“سرخ میرا نام” اورھان پامک۔ چمشانک : مومن مستاگ
“سرخ میرا نام” اورھان پامک
مومن مستاگ
(نوٹ: اے گدار ءِ لھتیں کارستانی نام ھر زبان ءَ جتا جتا انت چوشکہ(بگلا، زیتون، تتلی ءُ قرہ) من ادا شہ اردو رجانک ءَ نام زرتگ انت چیا کہ مئے نیمگ ءَ گیشریں مردم اے کتاب ءِ اردو رجانک ءَ وان انت۔)
اورھان پامک ءِ گدار پمشکا واناک انت کہ آ وتی ملک، شھر ءُ میتگ ءِ اکساں ھورتچاری ءِ سر ءَ کشّ اِیت ءُ وانوک ءِ دیم ءَ ایر کنت۔ اے گدار ءِ تھا پامک شازدھمی کرن ءِ استنبول ءِ اکساں پیش دار ایت۔ اے گدار مراد سے ءِ زمانگ ءِ رنگانیاں کنت۔ (مراد سے “سلطنت عثمانیہ” ءِ دوازدھمی بادشاہ ات۔ آ شہ وتی پت سلیم دو ءِ بیران بوھگ ءَ پد 1574 ءَ بادشاھی ءِ تھت ءِ سر ءَ نشت۔ گوں تھت ءِ سر ءَ نندگ ءَ آئی وتی پنچیں برات کوشارینت انت۔)
اے گدار ءِ تھا پامک شازدھمی کرن ءِ منی ایچر ازمکارانی بابت ءَ جوانیں سرپدی دیم ءَ کار ایت ءُ وانوکاں سرپد کنت کہ آ وھد ءِ ازم کاراں چے جیڑ اتگ ءُ چوں ازمکاری اش کرتگ۔
پامک ءِ، وانگ ءِ وھداں مردم گوں زندگی ءِ وشیں ساھتاں دچار کپ ایت، مردم جیڑ ایت ءُ مردم ءِ ھیال سفر کن انت۔ برے پشت ءَ سرے جن انت ءُ برے آوکیں وھد ءِ بابت ءَ جیڑ انت۔ ھما مردم کہ گوں زندگی ءِ وشیں ساھتاں دچار بہ کپ ایت آئی ءَ را گوں ازم، زمین، کتاب ءُ مردماں مھر بیت۔ ادا منی مول ءُ مراد ھچ بر اے نہ انت کہ ملوریں مردمان ءَ گوں ازم، زمین، کتاب ءُ ایدگہ مردماں مھر نہ بیت۔ بلے آ لزت کہ مھر ءَ را وشی ءِ ساھتاں ھست ملوری ءِ ساھتاں آ لزت ئِے نیست۔
گدار ءِ کسہ نفیس آفندی ءِ کوش ءُ کشوک ءِ آتراپاں چار کنت۔ کشوک شہ منی ایچر ازمکاراں یکے بلے وانوک تاں گدار ءِ گڈی در ءَ زانت نہ کن انت کہ کشوک کے انت۔
پامک وتی گدار ” سرخ میرا نام” ءِ بابت ءَ گوش ایت:
“آ وھد ءَ من اکسکار، اکسکاری ءُ اسلامی اکسکاری ءِ بابت گدارے نبشتہ کنگ ءَ دلمانگ ات آں۔ “سرخ میرا نام” کوھنیں اسلامی لبزانک ءِ درائیں پڑانی درانگازی ءَ کنت۔ اودا شما پارسی شائر (فردوسی) ءُ آئی نبشتگیں کتاب(شاھانامہ)، اسلامی کوھنیں کسہ، ءُ “سلطنت عثمانیہ” ءَ مائنیچرسٹ ءِ بابت ونت کن ات۔منی کتاب اسلامی کسانیں اکس کشانی بابت ءَ انت ءُ اے گدار ءِ تھا من کوھنیں اسلامی کسھان ءَ یک نوکیں دابے ءَ کسمانکی شگلے داتگ انت، ءُ یک نوکیں تکنیکے کارمرز کتگ۔۔۔۔۔”
گدار ءِ کسہ اے وڑ انت:
