دیدار۔ پُشکن \ رحیم مہر
دیدار
منا زندءِ آ ساہت یات انت
کہ تو منی دیما زاہر بوتئے
تئی زیبائیءِ من دیدار کت
حسن ءُ زیبائیءِ تئی بُت منی زردءَ ایر نشت
زندءِ بے دوائیں گم ءُ درداں کہ منارا رنجینت
یا جہانءِ وتگڑیں سوزاں کہ ھزینت
تہ تئی شیرکنیں آواز منی گوشاں کپت
تئی وابناکیں دروشم من واباں دیست
وہد ھمے پیما جنزان بوت
جوزگءِ ترندیں ھاراں
درائیں واب ءُ ارمان گوں وت برت انت
من تئی شیرکنیں آواز شموشت
تئی وابناکیں دروشم ھم
درانڈیہیءِ ازاب، جدائیءِ ژیمب ءُ گراں
منی عمر وتی رپتارءَ گوزان بوت
کسے نیست ات کہ آئیءِ ٹہل ءُ داب
منی بے رنگیں اے زندءَ چو بہارءَ سرپتیں
نیکہ ارس است، نے زند، نیکہ مہر !
روچ بدل بوت انت دلءَ بود کت دوبر
تو منی دیما پدءَ بوتئے پدر
چو کہ دیدارےءَ جلواہ ناکیں
حسن ءُ زیبائیءِ رنگءَ تو دلءَ جاگہ کت
وشیءِ کیف ءُ کماراں منا زندے بکشات.
پُشکن \ رحیم مہر