زگلر ہر من ہیس / عبدالوحید رانا۔ رجانکار: دانش داغ
زگلر ہر من ہیس / عبدالوحید رانا
واجہ زگلر ءِ پجار چش انت کہ آ براگاس شہرءِ جاہ منند ے اَت ءُ آ ہما بے پر وائیں بچکانی وڑیں بچکے ات کہ ہر مدام بیگا ہاں دگانی سرءَ بے پر واہیءَ گوں گردانت ءُ مارا آ ہانی رنگءُ دروشم کدی اوں یات نہ بنت ایں چیا کہ آ درس چو یکیں رنگءُ دروشمے مردم بنت ایں ، لس مہلوکءِ پیمیں ۔ آ یک وت گلائیں مردکارے ات ءُ وتی دلءَ آ سک مزن اَت۔
آ پو ہڑے وَ نہ اَت بلئے آ ئیءَ را یک دانا ئیں مردکارے اوں گوْشت نہ کناں۔ آ ئیا را مال ءُ ملکتءَ گوں مہر اَت، عیش ءُ نوشءِ واہشت اَت ءُ چو ہر ورنا ءِ پیما شوکیں پوشاکءِ مکرودی ئِے سرا سوار ات۔ انچوکہ ہر با سما ئیں مردم بیت ہمے پیما آ اوں تاں یک کساسےءَ لگوریں مردے اَت۔
زگلر ءِ با زیں ہرابیاں ابید آ ئیءِ بازیں جوانی اوں است اِ ت اَنت۔ آ یک انچیں دلجمیں ورنا یے اَت کہ پہ آ ہی ءِ دلءَ ماں اے جہان ءَ چہ آہیءِ جندءَ کس شر تر نہ اَت۔ آئی ءَ وتارا وتی چاگردءِ یک جتا ہیں مردمے فہمتگ ات۔ آ وَ یک جتا ہیں گپے کہ آ ہی ءِ بستار ماں بنی آ دمانی اے زہر ءَ چہ پُرّیں مچی ءِ تہا یک بُوچے ءَ گیشتر نہ ات۔ آئیءِ دگنیا ءِ گیشتر جنجال ءُ اڑاندانی باروا وتی یک جتا ءُ اٹلیں ہیالے ات۔ ءُ چو وَ مدام بیت ایں کہ گوْاچن مئے وش فہمیں دگنیا ءَ گیشتر زیبائیں پگر ءُ ہیالاں سر ءُ چیر کن اَنت۔
زگلر یک رژنا پگریں مر دکا رے اَت۔ پمشکہ ماں آئیءِ دلءَ سیم ءُ زر ءِ بلاہیں بستا رے است اَت۔ آ نوکیں دگنیا ءِ دومی مزنیں تاگت ” سائنس” ءِ مزنیں منو گرے اَت۔ سائنس ءِ راستیں پجا ر بگندئے آ ئیا وت شرّی ءِ سرءَ نزانتگ اَت بلئے پہ مُلکے ءِ دیمروی کنگ ءَ آ سا ئنس ءِ ہر زشتءَ شری ءِ سرءَ سر پد اَت۔
زگلر ءِ پت شومکءِ آماچ بوتگ اَت ءُ چرے دگنیا ءَ رفتگ اَت۔ پمشکہ آ ئیا گوں ہما ہمک پٹءُ پولءَ گوں دلچسپی بوتگ کہ آئیءِ مکسد اے نادراہیءِ الاجءِ در گیجگ بوتگ۔ آئیءَ ستک باور بوتگ کہ آ روچ چماں اندر انت کہ وہدے ما چرے نادراہی ءِ بیمءَ چہ پہ مجّتی آجو باں ۔ زگلر یک وش پوشاکیں ورنا ہے اَت۔ آ مردمءِ آجوہیءِ منو گر اَت ءُ مردم ءِ کا ر ءُ کسب ءِ سرءَ ہچ وڑیں بندش جنگءِ واستءَ ساجو نہ ات۔ آئیءَ وتی ہیالات گوں نرمیءَ درشاں کتگ اِت اَنت بلئے اے ہیال اوں گْور بوتگ کہ آئیءِ لیکہ ہانی ہال سر کار ءُ سر کارءِ افسراں مہ روت ءُ سر مہ بیت ایں۔
