“آزمانک ” قفس،، جلیل فیض
“آزمانک ” قفس،، جلیل فیض،،
در گوں تیلانکے ءَ پچ بیت- شاری ءَ قدم وتی کمپان ءِ تھا ایر کت انت- چم اش دوشیگیں گورتگیں برفانی کہ کمپان اش پُر کتگ ات شانک دات انت- سارتیں آھے کش ات ئےِ، دست وتی پیشانی ءَ جت ئےِ،سارتی آئی ءِ جان ءَ پُترگا اَت- چادر ئےِ ایر کت ءُ سریگ ئےِ زُرت سر ءَ کت، روپگ ئےِ زُرت ءُ کمپان ءِ برفانی روپگ ءَ لگّت- زیت زیت ءَ کمپان ئےِ رُپت ءُ برف ئےِ کمپان ءَ چہ ڈنّ کش اتنت- پد ءَ چُلّ ءَ شُت ءُ وتی جنک شدری دیست کہ چُلّ ءَ نشتگ اِیراناں مُشگا انت- شدری یے چار اِت آئی ءِ سر ءَ بزّگ ئےِ بیت-
جست ئےِ کُت: “شدری تو چون ئے باریں؟
شدری ءَ سر چست کت ءُ وتی مات ءِ نیمگ ءَ بچکند اِت ئےِ ءُ گُشت ئےِ “باریں امّاں کُجابیتگ ئے-،،
“ھمساھگ ءِ لوگ ءَ شُتگاں آئی ءِ چُک وش نہ انت چارگءَئےِشُتگاں-،،
پدا کمپان ئےِ چار ات ءُ گشت ئےِ، دوشی سکِ برف ءَ گْورتگ-،،
” زان ئے شدری، زمستان ءِ موسم ءَ برفاں بہ روپاں ءُ پمے ھاتر ءَ دم اوں سک براں بلے ھمے موسم ءَ ھُدا ءَ ترا من ءَ داتگ بزاں تو زمستان ءِ ھمے روچاں پیداک بیتگ ئے من ءَ پمیشکا اے موسم دوست بیت-،،
شاریءَیکبرےپداشدری چارات دستے وتی سرءَجت ئےِ ءُ گشت ئےِ،
برو تیار بئے وانگ جاہ ءَ دیر بیت-،،
“شرّیں امّاں – ،،
شدری وتی بان ءَ شُت شاری ءَ آھے کش ات ءُ گُش ئے غمے آئی ءِ دل ءَ ایر اَت آ سرپد ات کہ اے زمستان پہ آئی ءَ نہ وشیں زمستان، شدری آدینک ءِ دیم ءَ اوشتات چادرے سر ءَ کت وتی پونز ئےِ چار ات کہ چہ سارتی ءَ سُہر تر اتگ ات وتسر ءَ بچکند ات ئےِ ءُ بان ءَچہ ڈنّ دراتک،
“امّاں ،من روگایاں ترا دگہ کارے نیست-،،
شاری چُلّ ءَ چہ در کپت ءُ شدری ءَ چاریت ءُب چکندیت ءُ گُشیت،
” دیر مکن انشپی لھتے مہمان آھگی انت-،،
“انشپی ،کئے اَنت؟،،
” تئی پت ءِ سنگت گوں وتی چُکّاں کیت انت، بچار انچو چھٹی بیت بیا، تو زان ئے وتی پت ءَ – ،،
“شرّیں امّاں تو بے پکر بئے-،،
انچو کہ شدری شُت شاری ءِ چم ارس ءَ پُر بیت انت وتی دل ءَ گشت ئےِ ،”یا اللہ آ وَ انگت کسان انت-،، شاری ءَ وتی ارس ساپ کت انت ءُ بان ءَ پُترت اودءَ آئی ءِ تِری نشتگ ات شت تِری ءِ کش ءَ نشت-ھیٹر چالو اَت ءُ بان ئےِ گرم کتگ ات، شاری ءَ وتی دیم تری ءِ نیمگ ءَ کت گشت،
” بگش باریں چی گش ئے ؟،،
“ماسی ترا مالوم انت کہ مرچی ھمّل ءِ لھتے مہمان آھگی انت-،،
“ھو،آئی ءِ سنگت گوں وتی چُکّاں آھگی انت پہ شدری ءِ ھبربندی ءَ-،،
” بلے ماسی شدری وَ انگت کسان انت،،
“کسان انت؟،،! تو زاناں چُنت سال ئےِ بیتگ ئے تئی سیر بیتگ ترا یادزدہ دروازدہ سال ءَ وَ گیش نہ بیتگ-،،
“بلے ماسی اگاں انّی آئی ءَ سیر بدیں بزّگ بیت ،،
تِری ءَ گوں زھر آئی ءِ نیمگ ءَ چار ات ءُ گشت،” بزاں تو بزّگ ئے؟ منی چُکّ ءَ کجام زُلم تئی سر ءَ کتگ کہ تو بزّگ ئے؟ ،،
“ماسی بلے آ دؤر ءُ زمانگ دگرے ات ءُ شدری ءَ وَ سینزدہ سال ءَ گیش نہ انت-،،
” جنین چُکّ ھر چُنت زیت تر سیر کنت شر تر انت-،،
” بلے ماسی……..،،
“من نزاناں، من ءَ کار نیست ترا ھرچی گشگی انت ھمّل ءَ بگوش بلے تو ھمل ءَ اوں شری ءَ زانئے! ،،
