سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار.نبشتہ کار: سکی ساوڑ.شست ءُ ششمی بھر
سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
شست ءُ ششمی بھر
من دوبر گل سبا ءِ لمبر جت آئی ءَ پون چست کرت، جوڑی ڈَڈّی ءَ پد آئی ءَ گوشت” گوں زین جان ءَ گپ کن بلے باز گپ مہ کن اِت کہ کَسے مہ گند اِیت”.
من گوں زین جان گپ کرت ءُ گوشت” بہ دے ھالاں گڑا مروچی شپ آھت کن ئے یا ناں؟ پرتو زھیر کرتگ”.
آئی ءَ نیمون بندات کرت ءُ گوشت” منی گھار منی سر ءَ شکو اِنت، باریں موہ رس اِیت یا ناں؟! اگاں موہ نہ رس اِت گڑا دلگران مہ بو شر دوست، اگاں موہ رس اِت من الم کایاں پرچاکہ من ھم پرتو زھیر کرتگ”.
من زانت کہ آ نیمون کنگ ءَ اِنت ءُ گوں مھران ءَ دچار کپگ لوٹ اِیت، من گوشت” جی شر جگر گڑا پھریز بہ کن دانکہ دگہ جیڑھے مہ بیت، چش مہ بیت منی وجہ ءَ ترا چیزے بہ بیت، تو چش کن موبائل ءَ گل سبا ءَ را بہ دے”.
من آئی ءِ کر ءَ مھران ءِ نام نہ گپت ءُ چش ھم نہ گوشت پکا ترا سنگتے ھست کہ تو نیمون کنگ ءَ ئے، من ءَ دگہ توجیلے سازگی اَت دانکہ آ شک مہ کنت کہ نود سرپد اِنت کہ زین جان گوں مھران ءَ سنگت اِنت،آئی ءَ موبائل گل سبا ءَ را دات، من گوشت” اڑے من ءَ زین جان ءِ سر ءَ شک اِنت بلے مروچی شپ یلہ ئِے مہ کن اگاں نیمونے ءَ تھنا در کپت گڑا تو جست ئِے بہ کن کجا روگ ءَ ئے بلے روگ ءَ مکن ئِے مہ کن ءُ من ءَ پونے بہ جن کجام نیمگ ءَ شتگ شر”.
آئی ءَ پسہ دات” دلجم بو اگاں وڑے بوت الم ما کا ایں “.
آئی ءَ گپ انچوش پسہ دات دانکہ زین جان مہ پھم اِیت، ھال ءُ اھوال ءَ پد من پون کٹ کرت ءُ جیڑگ ءَ لگ اِت آں، زین جان ءَ چوں چَہ ھرابکاری ءَ بہ پھریز آں دانکہ زند ئِے زوال مہ بیت؟مشکل اِنت اے سرپد بہ بیت، منی اینچو سر ءُ سوجاں پد اے انگت شر بوگ ءَ نہ اِنت پکا ایشی ءَ را وڑے ھست، منی شیتان آئی ءِ سر ءَ سک ھراب اَت ءُ گمیگ اِت آں، بس نشتگ ءُ چاہ ورگ ءَ اِت آں، شپ ءِ یانزدہ ءِ وھد ءَ سالونک ءِ ھنی بندات بوت، من سمیر ءِ ھمراہ اِت آں، سالونک ءِ ھنی جاہ ءَ سر بوت ایں، ھمے وھد ءَ من مھران ءَ پونے جَت دانکہ آئی ءَ تھنا یلہ مہ کن آں، من جست کرت” جگر تو کجا ئے سالونک ءِ ھنی کنگ ءَ اَنت بلے تو گندگ بوگ ءَ نہ ئے؟”
آئی ءَ پسہ دات” ھو ھاں سالونک ءِ ھنی بندات اِنت! من کمو سنگتے ءِ ھمراھی ءَ سنگت ءِ گس ءَ آھتگ آں، کمو رندتر ءَ کا ایں “.
وھدے کہ آئی ءَ چش گوشت من گیش وھمی بوت آن ءُ زین جان ءِ شوھاز ءَ چم شانک دات اَنت باریں آ ھمد ءَ سالونک ءِ ھنی جاہ ءَ ساڑی اِنت یا ناں؟ بلے گندگ بوگ ءَ نہ اَت داں ھمے وھد ءَ گل سبا ءِ پون آھت، آئی ءَ گوشت” زین جان گوں دگہ وتی دزگھارے ءَ سالونک ءِ بانانی پُشت ءَ روگءَ اِنت ءُ ھمے گوشتـ ئِے کہ من ءَ شاھینہ گوشگ ءَ اِنت من ءَ کارے ھست بیا مئے گس ءَ رو ایں”.