منی ہیا لاں زگلرءِ باروا ما سک باز ہبر کتگ ، اگاں ما گپءَ گوْنڈ بگراں گڈا چوش اِنت کہ آ یک سکّیں دلکشّیں مردکا رے اَت۔ آئیءَ گومابوتگیں واکیہ ءِ سیا لی گوں لس مردماں انت۔ چیا کہ آ بزہ کار یک ہیران کنوکءُ مُلور کنو کیں آ سرے ءِ آ ماچ بوت۔
یک شنبہ ءِ یک و شیں سہبے ءَ ءُ بس پہ سوادءِ ہا ترءَ آ مئے شہرءَ اتکگ اَت۔ آ اِدا چٹءَ درآمدے اَت۔ بازیں سوچءُ پگرے ءِ کنگءَ پد آ ئی ءَ شہرءِ اجائب گھر () ءُ چھڑیا گھر () ءِ سئیل ءِ پروگرام اڑ دات۔ عجائب گھرءَ سہبءِ سرءَ رہا عت دیئگ بوتگ اَت۔ ہمے ہسابءَ آئیءَ وتی یک قیمتی ایں دریسے گْورا کتگ ات کہ آ ئیءِ سر ءَ گُدءِ گرانیں بٹن پر اَت۔ آ کوہنیں عجائب گھرءَ شت ۔ آ ئیءَ یک زیبنا کیں چھڑی یے دست ءَ اَت۔ کہ آ ئیءَ زگلر ءِ شخصیت ءَرا گیشتر روبدار کتگ ات۔ بد بہتیءَ چہ ہمے چھڑی عجا ئب گسءِ درءِ دپءَ ایر کنگی ات۔۔۔۔
عجا ئب گس ءِ مزن شانیں ہالءِ تہا بلا بلاہیں شوکیسانی تہا اجب اجبیں کوہنیں چیز ایر ات اَنت ۔ ءُ زیبناکیں شکّانی سر ءَ سائنسءِ ہما مزنیں شاہکارانی باروا سر جمیءَ سرپدی نبشتہ اَت اَنت۔ آ شوکیسانی تہا ایریں زنگیں کلیتانی باروا، سال جتیں سہت ءُ زیورانی باروءَ شرّی ءِ سرءَ واناں ، میزان میزانءَ دیمءَ روان اَت۔
” سائنس واکئی یک مزنیں چیزے۔۔۔۔۔۔ اہئو زوتاں ۔۔۔۔ انشا اللہ ، سک زوتاں ، اے شومک ءِ الاج ءَ در گیجیت ایں ، بوت کنت کہ ما ں زوتاں آ ؤکیں بانداتءَ مئے جان چرے مرگءِ نالنتءَ چہ مجّتی ءَ بہِ رکیتیں ۔۔۔۔”
دومی کمرہ ءِ تہا یک بلا ہیں دیوالءِ کدّیں آ دینکے جتگ اَت۔ زگلر کمیں اوشتات ، وتی کدءُ بالاد چارت انت ئِے، کوٹ ، پتلون، پشک ، ٹائیءِ ڈک دُراہ وتی جاہءَ برو بر اِت اَنت آ دیمءَ جُنز اِت۔
نوں ادا آ ئیءِ دلگوش دارانی سرءَ اڑ کرتگیں ہما نکشءُ نگا راں وتی دیمءَ کش اتگ اَت کہ آ سداں سال گوْزگءَ پد اوں ہما پیم درْپشگ ءَ اِت اَنت ۔ آ گوں بے تواریءَ بنی آدمءِ دماگءِ شیواریءِ ستاہءَ کنانءَ دیمءَ جنزت ۔
بازیں وہدے گْوستگ ات، نوں آ بُور بوہگ ءَ اَت۔آئیا گوں بیزاریءَ وتی براہداریں گھڑیال چارت ءُ آئیءِ نگاہانی تہا یک مکرودیں رژنا ہی یے سہر ابوت، پہکیں طلاہ ءِ گھڑ یال ، اے گھڑ یال آ ئیا را چہ آ ئیءِ پتءِ میراثءَ رستگ اَت۔
