اداکاری ھژدری انت اگاں ھنرءَ بزان ئے۔ رحیم مہر
اداکاری ھژدری انت اگاں ھنرءَ بزان ئے
رحیم مہر
رحیم مہر
امروزءِ اے سپرءَ چیزے انچیں زیبا ءُ دلکشیں ساھت ھم بنت کہ مردم آیاں بھ پراموش کت نہ کنت، آ ساہتانی وشیں یات مدام دلءَ توان ءُ رژن بکش انت ۔ جی ھئو انچیں لھتیں وہد ءُ پاس مئے ورنائیءِ زمانگءَ کراچیءِ لبزانکی چست ءُ ایر ءُ لبزانکی کارستانی نزیکیءَ گْوَستگ انت کہ ایشانی تہا یکے مراد ساحر انت ۔ مراد ساحرءِ لبزانکی سپر کساس چہ اے ملکءِ جوڑ بوھگءَ پیش بنا بوتگ ءُ داں 18 ستمبر 1998 انت ۔ مئے ءُ آئی نزیکی چہ نَودءِ بنداتی زمانگءَ بوت ءُ داں آئی رپتنءَ مُھکمیءَ برجاہ ات ۔ اے کسانیں وہد ءُ موسمءَ ما چہ آئی باز چیز ھئیل کرتگ ۔ آ یک آزگ سمائیں (حساس) مردمے ات، ھرچ چیز ءُ کارءِ بابتءَ سک حساس بوتگ ۔ پہ ھاسیں وڑےءَ وہدءِ پابندی آئی رگانی تہا چو ھونءَ گردش کت۔ گڈی زمانگءَ کہ ما آئی شاگردی ھسابءَ ھمراہ بوتگیں تہ کراچیءِ ھمک مجلس ءُ دیوانءَ چہ درستاں پیسر سر بوہوکیں مہمان ما بوتگیں ۔ اے عکس کہ جہلءَ دئیگ بوتگ اے فقیر کالونیءِ یک مشاعرےءِ عکس انت ۔ اے زمانگءَ ساحرءَ سوزوکی یے است ات ۔(آئی سرجمیں عمرءَ گاڑی تاتکگ ، بوجی کشّی کرتگ زھگانی لاپ والینتگ) آ زمانگءَ فقیر کالونیءِ لبزانکی ءُ چاگردی چست ءُ ایراں رئیس راشد(ھدامرزی) پیش پیش ات، شکر انت کہ بلوچانی اے کسانیں میتگءَ ماسٹر رسول بخش ، امین ضامن ، کامران ،اختر قاضی ءُ دگہ کستر پادیں بچک ءُ جنکانی بازیں انچیں سر ودی بوتگ کہ وتی زبان،لبزانکءُ ربیدگءِ پہازگءَ پہ ستک ءُ دل گون انت۔ بلوچ انجمن ؟ ءَ یک بلوچی شعری دیوانے ٹھینگ بوتگ ات کہ ایشیءِ گچین مہمان واجہ مراد ساحر ات۔ وتی طبیعتءِ ردا مارا مہلءَ کَشت ءُ برتئِے کہ رویں پہ وہد سر بہ بئیں ۔ ما کہ اودا رستیں داں کس نیست ۔ بند ءُ بوجکار ھم دنیگہ انجمنءَ سر نہ انت ، رسگءِ شرطءَ گوشتئے “اے ھال انت ، مارا سئے بجءِ گوشتگ ءُ وت گار انت ، اے راج کہ وہدءَ ارزشت نہ دنت چون دیمروی کنت ” لہتیں بچک ھمودا ات ، مارا کوٹیءَ نندارینت ئے ، ساہتےءَ پد نور محمد نورل ھم اتک رس ات ، لھتیں دگہ مردم ھم اتک۔ من چار ات کہ مجلس وہد جنت ، ڈنءَ دراتکاں کہ سنگت ءُ دوزواھے شوہازاں کہ ملکی مردمانی دوار انت ۔ ساہتے پد کہ اتکاں داں اسٹیج تیار انت داں کُج انت مہلوکے کہ رتکگ ،ھالءَ پاد ایر کنگءَ جاگہ نیست ۔ رسگءِ شرطءَ نورل ءَ گوشت بْیا بْیا کہ تئی ودار انت ۔ جارچینیءِ ڈبہ تئی کوپگءَ لڈگ بوتگ انت ، منا و یکبرے گوشئے گوبزےءَ دج ات پرچیکہ من ھچ وڑا تیار ءُ جاڑی نہ اتاں ، چم ئِے ساحرءِ نیمگءَ چار ات تہ آئی ایوک بچکند ات ۔ ھیئر اے توک منی گٹءَ لوپ کنگ بوت۔ من اسٹیجءَ کہ نشتاں ءُ مائک دپءَ کت تہ لائٹ ھم شت انت چوش من گیش بِر بوتاں ، وھدے مہمان کہ اسٹیجءَ لوٹات انت تہ نہ کنئے پاگواجہ واجہ عمر بلوچ (میتگءِ کماش ، عکسءِ تہا مائیکءِ دیما نشتگیں واجہ ) اسٹیجءَ لوٹگءَ شمشت ءُ مشاعرہ بندات کت ۔ ساہتے پد نور محمد نورلءَ منی پشکءِ دمبک چِکّ ات ءُ گوشت ‘”مہر تو واجہ بے ھیال کرتگ !'” تہ مراد ساحرءَ پہ بچکندی درائینت ” اشتاپی کاراں پاد پلاراں ماں اڑنت “