سمیر منی کَش ءَ اوشتاتگ اَت، من چَہ سمیر ءَ جست کرت” تو شاھینہ زان ئے؟”
آئی ءَ پسہ دات” ھو جگر”.
من گوشت” لک منت کہ تو من ءَ ھال دات، نوں پون ءَ کٹ کن گڑا پد ءَ ھالے بہ کن شر”.
آئی ءَ پون کٹ کرت ءُ من گوشت” سمیر پل زوت کن اڑے بانک وتی دیم سیاھی ءَ شتگ، الم شوھاز کنگی اَنت”.
زالبول سالونک ءِ ھنی ءَ دزگٹ اِت اَنت ءُ زین جان گوں وتی دزگھار ءَ موھے چست کرتگ ءُ درکپتگ اَت، ما زوت زوت ءَ سالونک ءِ بانانی پُشت ءَ شت ایں داں ھچ گندگ نہ بوت، شپ تھار اَت، ما شاھینہ ءِ گسانی نیمگ ءَ رھادگ بوت ایں، ھیال گوں سمیر ءَ اَت چش مہ بیت آ مھران ءَ کلوہ ءُ پونے بہ کنت کہ ما شمے شوھاز ءَ ایں، آ چشیں سنگتے نہ اَت بلے من ءَ بیسہ بوگ ءَ نہ اَت، نزر الم ایرکنگی اَت، ما میزان میزان ءَ بے برمشی ءَ جنزان اِت ایں، پَسانی واڑ، بانانی پُشت ءَ شوھاز ءَ اِت ایں،ھمے وھد ءَ من ءَ یاد آھت بوت کنت اے شوم کُڈکّے ءِ تہ ءَ مہ رو اَنت،پرچاکہ پاٹی آروسجاہ ءَ اَت، اگاں کَسے گِساں ساڑی اَت گڑا اے وھد ءَ واب اِت اَنت، ما دو سے گِس ءَ شوھاز کرت داں گندگ نہ بوت اَنت، من جیڑان اِت آں کہ کجا بنت؟! من گوشت” سمیر پل دگہ وڑ نیست، نوں ھمسایگانی پُوھی/ لیٹرین پَشت کپتگ اَنت، تو وَ ھمسایگانی پوھیاں زان ئے بیا ھمود ءَ شوھاز اِش کن ایں”.
مھر باز پرما اِیت، سمیر بزگ منی ھمراہ اَت، من ھرچی گوشان اِت آں آئی ءَ ناں نہ کرت، ما یک ءُ دو پوھی چار اِت ءُ سیمی پوھی ءِ نزیک ءَ سر بوگ ءَ ات ایں داں مئے پادبرمشانی توار ءَ تچکائی شرو بوت، ما ھم آوانی پُشت ءَ تچان بوت ایں، من پیسر ءَ سمیر پکا کرتگ اَت اگاں آ گندگ بوت اَنت گڑا ھچ گپ مہ کن دانکہ مارا پجا میار اَنت، پمیشکا ما بے تواری ءَ آوانی پُشت ءَ تچان اِت ایں، زین جان ءُ شاھینہ دگہ نیمگے ءَ ءُ مھران دگہ نیمگے تچان اَت…….من گوشت” سمیر پل بوشت واتر بو، ما واتر بوت ایں، من مھران ءِ لمبر جت، بلے آئی ءَ لمبر چست نہ کرت، من پکا بوت آں پاٹی ھمیش اِنت، ما زوت زوت آروسجاہ ءَ وت ءَ سر کرت، دانکہ زین جان من ءَ بہ گند اِیت ءُ شک مہ کنت، ما آروسجاہ ءَ سر بوت ایں مسکرائی بندات کرت، پنچ ءُ دہ دمان ءَ پد گل سبا ءِ مسکال آھت، من واتر پون جت ءُ زین جان ءَ ھلو کرت ءُ گوشت” دوست باز موہ نیست اگاں تو کا ئے گڑا دو دمان ءِ واستا سالونک ءِ بانانی پُشتی نیمگ ءَ بیا ما ھمد ءَ کُڈّکے ءِ تہ ءَ نشتگ ایں”.
من سمیر ھال نہ دات ءُ وت ءَ را شاٹ کرت ءُ زوت آوانی کر ءَ سر بوت آں، زین جان ءَ من ءَ امباز ات ءُ گوشت” دوست پرتو باز زھیر کرتگ بلے موہ نیست، اگاں سالونک ءِ ھنی ھلاس بہ بیت ما شپ ءَ وتی گس ءَ رو ایں پمیشکا اشتاپ ایں”.
