سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار.نبشتہ کار: سکی ساوڑ۔ھپتاد ءُ یکمی بھر
سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
ھپتاد ءُ یکمی بھر
ما دیم پہ مھرل ءِ میتگ ءَ رھادگ اِت ایں سنگت ءَ جست کرت” نود ترا ایشاں دمکی داتگ، اگاں جیڑھے بوت گڑا چون کن ایں؟”
من پسہ دات” اگاں جیڑھے بوت تو بہ گوش” نود ءَ گوشتگ منی سیادے آسکانی ءَ ھست چارگ ءَ ئِے رو ایں، من آھتگ آں،” تو بس وت ءَ پھریز منی بارو ءَ گم مہ کن “.
ما راہ ءَ گپ ءُ کندان اِت ایں، وھدے کہ ما آسکانی ءِ نزیک ءَ سر بوت ایں منی چم ماں آسکانی ءِ کپت اَنت من ھیران بوت آں، 2014 ءُ 2015 ءَ اد ءَ گِس بس دہ ءُ پانزدہ اِت اَنت بلے نوں ھسابی نہ اَنت، من گوشت” ارررررررررر اے آسکانی چوں مزن بوتگ وَ، باریں بانک ءِ گِس کجام نیمگ ءَ بنت!؟”
سنگت ءَ پسہ دات” جگر نوں آسکانی بدل بوتگ، گار بہ ئے، تو بس بہ گوش مھرل ءِ گِس کجام نیمگ ءَ اَنت، ترا گوں آ کار ءَ کار نیست، من آسکانی ءِ دمک ماں دمکاں پجاہ کار آں”.
من کندگے جت ءُ پسہ دات” چے سُھتگ بانک ءِ گِس کجام نیمگ ءَ اَنت؟! نوں منی مجگ کار ءَ نہ اِنت، تو بس روان کن باریں، اللہ مالکے بلکیں شوھازگ بوت اَنت”.
ما داں ساھتے ءَ آسکانی ءَ دمکاں یلہ بوت ایں بلے ھچ پہ ھچ، شپ ءَ ھمود ءَ آسکانی سنگت ءِ گِس ءَ داشت، من شپ ءِ نُھ ءِ ساھت ءَ بانک سمل( گوں من ءَ سمل ءِ اجبیں مھر ءِ کارست) ءِ کلوھے آھت،( اے بارو ءَ من سمل ءِ سرگوست ءِ آدگہ بھرانی تہ ءَ نبیس آں کہ سمل ءَ چوں گوں من ءَ ھال کرتگ ءُ مروچاں چون اِنت) ، من ءَ باز وشی بوت کہ سالے نیمے ءَ پد آ ھال کنگ ءَ اِنت، گوں سمل ءَ گپ ءُ دیوان بوت، سھب ءَ ھم من سنگت ءِ کر ءَ داشت، بلے زین جان ءِ ھچ ھال نیست اَت، سوارگ ءَ ھم من سنگت ءِ کر ءَ داشت، بیگاہ ءِ وھد ءَ یکبرے پد ءَ ما مھرل ءِ گِسانی شوھاز ءَ درکپت ایں، بلے ھچ پہ ھچ، شپ ءَ سنگت ءَ من ءَ بلوچی بازار ءَ آؤرت ءُ سر کرت، من دگہ کَسے ءَ را مھرل ءِ گِسانی بارو ءَ جست نہ کرت باریں آ چے پھم اَنت،وھد جنزان اَت من کیچ ءِ دمکاں یلہ اِت آں، 2 ستمبر ءَ من جوسک ءَ سنگتے ءِ کر ءَ اِت آں کہ گل سبا ءِ مسکال آھت، من واتر پون جت ءُ زین جان ءَ ھلو کرت ،گلگ دات ءُ گوشت” تو من ءَ بے ھیال کرتگ ، پد ءَ ھال نہ داتگ ءُ کیچ ءَ شتگ ئے، اگاں زھر اِت ئے کم از کم ھال بہ داتیں، تو وتی براس ءِ آروس ءَ ھم مارا داوت نہ داتگ، مردم چش مگرور نہ بیت کہ تو ئے”.