نفیس آفندی کشگ بیت۔ کشوک آئی جون ءَ چات ءَ دور دنت۔ نفیس آفندی مرگ ءَ رند شہ آدگہ دنیا ءَ وتی گپاں جنت ءُ امید دار ایت کہ کسے منی جون ءَ گند ایت ءُ منی کشوک دزگیر کنگ بیت۔
گدار ءِ باج مرد قرہ(سیاہ) دوازدہ سال ءِ درانڈیھی ءَ پد استنبول ءَ کیت۔ (قرہ 24 سال ءِ اُمر ءَ گوں وتی ناکوزتک شکورے ءَ وتی مھراں پدّر کنت گڑا آئی ناکو (انشتے) آئی ءَ را شہ استنبول ءَ درانڈیھ کنت)
انشتے جمسرپد بیت کہ دوازدہ سال ءِ درانڈیھی ءَ قرہ را زبر زوراک ءُ سرپدیں مردے جوڑ کرتگ گڑا آ شہ قرہ کمک لوٹ ایت کہ من بادشاہ(مراد سے) ءِ پرمان ءَ یک سرپوشیں کتابے رد ءُ بند دیئگ ءَ آں تو منی کمک ءَ بہ کن۔
اے کتاب ءِ تھا رونشتی عکسکاری ءِ تکنیک کارمرز بنت۔ کتاب ءِ عکسکاری بگلا، زیتون، تتلی ءُ مرتگیں نفیس آفندی کرتگ انت۔
کشوک نفیس آفندی ءِ کشگ ءَ پد بے چاڑ بیت لوگ ءَ نشت نہ کنت گڑا سر ئِے ماں ھوٹل(کافی شاپ) ءَ کپ ایت۔ ھوٹل ءَ یک کسہ گوھے نشتگ کہ جتا جتائیں کارستانی رنگانیاں دار ایت ءُ آھانی کسھاں بیان کنت۔ اے کارست درچک، کمسلیں کُٹّ، سوریں رنگ، ءُ کچک انت۔
کشوک ھمدا(ھوٹل ءَ) پدّر کنت کہ نفیس آفندی آئی ھمے ھاترا کشتگ چیا کہ نفیس آفندی سرپوشیں کتاب ءِ رازاں پاشک کنگ ءِ بابت ءَ گپ کتگ۔
نفیس آفندی ءِ جون شہ چات ءَ در کنگ بیت۔
انشتے قرہ را لوگ ءَ لوٹائین ایت اودا قرہ ءِ پجّار گوں اورھان ءَ بیت کہ آئی کسانی ءِ دوستار شکورے ءِ کسانیں بچک انت۔ قرہ ءُ انشتے ءِ مجلس ءَ نفیس آفندی ءِ کوش ءِ ھبر ھم چست ءُ ایر بیت، اورھان ھم اے ھبراں اُشک ایت۔
وھدے قرہ شہ لوگ ءَ در کیت، گوں ایستھر ءَ دچار کپ ایت۔( ایستھر یک یہودی زالبولے کہ گد ءُ پچّ بھا کنت ءُ آشکانی نمدیاں یک دومی ءَ سر کنت) ایستھر قرہ را شکورے ءِ نمدی یے دنت۔ شکورے قرہ ءِ کدّ ءُ بالاد ءِ توسیپ ءَ وَ کنت بلے وت ءَ شہ آئی دور ھم دار ایت چیا کہ شکورے قرہ ءِ درانڈیھی ءَ پد گوں یک جنگوڑائیں سپائی یے ءَ آروس کرتگ۔ شکورے ءِ مرد جنگ ءَ شتگ چار سال انت ئِے واتر نہ بوتگ مردم کش انت کہ آ مرتگ بلے شکورے انگت پہ آئی نام ءَ نشتگ۔ پیسر ءَ شکورے وتی مرد ءِ لوگ ءَ گوں وتی وسرک ءُ وسرزاک ءَ یکجاہ بوتگ، آئی وسرزاک(مرد ءِ برات) آئی سر ءَ دست دور دنت گڑا آ شہ اودا تچ ایت ءُ وتی پت ءِ لوگ ءَ کیت۔
دیم ءِ در درچک ءِ کسھے درچک ءِ جند ءِ زبان بیان کنگ بیت۔ درچک وتی ابیتکی ءُ ملوری ءِ زنگ ءَ جنت۔ اے کسہ ءُ اے وڑیں درا کسہ(اسپ، سوریں رنگ، کچک، شیطان ءُ کمسلیں کٹّ)کہ کتاب ءِ تھا بیان کنگ بوتگ انت درائیں کسہ گو ءِ بیان کتگین انت۔