آئی ءَ چش گوشت، منی شیتان پیسر ءَ ھراب اَت، من گوشت” ھو ترا پمن ءَ موہ نیست ، پہ مھران ءَ ترا موہ ءُ وھد ھست، تو کمو پیسر شاھینہ ءِ ھمراھی ءَ پرچا مھران ءِ ملاکات ءَ شتگ اِت ئے؟ ما وَ شمارا دیست ءُ شما تَتک اِت، ترا من پیسر ءَ ھم سرپد کرتگ اَت چد ءُ پد رَدی مہ کن بلے تو انگت سرپد بوگ ءِ وڑ ءَ نہ ئے”.
من گپ ءَ ات آں آ چَہ منی امبازاں آجو بوت ءُ سوگند ورگ ءَ لگ ات ءُ گوشت” اڑے من ءَ ھدا ءِ سوگند اِنت من نہ بوتگ آں، من وَ ھنی جاہ ءَ چَہ دور نہ بوتگ آں، ھمیش اِنت تئی ھاتر ءَ گوں گل سبا ءِ ھمراھی ءَ اد ءَ آھتگ آں”.
من برانز گپت ءُ گوشت” اد ءَ نوں مناپکی مہ کن، ترا من شر زان آں تو داں زندگی ءَ وتی آدت ءَ مجبور بہ ئے، ترا پیسری لگت ءُ مشت یاد نہ اَنت تو انگت وتی آدت ءَ چَہ مجبور ئے،؟ تو پیسر ءَ ھمے ھاتر ءَ گوں ساھل ءُ گمشاد ءَ یاریگری کرت نود پرچا منی گپ ءَ نہ زور اِیت؟ تئی واھگ من سرجم کرت اَنت، انگت ترا بس نہ اِنت”؟!
ھمے وھد ءَ آئی ءَ دست ماں گلزمین ءَ جت ءُ گوشت” من ءَ زمین ءِ سوگند اِنت من گوں مھران ءَ سنگت نہ آن ءُ آ منی براس اِنت، انگت ترا باور نہ کنت اگاں من دروگ بندگ ءَ آں اللہ من ءَ دوزہ ءَ بہ کنت”.
من بچکند اِت ءُ پسہ دات” سبر انوں تئی دروگ راست بیت، من گل سبا گوشت” تو اڑے موبائل ءَ بہ دے مھران ءِ لمبر ءَ جن آں ، دورگ وت زانگ بیت”.
من آئی ءَ را مسکالے دات ءُ گل سبا ءَ را گوشت” اگاں آئی ءَ پون کرت، گڑا تو ھمے جست ءَ ئِے بہ کن زین جان گوشتگ من مھران ءِ ملاکات ءَ روگ ءَ آں انگت گندگ بوگ ءَ نہ اِنت؟ سالونک ءِ ھنی ھلاس بوگ ءَ اِنت پد ءَ گھار ئِے جست کنت؟”.
گل سبا ءَ یکبرے انکار کرت ءُ گوشت” لالا من ءَ گوں شمئے جیڑہ ءَ ھچ واستا نیست، تو بزان ئے زین جان، پد ءَ زین جان ھمے سمج اِیت گل سبا نود ءِ بدل ءَ اِنت ءُ منی دژمنی ءَ کنگ ءَ اِنت”.
من دوگپ جت ،گل سبا لاچار بوت ،ھمے وھد ءَ مھران ءِ پون آھت،گل سبا ءَ ھلوکرت ءُ منی گوشتگیں جست ئِے کرت اَنت، مھران ءَ پسہ دات”تو کے ئے؟”
گل سبا ءَ پسہ دات” من زین جان ءِ دزگھار مریم ( آئی ءَ وتی اسل نام ھال نہ دات).”
مھران ءَ گوشت” ھاں شر، مئے ملاکات ءَ ھوار دو مردم ءَ مارا دیست، پکا مئے سر ءَ بوتگ اَنت مئے ملاکات نہ بوت ، آ وَ ھما وھدی تتک ءُ شت اَنت زاناں انگت آروسجاہ ءَ نیاتگ اَنت؟”
گل سبا ءَ پسہ دات” بوت کنت آھتگ اَنت، شر اِنت گڑا من رو آں چار آن اِش”.
گل سبا ءَ پون کٹ ءُ زین جان چم بہ من ءَ سک اِت اَنت ءُ سک لرزگ ءَ اَت.
روان اِنت