بانک انچوش گلگ دیگ ءَ اَت پورو منی زھگانی ماس اَت، من پسہ دات” من کیچ ءَ بہ رو آں یا دگہ جاھے ءَ، ترا پرچا ھال بہ دے آں؟ گوں شما من ءَ ھچ واستا نیست گڑا چوں شمارا وتی براس ءِ آروس ءَ داوت دات کرت کن آں؟! ھیر اے گپ ءَ بِل دگہ ھال کن پہ ھیری من ءَ یاد کرتگ؟”
آئی ءَ پسہ دات” پرواہ نیست، ما تئی ھچ نہ ایں، من ءَ دگہ کار نیست، بس گلگ دیگ ءَ پون کرتگ”.
من پسہ دات” جی منتوار، شر اِنت من تئی گلگ اشکرت اَنت، دگہ برے سپرے ءَ در کپ آں گڑا الم بانک ءَ را ھال دے آں شر”.
کمو ھال ءُ اھوال ءَ پد پون کٹ بوت، دگہ روچے من گوں دگہ سنگتے ءِ ھمراھی ءَ مھرل ءِ گسانی شوھاز ءَ شت آں داں انگت بے سوب بوت آں، بلے سمل ءِ ھال ءُ اھوال برجاہ اَت، 9 ستمبر ءَ تربت یونیورسٹی ءَ گوں شے ابدلھی ءِ ھمراھی ءَ شت آں، یونی سک وش اَت، وڑ پہ وڑیں شررنگ ءُ مھروان ءَ گوں ڈیک وارت، گُڈی ءَ سنگت سادک ءَ مارا زرت ، ما ھاسٹل ءَ رھادگ اِت ایں کہ شے ءِ دیم ءَ پنچ ءُ شش جنک کپت، آواں کہ شے دیست پووہ شکاری ءَ شکار، شے ءِ کجام ٹھک ءُ کندگ، شے ءَ مارا بے ھیال کرت، من ءُ سادک داں نیم ساھتے ءَ ٹِکوھی سر اوشتاتگ اِت ایں شے اے پاس آ پاس کیت بلے شے ٹھک ءُ کندگ ءَ بس کنگ ءَ نہ اَت، من بیزار بوت آن ءُ شے ءِ کر ءَ شت آن ءُ گوشت” شے نوں وَ مگرب بوت بھتاور اینچو دیوان کنگ بوتگ؟”
جنک ھیران بوت اَنت اے چونیں گنوکے مارا گپ ءَ نیل اِیت، شے کمو دگہ وڑ بوت بلے شوم انگت نیاتک ءُ گوں جنکانی ھمراھی ءَ کندان ءَ دیم پہ کینٹین ءَ رھادگ بوت، ما زانت اے شوم نوں نئیت، ما بیزار بوت ایں ھاسٹل ءَ سنگت ءِ کمرہ ءَ شت ایں، ساھتے ءَ پد گند آں چم جھل اَت، لھتیں سموسہ ءُ دگہ سامان ئِے گون اَت ءُ آھت، ما کند اِت بلے ھچ ئِے نہ گوشت، سنگت ءِ کمرہ ءَ مئے باوست برے لبزانک ءُ برے مزھب ءِ سر ءَ اَت، سنگت سادک ءَ لچہ ونت ، سنگتانی دیوان سک وش اَت، پد ءَ ما موکل کرت، من، شے ءُ سنگت یوسپ دیم پہ میری ءِ کلات ءَ رھادگ بوت ایں، راہ ءَ مئے سینکل پنچر بوت، شر کرت ءُ کلات ءَ سر بوت ایں، پیسبک ءَ من لائیو کرت، اکس کَش اِت، مگرب ءَ بازار ءَ آھت ایں.