تنیتہ سبا رگءَ انگت با ز وہد است اَت ۔ آ نرم نرمءَ روانءَ چو کموکاں یک بے تواریں کمرہ یےءَ پُترت ۔ ِ آہیران بوہگ ءَ پد سرپد بوہگ ءَ ات کہ ادا میانجی دؤرءِ شرک ءُ پالءِ باروا ازباب یکجا کنگ بو تگ اِت اَنت ۔ دیم پہ دیم ءَ جاتو ، تاہیت ءُ چِٹ ءُ جاتوانی رام کنگ ءِ کتاب ایر اِت اَنت ۔ یک دیمگے ءَ کیمیا گری ءِ سر جمیں سامان ایر ات اَنت ۔ کوٹی ءِ گڈی سر ءَ مہما نا نی واستءَ چیزکے پنت نبشتہ اَت۔ کہ ادءِ چیزانی دست جنگ ہتر ناک انت ۔ بلئے شما وَ سر پد اِت کہ اے وڑیں نبشتا نکاں کئے مانکا ریت ءُ پدا اے وہداں زگلر ءَ ابید کمرہءِ تہا دگہ کس نیست ات۔
آئیءَ گوں ہیرا نیں نگا ہاں کمرہءِ تہا ایریں اجبیں ، کوْہنیں ساما نانءَ چارت ءُ چیروکانی یکے دست اوں جت ئِے۔۔۔ زگلر ءَ کوْہنیں زمانگانی شرکءُ پال ءِ باروا بازیں ہبرے اوں اِش کتگ ات۔ بلئے آ سر پد اَت کہ اے انچا ئیں گپ اَنت ، بائد انت آ وہد ءِ مردماں جا تو ءُ ہمے پیمیں دگہ چیزا نی سرءَ بند ش بہ جتیں بلئے کیمیا ء گری ءِ سرءَ ناں چیا کہ نوکیں دؤرءِ سائنس اچ کیمیا ء گری ءِ لاپءَ ودی بوتگ ۔ بے سما ئیءَ زگلرءِ دست یک نر میں چیزے ءَ لگ اِت۔ اے پُکّی ءِ پیمیں کوہنیں نر مکیں جڑی بُو ٹی یے اَت۔ آ ئیا ہشکءُ سبکیں بوٹگءَ را وتی لنککانی سرءَ زور پر دات ءُ گولی یے جوڑ کت۔ بگندئے اے چہ کدیمیں نسخہ یے ءَ چہ جوڑ کرتگیں چیزے اَت۔ ہمے بے ارادگیں مشکولیءَ پد آ نوکی گولیءَ پدا ہما جاگہہءَ ایر کنگی ات کہ دروازگءِ دپءَ کسے ءِ پاد برْمش بوت۔ یکے پیداک اَت۔ آ ئیءَگوں لپرزگی ءُ ہبکہ ہی اشتاپ اشتاپءَ واتر کت ۔ گولی تنیگتہ آئیءِ پنجگ ءَ ات۔ آ رش ءِ تہا چہ عجا ئب گس ءَ ڈن در اَتک ءُ تیز تیزءَ نزیکءِ دمکءَ پُتر ت۔
دُور دُوراں تا ں بے تواری اَت ءُ نزیکءَ کس نیست اَت۔ آئیا وتی دست چہ جیبءَ کش اِت۔ گولی انگتاں آئیءِ پنجگءَ ات۔ آ نوکی گولی ءَ گٹرءِ تہا دور دیگی ات کہ نا گہاں آئیءَ ہیالے اتک۔ آئیا وتی مُشت پچ کت ءُ آ نرم ءُ کدیمیں گولی چارت ئِے ءُ پونز ءِ کّرءَ آرت ءُ آئیءِ وشبوءِ بو چنگ ءِ کوشست ئِے کت۔
دل سر د ، واہ بئی کمال اِنت ، گولیءَ چہ اجبیں سرد ءُ وشیں بویے در آ یگءَ اَت۔ زگلرءَ وتی دست دوبر جیبءَ کتاں ءُ نزیکءِ ریستورانءَ پُترت۔
چھڑیا گس ءِ وہد بنا بوہگ ءَ تنیتہ بازیں کلاکے پشت کپتگ اَت۔ آ سک شُدیک اَت۔ آئیءَ وتی دل تبیں ورگءِ آڈر دات ءُ وش ءُ تامداریں شر بتاں کم کموکاں نوش ء جان کنگ ءَ بوت۔ کمو دیراں پد آئیءَ گولی پدا چہ وتی جیبءَ کش اِت ءُ نو ں آئیءِ تہا چشیں ہا سیں چیز ہچ نیست اَت۔ آئیءَ گولی وتی دپءَ کت ، آ بے تام اَت۔ آئیءَ پہ سہتکے ءَ گولی چونست ءُ پدا شر بت ءِ یک مزنیں گُٹّے ءَ گوں ایر بُرت ۔ اے یک نوائیںءُ زہگی کارپدے ات۔ بحر حال ، گولی ءِ ہساب ہلاس بوت۔ ورگ وش ءُ تامدار اِت اَنت ءُ آ ئیءَ لاپءِ سیراں وارت۔