قرہ روت استاد عثمان ءِ کرّا (استاد عثمان درائیں منی ایچر ازمکارانی استاد ءُ بادشاہ ءِ کتابجاہ ءِ کارمستر انت) استاد عثمان قرہ را کتابجاہ ءَ پیش دار ایت ءُ ایدگہ منی ایچر ازمکارانی تکنیک ءُ دزنشانی(دستخط) ءِ بابت ءَ گپ کن انت۔
قرہ شہ کتابجاہ ءَ سیدھا دیم پہ سئیں ازمکارانی (بگلا،زیتون ءُ تتلی) ءِ لوگ ءَ، واری واری ءَ روت۔ اودا تکنیک ءُ دزنشانی ءِ بابت ءَ گپ بیت ھر سیئیں ازمکار تکنیک ءُ دزنشانی ءِ بابت ءَ سے سے درور دے انت۔
قرہ شکورے ءِ نام ءَ نمدی یے نبشتہ کنت ءُ ایستھر ءَ دنت ایستھر اے نمدی ءَ پیسرہ ھسن ءَ پیش دار ایت ھسن اے نمدی ءَ وان ایت ءُ وت یک نمدی یے پہ شکورے ءِ نام ءَ نبشتہ کنت۔ ایستھر اے دوئیں نمدیاں یکجاہ بارت ءُ شکورے ءَ دنت۔
شکورے اے دوئیں نمدیاں وان ایت ماں پگرے ءَ کپ ایت کہ گوں کے آروس بہ کناں۔ ھسن ھرچ نمدی کہ پہ شکورے نبشتہ کرتگ انت شکورے یکے ءِ پسو ھم نہ داتگ ءُ دیم ءَ ھم نہ دنت۔
انشتے روت نفیس آفندی ءِ جنازہ ءَ اودا زیتون ئِے گند ایت ءُ گوش ایت کہ بیت مہ بیت نفیس ءِ کشگ ءَ بگلا ءُ تتلی ءِ دست ھوار انت۔
دیم ءِ در ءَ کسہ گو سور ءِ کمسلیں کٹّے ءِ کسہ ءَ کار ایت۔ کٹّ وتی سر گوست ءَ بیان کنت کہ آئئ سر کجا کجا کپتگ ءُ استنبول ءِ مردم تاں کجام ادا زر ءِ مَچوک انت۔
قرہ انشتے ءِ لوگ ءَ روت اودا انشتے گوں آئی اے ھبر ءَ پدّر کنت کہ کتاب ءِ گڈی اکس بادشاہ مراد سے ءِ اکس بیت۔
وھدے قرہ شہ انشتے ءِ لوگ ءَ در کیت گڑا کشوک آئی ءَ را گند ایت ءُ سرپد بیت کہ قرہ گوں شکورے آروس ءَ دلمانگ انت گڑا آ سکّ تورینگ بیت۔
ایستھر قرہ ءُ شکورے ءِ دگہ لھتیں نمدی ھسن ءَ پیش دار ایت۔ ھسن پہ شکورے یک نمدی یے نبشتہ کنت کہ بیا وتی مرد ءِ لوگ ءَ تئی مرد ءُ منی برات انگت زندگ انت ءُ زوت واتر بیت۔
شکورے وتی چکّ ءُ ھیریے(انشتے ءِ مولد) ءَ پہ سیل ءُ سواد ءَ دیم دنت۔
قرہ ءُ شکورے یک ھالی ئیں کوٹی یے ءِ تھا گند ءُ نند کن انت، اے لوگ یک مرتگیں یہودی ءِ لوگے کہ پاھو دیئگ بوتگ۔
دوئیں چکّ ءُ بوس ءَ بندات کن انت، قرہ دست دور دنت کہ وتی تنّ ءَ بہ توسین ایت بلے شکورے آئی ءَ را نیل ایت ءُ گوش ایت اگاں ترا گوں من آروس کنگی انت گڑا منی لھتیں شرت ھست۔۔۔۔۔ قرہ شکورے ءِ درائیں شرتاں من ایت۔
