عارف شھم ءِ دستونک ۔ زھیر ءِ کوش بہ کش اِیت، ماھکان بہ بیت
دستونک
عارف شھم
زھیر ءِ کوش بہ کش اِیت، ماھکان بہ بیت
من نِشتگ آں تو بیائے ھمے دمان بہ بیت
چراگ وپتگاں بِلّے دمانے مُلما بنت
نگاہ ءِ شھم اَبیتکیں شپاں بلان بہ بیت
ھمے کہ اَچ منا دیرئے ءُ سِستگے مرچاں
ھمے کہ دیدگاں گون ئے دل ءَ گُمان بہ بیت
گمانی جمبر ءَ گورتگ تی شار میسینتگ
زمانگ باریں کدی گوں تو مہروان بہ بیت
شراب ءُ کَّدہ ءُ کیفانی مجلس اِنت عارف
گُشئے کہ باید اِنت مردم نِی تتران بہ بیت
٭