دو بج ءِ وہداں آ چھڑیا گس ءِ ہما دروازگ ءِ نیمگ ءَ شُت کہ ہموداں دلوت ماں قفسءَ /ڈبّءَ اتنت۔ آ افریقی شادوہانی ڈبءِ دیمءَ شت ءُ شادوہاں آئیءَ را وش اہت کت۔
” بگش برات تو چون ئے”۔
زگلر ہبکہ ہی ءِ بے کساسیں دریا ءِ تہا بُڈ ورگءَ بوت۔ پدا بیمءِ یک سارتیں کولےآئیءِ بدنءِ تہا تچگ ءَ بوت۔ آ زوتاں دیمءَ شُت۔
شادوءِ دشتیءُ گِت ءُ نِت ایں توار یکوئی آئیءِ گوشاں پیداک اَت۔
” باریں اشیءَ پہ وتی کجام چیز ءِ سرءَ پہر انت ، پوہڑ ، ذلیل کہ نہ ورئے”
بلئے آئیءِ گوْرءَ مٹھا ہی( شرکنی) کُج اَت۔ شادو زہرءَ چہ آ ئیءِ گیگانیءَ گرگءَ بوت۔ آیاں زگلرءَرا جان بڈ، آوارہ ءُ باریں دگہ چے چے گوْشت۔ آ وتی دنتا ناں درا کنگءَ اتنتءُ آئیءَ سُلُّکی دارگءَ اتنت۔
اے سکّیں بے شر پی یےاَت، اے وڑیں جاورحالانی تہا کجام اگلا مندیں مردمءَ اودا اوشتات کت کتگ اَت۔
زگلرءَ ستک باور اَت کہ آ سک روایتی سنگینیءَ پیشداریت ءُ آئیءِ رویہ چہ آدگہ کم زاتیں دلوتاں چہ جتا بیت ایں ۔ جالیانی گْورا یک درا جیں آ سکے اوشتا تگ اَ تءُ آئیءَ چارگءَ اَت۔ ناگہاں زگلر تُرسءَ چہ لرزت۔۔
” اُف منی ہُدا۔۔۔۔!”
جاور حالاں نوں آ سرپد بوہگءَ اَت۔ ہیرانیءِ ہبر اِش اَت کہ آ گولیءِ ورگءَ پد دلوتانی زبانءَ سرپد بوہگءَ اَت۔ آسکءَ وتی زنڈزنڈیں چم چست کتا ں۔ آئیءِ مُلوریں چمانی تہا عزت ءُ شر ف است ءَ ۔ بلئے زگلرءَ آہیءِ نگاہا نی تہا بیدء بژن ءَ دگہ ہچ ندیست ۔ آ ئیءِ زیبا ئیں چمانی تہا دلگرانی ءُ دشتی ءِ دریا چول جنگءَ اَت۔
زگلر وتی بے بہا ہیں دریس ، طلاہ ءِ گھڑیال، با رعبیں شخصیت ءُ رعبداریں دیمءَ گوں چویک کسانیں کر مکے ءِ پیمءَ زُکّر اِ تگ ات ءُ اوشتا تگ ات۔ لائک ِ دشتی ، دل بدیں بنی آدم ءِ رنگءَ ۔ آسکءَ چہ پد آ یک یکءَ ، سِئید، سبزیں گوک، جنگلی ہوک، کوہی مملوءُ آ دگہ دلوتانی نزیکءَ شُت بلئے آ دُرسانی رویہ ءَ پوہ بو ہگ ءَ نہ اَت۔ بزّ گیں ءُ دلپروشیں زگلرءَ آ ہا نی گپ ءِ پوہ بو ہگ ءِ کو شست کت دانکہ گندگءَ آ بے زبا نیں دلوت اتنت بلئے باریں بنی آ دمءِ باروا آ دلوتانی ہیالات چی اتنت۔ ادا آئیارا درد ناکیں گوْاچنے ءِ سر پدی رست کہ بنی آدم دردناکیں وڑے ءَ کم شر فیں مہلوکے۔ ماں قفسءَ بندیں دلوت ہیران اتنت کہ اے گندءُ بے عزتیں ، بد بوداریں دوپادی مہلوک کہ وتارا بنی آدم گوْشیت ءُ آ وتی سرجمیں زندءَ بیدء مداری یےءَ،ءُ یک مسخرہ ( لُچّے )ءَ دگہ ہچے نہ اِنت ۔ اشی ءَ را پرچہ چو آجو کنگ ءُ یلہ دیئگ بوتگ ۔ زگلر ءَ گران ءُ شاہیگانیءَ گوں ہما پِشّی ءِ دیمگءَ چارت کہ آ وتی گُلڑ( چک)ہما سرپدئیں پنتاں دیگءَ ات کہ اے پیمیں ہبر انسان مشکلیں کہ بہِ کن انت ایں ۔۔۔آ ئیءَ زیبا ہیں پُلِنگ ءِ ہبر اوں گوْشداشتاں ۔ آ گوں مزن مرّی ءَ ماں چھڑیا گسءَ شنگ اتگیں مہلوکءُ جیک جاکانی باروا وتی مزنیں ہیا لاں درشا ن کنگ ءَ اَت۔
گوں وتی شاہی موداں شیر اوں ہمودا اَت کہ ماں آ ئیءِ چمانی تہا بیم ءِ یک بے گْوازیں شاہیگانی یے اَت۔ بیم کہ اودا قفس نیست ایں ءُ قفس ( ڈب) ءِ اڑ کنوکیں انسان نیست ایں ۔۔۔
زگلر ءَ رنگ رنگیں مُرگاناں ماں ڈبّاں مونجا ہیءَ دیست بلئے آ اوں مَکرود اِتنت۔نزیکءَ یک مزنیں شاہے ءِ سر ءَ مُور مُرگ نشتگ اِت اَنت۔ آ پہ وتی بندیگ بو ہگ ءَ مُلور اِتنت بلئے آ یانی توار انگتہ زندگ اِ تنت۔
مُلوری ءُ درد ءِ جوزہانی چداں چہ زورگءَ پد زگلر مردمانی شاہیگانیں مُچی ءِ دیمگءَ سر گِپت ، آ یک انچیں مردمے ءِ شہا زیگ اَت کہ آ آئیءِ دردءُ اجالتی ءَمارت بہِ کنت ۔آئیءَ پمشکہ مردمانی گپءِ گْوشدارگ بنا کت کہ بگندئے مہر ءُ دوستی ءِ دو گپ آ ئیءِ درد ءُ گمانی علا جءَ کت بہ کن اَنت۔ آ ئیءَ پہ راستی ءُ نیکی ءِ شہا زءَ تیوگیں مردمانی دیماناں یک یک ءَ چا راں کت ءُ دیم ءَ شُت بلئے آ سک دلپروش ءُ دلیکیم بوت کہ اُودا بیدء کُوکار ءُ جاکءَ ، سُر ءُ پُر ءَ ، بے بز انتیں لبزءُ اشارگاں دگہ ہچ نیست اَت۔ اے درس اوں چہ فہمءِ وسءَ ڈن اتنت۔۔۔
آئیءِ پیشا نیءِ سر ءَ یک چار پادے ءِ چم پربوتگ اتنت۔ آئیءَ اُودا بس بد کردءُ کار زوالیں مردمانی مچیءَ ابید دگہ ہچ ندیست ۔ چاگرد چہ دلوتانی جزبگاں سر ماں چَک ءُ دپ ماں دپ اَت۔
دلپروشیں زگلر تاں دیراں چڑیا گھرءَ گردگءَ اَت ۔ آ اچ وتی جندءَ چہ شر مندگ اَت ۔آئیءَ با ز دیراں پیسر وتی نکش ءُ نگاریں چھڑی ءُ دستانگ ماں بوٹگانی تہا چگل داتگ اِتنت۔ بلئے وہدیکہ آئیءَ ہیٹ ءِ کُلاہ دُور کُت ءُ ٹا ئیءُ چمپل اوں کَش ات ءُ چگل د ات اَنت ءُ آسکءِ ڈبّءِ سیماں گوں وتی سرگءَ گَدرْک گدرْکءَ جنگ ءُ ہیسکگءَ بوت گڈا مردم آئیءِ چاریں آ تراپاں مُچ بوت اَنت۔ پدا اُودءِ پاسباناں آ دزگیر کت ۔۔۔۔۔
کمو دیراں پد آ ئیارا پہ ریٹا گسءَ برگءَ اتنت۔۔۔
( 26،جون ، 2022)