اے وھد ءَ کہ قرہ ءُ شکورے مرتگیں یہودی ءِ لوگ ءَ بنت۔ نفیس آفندی ءِ کشوک انشتے ءِ لوگ ءَ کیت۔ آ ءُ انشتے مذھب،ازم، گناہ ءُ سرپوشیں کتاب ءِ بابت ءَ بلائیں ترانے کن انت۔ کشوک انشتے ءِ دیم ءَ اے ھبر ءَ من ایت کہ نفیس آفندی من کشتگ۔ اے تران ودّان بیت۔ انشتے کم کم ءَ سرپد بوھان بیت کہ اے مرد منی کشگ ءَ آتکگ۔
کشوک بلائیں منگولی سیاھی دانے شہ انشتے ءِ سرگ ءَ سے رند ءَ جنت انشتے مر ایت۔ کشوک سرپوشیں کتاب ءِ گڈی اکس(بادشاہ ءِ اکس) ءَ زور ایت ءُ روت۔ انشتے وتی مرگ ءَ پیسر ءُ رند ءِ ھبراں کنت۔ آ ازرائیل ءِ امبازانی ھالاں ھم دنت۔
برپ رچگ ءَ بیت ءُ شکورے وتی لوگ ءَ کیت تاں انشتے ءِ لاش ءَ گند ایت۔ شکورے اے ھبر ءَ شہ وتی زھگاں چیر دنت کہ آوانی پیرک مرتگ۔ ھمے گوش ایت کہ آ بیمار انت۔
اے میان ءَ کسہ گو سھُریں رنگ ءِ کسہ ءَ کار ایت۔ سھریں رنگ جست کنت کہ شما من ءَ ھما مردمانی دیم ءَ چوں پدّر کن ات کہ کور انت یا من ءَ ھچ نہ دیستگ اش۔
انشتے ءِ مرگ ءِ سھب ءَ شکورے ھیریے ءِ دست ءَ پہ قرہ نمدی یے دیم دنت۔ قرہ کیت، شکورے درائیں کسہ ءَ گوں آئی بیان کنت۔ شکورے گوش ایت کہ “شریعتی” ھساب ءَ منی سیئناں بہ گر ءُ گوں من آروس بہ کن۔
قرہ ملا یے ءَ را لھتیں زرّ دنت ءُ شکورے ءِ سیئناں شریعتی ھساب ءَ گیپت۔ قرہ ءُ شکورے ھمے لوگ ءَ آروس کن انت کہ انشتے ءِ جون ایر انت۔ شہ ملا ءُ ایدگہ مردماں اے گپ انگت سرپوش بیت کہ انشتے مرتگ۔ قرہ ملا ءَ را گوش ایت کہ انشتے گپ جت نہ کنت آئی اشارہ ءِ تھا آورس ءِ موکل داتگ۔ آروس ءِ شپ ءَ ھسن کیت گوں قرہ شہ دور ءَ دپ جنگی کنت ءُ روت۔ آروس ءِ سھب ءَ شکورے میتگ ءَ را ھال دنت کہ منی پت مرتگ۔ شکورے ءِ مستریں چکّ شوکت نہ من ایت ءُ گوش ایت کہ منی پیرک دیر انت مرتگ۔ قرہ اے ھال ءَ بادشاہ ءِ کرّا سر کنت کہ انشتے مرتگ، ءُ انشتے ءِ گشگ بوتگ کہ نفیس آفندی ءِ کشوک شہ ھمے سیئیں منی ایچر ازمکاراں یکے کہ گوں آئی کار اش کرتگ۔ پمشکا نفیس آفندی ءُ انشتے ءِ کشوک یکیں مردم انت۔
انشتے شہ وتی جنازہ ءَ وش بیت، مرگ ءَ رند ءِ زندگی ءَ آ اے چیزاں گند ایت ءُ وتی دومی دنیا ءِ کسھاں کار ایت۔ انشتے بیان کنت کہ دومی دنیا ءَ چونیں زیبائیں رنگ انت ءُ اودا وھد چون سفر کنت۔ انشتے یک انچیں مجسلے ءِ گپاں گوں وانوکاں پدّر کنت کہ آ مجلس ءِ تھا آئی گوں ھداوند ءَ ھبر کتگ۔ ھدا شہ اے گپ ءَ نا وش نہ انت کہ مسلمان منی ایچر ازمکار رونشتنی (کافر) منی ایچر ازمکارانی رنگانیاں بہ دار انت “رودرات ءُ رونشتن ھردُک منی انت”۔
