت وتی پس ءِ پوستءَ اے مردماں نہ دیاں ۔”پتءَ دراھینت ۔ چک ءُ پت ہمے گپ ءِ اتنت کہ دروازگءَ توار کت۔ یکے در ءَ ٹُک کگءَ ات ۔حیرجان درءَ پچ کنت ۔ داں چار کسان سالیں جوان گوں سی تیری ءَ درءِ دپ ءَ اُوشتاتگ ات انت ۔ چمیشاں چے یکے ءَ دراھینت ۔” ماما۔” پس ءِ پوست ءِ بدے ۔”
حیر جان ءَ ہمے ساعتاں وتی چُک ! گُل جان ءِ کُتگیں گپ گیر اتک کہ گل جان ءِ سنگتے ءِ پت گوستگیں سال ءَ عئید ءِ بُراک ءِ پوست ءِ جیڑھ ءِ سر ءَجنگ ءُ کُشگ بیتگ ات۔یک نیمگے عیئدءِ بُراک کُشستگ ءُ کربان کنگ بیتگ ءُ دومی نیگءَ یک مردمے گوں بے دردی ءَ جتگ ءُ دور داتگ ۔حیرجان ہمے ھیالان ات کہ یک توارے ءَ اناگاہ پچ درھینت۔
” تو ماما جلدی کن ۔مارا ایدگرانی پسانی پوست اوں یکجاہ کنگی انت ۔”
اے گپ چاریناں چے یک سبز رنگیں بچکے ءَ کُت ۔حیرجان پوست ءَ چست کنت ءُ آہاں دنت ۔ پُوست چاریناں چو میتے ءَ تلام کُت ءُ پُشت مان دات ۔ انچو اناگاہ حیرجان ءِ چم پہ وتی بُراک ءِ پوست ءَ کپنت کہ چار جوان ءَ چوجونےءَ تلام کتگ ات۔
ہمے ساعتاں حیرجان ءِ جبین ءَ یک آوازے کئیت کہ اے سال ءِ عئید ءِ بُراک تئی پسانی نیادی ءَ زرتگیں آ گرانڈ نہ انت بلکیں تو وت عئید ءِ بُراک جوڑ بیتگ ئے ءُ ورناہانی دستءَ تئی جند ءِ پوست انت کہ باندا ماں نیادی پہ بہا ایر کنگ بیت۔۔۔۔
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ھلاس ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