یکروچے من ءُ استاد نزر دوست آسکانی واجہ سادک سبا ءِ نیمگ ءَ شت ایں بلے دچار کپت نہ کرت،کیچ ءِ سنگتاں من ءَ باز مھر دات، انچوش سما بوگ ءَ اَت کیچ پمن ءَ ھما مھروان اِنت، بلے گوں مھرل دچار کپت نہ کرت، یک شپے من، شے ءُ سنگت زیا اللہ زھری تربت پارک ءَ شت ایں، وھدے کہ من پارک ءِ گیٹ ءِ تہ ءَ شت آں داں من ءَ آلادین پارک، سمل، نورشاہ ءِ لگت ءُ شھمات یاد آھت اَنت، من کندگے جت ءُ گوشت” شے تو من ءَ مروچی یار مزمیں یادے دات، پورہ من مروچی شپ آلادین پارک ءَ گوں سمل ءِ ھمراھی ءَ تَرگ ءَ آن ءُ نورشاہ منی پُشت ءَ گون اِنت”.
شے ءَ کندگے جت ءُ گوشت” ترا اڑے کلام مہ جنت تو پارکے گند ئے وت ءَ گنوک کن ئے، کمو دیم ءَ بچار چونیں پُلوئیں جنک اَنت اکس کَشگ ءَ اَنت”.
من ھم کندگے جت ءُ پسہ دات” کَس بے ھیال کنگ نہ بیت، گپے زان ئے من وھدے گیٹ ءِ دپ ءَ آھت آں گڑا سرجمیں پارک ءِ تہ چار اِت باریں جنک ھست یا ناں، اے پُلواں من چَہ تو پیسر ءَ گندگ ءَ آں، شومانی کجام دروشم، پمیشکا بچکاں گنوک کن اَنت”.
شے ءَ گوشت” تو شر نہ بہ ئے بچار نوں سرگوستے بندات مہ کن ئے”.
سنگت زھری بے تواری ءَ مئے گپانی گوشدارگ ءَ اَت، بلے زانگ ءَ نہ اَت سرگوست چی یے ، سمل ءُ نورشاہ چونین اَنت؟! من گوشت” من ءَ چَہ سرگوست ءِ جند ءَ بیزار اِنت”.
ما پارک ءَ تَر ءُ گرد کرت، پد ءَ سنگتاں من ءَ بلوچی بازار ءَ رس اِینت، 13 ستمبر ءَ زین ءِ براس اسد ءِ پون آھت، جوڑی ڈَڈی ءَ گوں ھوار سک جزباتی ءُ گوشگ ءَ اَت، من ءَ اے اُمیت نہ بوتگ کہ تو چشیں مردمے ئے ءُ گوں منی گھار ءَ سنگتی کن ئے”.
وھدے کہ آئی ءَ چش گوشت” من ھشک ءُ ھیران بوت آں، مجگ ءَ کار یلہ کرت، سر ءَ دردے زُرت، من گوشت” پل ھوش ء وت بو، اینچو جزباتی بوگ ھم شر نہ اِنت، ترا کے ءَ گوشتگ کہ نود گوں تئی گھار ءَ سنگت اِنت،؟یکبرے من ءَ ھما مردم ءِ ھال ءَ بہ دے باریں”.
آئی ءَ پسہ دات” آ مردم ءَ یلہ کن، تئی سبوت مئے کر ءَ ھست اَنت”.
من ھیران بوت آں چونیں سبوت آئی ءِ کر ءَ ھست، من وَ چشیں سبوتے پَشت نہ گپتگ کہ کَسے پمن ءَ سبوتے بیار اِیت،مئے بازیں کوکار ءُ جاکے ءَ پد آئی ءَ ھال دات ءُ گوشت” من ءَ سلام گوشتگ کہ نود گوں زین جان ءَ سنگت اِنت”.
وھدے کہ آئی ءَ سلام ءِ نام گپت منی شیتان سک ھراب بوت ءُ من گُنگ بوت آں.
روان اِنت