شاری نااُمیت چہ بانءَدراتک،دمانےءَ پد ھمل لوگ ءَ اتک آھگ ءِ شرط ءَ شت ھیٹر ءِ دیم نشت ءُ وتی دستاں تاپگ ءَ لگت-زمستان ءِ سارتی ءَ آ بدھال کتگ ات ،شاری اتک ءُ ھمل ءَ سبارگ ءِ جست کت،
“ھمل سبارگ ءَ بہ کشّاں؟،،
” ھو بیا اش ھمد ءَ -، ،
شاری ءَ سبارگ آورت ءُ ھمل ءِ دیم ءَ نشت، ھمل ورگ ءَ لگت ءُ ورگ ورگ ءَ شاری ءَ جست ئےِ کت،
“تو شدری گُشتگ کہ مرچی مھلہ بئیت؟،،
” ھو گُشتگ – ،،
“تو گُشت کہ مرچی آئی ءِ وانگ ءِ گُڈّی روچ انت،،
” ھمل ترا شدری دل بیت کہ آئی ءَ انچو زیت سیر بدے ءِ ؟آ انگت چُکّے وَ-،،
ھمّل ءَ چمّ سُہرے شاری ءَ دات ءُ گشت، “من ءَ گپّ اِشکُنگ ءِ عادت نہ انت،ہمیش انت کہ گشت اوں شدری ءَ ھچ کسان نہ انت، زاناں منی سنگت ءِ چُکّ ءَ عیبے مان؟ وانندئے، کار ءَ إنت-،،
“بلے ھمّل شدری گُشیت من واناں-آ چی زانت ءُ آ وتی واھشتاں دل ءَ بہ داریت، ،
گوں ھمے گپّ ءَ ھمّل آپ وارت ءُ چہ بان ءَ درکیت-شاری ءِ ارس رچگ ءَ لگ اَنت-عصر ءَ شدری گَل ءُ شاداں چہ وانگ ءَ واتر بیت وھدے وتی مات ءَ گندایت جست کنت،” چی یے امّاں ؟چیا پریشان ئے؟،،
” یل دئے من ءَ تھمبل نہ کنگءَ انت،،
“چی ءَ بلے ؟،،
شاری ءِ چمّ ارس ءَ پُر بیت انت ءُ گشت ئےِ” انشپی مہمان پہ تئی ھاتر ءَ پیداک اَنت تئی پت ءِ سنگت وتی بچ ءِ ھبربندی ءَ پیداک انت-،،
شدری گوں اے گپّ ءِ اِشکُنگ ءَ ھُشک ءُ ھیران بیت،وانگ جاہ ءِ بگل جول ئےِ چہ دست ءَ کپیت،گوں ارسیگیں چماّں وتی مات ئےِ چار ات-شاری ھم گریوگ ءَ ات ءُ گشت ئےِ ،” تو زانئے کہ کس ءَ حق نیست کہ تئی پت ءِ گپ ءِ سر ءَ گپے بہ کنت،،
” بلے اگاں من مہ لوٹ آں؟،،
“انّاں شدری اے گپ ءَ مجن، تئی پت ترا کُشیت شدری منی ھاترا ھچ مگش، اگاں تو ناں کت تئی پت ترا سکّ جنت-،،
شدری دگہ ھچ اشکنگ ءَ نہ انت دریگ ءِ دیم ءَ اوشتات ءُ ڈن ءَ برفانی گوارگ ءَ چارگ ءَ ات-آ وت اوں سرپد نہ ات کہ چنچو دیراں داں آ دریگ ءِ دیم ءَ اوشتاتگ وھدے چہ وتی ھیالانی دنیا ءَ دراتک تہ مہمان اتکگ اتنت ءُ آھانی کندگ ءِ توار ءَ آ جھ سرینت آئی ءِ دل لوٹگ ءَ ات کہ آ کوکار بہ کنت ءُ وتی پت ءَ بہ گوشیت کہ من انّی سیر نہ کناں من وانگ لوٹاں باز وانگ لوٹاں بلے آ سرپد ات کہ پت نہ منّیت-شدری ھمے پکر ءَ ات کہ مات ئےِ اتک ءُ گشت ئےِ ، “شدری تئی پت ترا لوٹگ ءَ انت-،،
شدری ءَ وتی مات چار ات، ارسے وتسر ءَ رچاں بیت انت شاری ءَ اوں گوں آئی ءَ گریت-شدری ءَ گوں ارسی ئیں چماّں گشت،” امّاں ،من ءَ چو تئی وڑا اے موسم دوست نہ بیت ءُ ھچبر دوست نہ بیت، دریگتیں اے شپ ھجبر میاتک انت-،،
“اے چونیں گپّاں تو کنگ ءَ اش؟،،
“امّاں من ترا یل دیگ روگ نہ لوٹ آں-،،
” شدری بس کن منی ھاتر ءَ – ،،
شدری ءَ وتی مات چار ات ءُ دل ءَ گشت ئےِ، من ءَ چیا وتی گپ ءِ جنگ ءُ وتی واھشتاں پیلو کنگ ءِ حق نیست…
سہ ماہی دْرد جنوری تا جون 2007
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
آزمانک ءِ دیم ءَ آروک : طارق پشُّکانی
٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭
آزمانک ءِ دیم ءَ آروک : طارق پشُّکانی