انشتے ءِ کنڈ ءُ کونڈ کنگ ءَ پد ایستھر نفیس آفندی ءِ جنوزام(کابیلی) ءِ ادا روت۔ کابیلی آئی ءَ را یک انچیں اسپے ءِ اکسے پیش دار ایت کہ شہ نفیس آفندی ءِ جون ءِ ادا گندگ بوتگ بلے نفیس آفندی ءِ جند ءَ جوڑ نہ کتگ۔
قرہ را کلات ءَ لوٹائینگ بیت اودا سپائی آئی ءَ را دزگیر کن انت ءُ لٹ ءُ کٹّ ئِے کن انت کہ کشوک تو ئے۔ ھمے میان ءَ استاد عثمان کیت ءُ سپائیاں گوش ایت کہ بادشاہ ءَ من ءَ ءُ قرہ را سے روچ ءِ موکل داتگ کہ ما کشوک ءَ بہ شوھاز ایں۔ شکورے نفیس آفندی ءِ جون ءِ ادا دیستگیں اسپ ءِ اکس ءَ پہ قرہ دیم دنت۔ اکس ءِ چارگ ءَ رند استاد عثمان گوش ایت کہ اے بگلا ءِ ساچشت انت۔ اے ھبر ءِ چار ءُ تپاس کنگ ءِ ھاترا زیتون، بگلا ءُ تتلی ءِ میان ءَ اکس کشی ءِ مٹّے بیت درستانی لوگ ءَ کاسد دیم دیئگ بیت ءُ آوان ءَ گوشگ بیت کہ یک یک اسپ ءِ اکس جوڑ بہ کن ات، کشوک اشانی پندلاں سرپد بیت ءُ دگہ وڑیں اکسے جوڑ کنت ءُ گوں کاسد ءَ دیم دنت۔ اکس ءِ جوڑ کنگ ءَ پد کشوک روت ماں ھوٹل ءَ اودا دو کسہ بیان کنت ءُ سیمی کسہ ءِ میان ءَ کسہ گو آئی دیم ءَ مان تر ایت ءُ وت شیطان ءِ رنگانیاں داران ءَ شیطان ءِ کسہ ءَ بیان کنت۔ شیطان گوش ایت کہ ھرابی ءُ وت منشاھی دنیا ءِ دو ارزشت داریں بھر انت ءُ ھدا کسان کسانیں گناھاں پھل کنت۔
قرہ روت استاد عثمان ءِ کرا، سیئں ازمکارانی جوڑ کرتگیں اکسانی چارگ ءَ پد استاد عثمان گوش ایت کہ شہ اشانی جوڑ کرتگیں اکساں پدّر نہ بیت کہ آ اسپ شہ اے سئیں ازمکاراں کے جوڑ کرتگ۔
استاد عثمان شہ بادشاہ ءَ موکل گیپت کہ مارا وتی پت ءُ پیرکی ئیں ھزانگ-کوٹی ءَ بِل کہ ما اود ءِ اکساں چاریں ءُ شہ ھما ساچشتاں چار ءُ تپاس کن ایں کہ اے اکس ءِ جوڑ کنوک کے انت ءُ آئی شہ کے سان زرتگ۔ بادشاہ استاد عثمان ءُ قرہ را موکل دنت ءُ گوں آھاں یک پٹّکوئیں مردے ھم دیم دنت۔ استاد عثمان ھورت چاری ءَ بندات کنت ءُ وڑ وڑیں اکس کتاب ءُ ساچشت گند ایت۔ ھمے میان ءَ قرہ واب کپ ایت ءُ استاد عثمان ھما سوچن ءَ گند ایت کہ گوں آئی بہزاد( ایرانی مزن نامیں اکسکار) کار کتگ ءُ رند ءَ وتی چمّ ئِے کور کتگ انت۔ استاد عثمان گوں ھمے سوچن ءَ وتی چمّاں کڑَک کنت ءُ آئی چمانی رژن کم کم ءَ نزور بوھان بیت۔
قرہ شہ واب ءَ پاد کیت، استاد عثمان ءَ کشوک ءِ بابت ءَ جست ءُ پرس کنت۔ استاد عثمان آئی ءَ را ھما سوچن ءَ پیش دار ایت ءُ گوش ایت کہ کشوک بگلا انت۔
قرہ وشیں موڑے ءَ لوگ ءَ روت۔ اودا گند ایت کہ شکورے ءُ آئی زھگ لوگ ءَ نہ انت۔ ایستھر آئی ءَ را ھال دنت کہ ھسن آتکگ شوکت ءَ ریپینتگ ئِے کہ تئی پت آتکگ۔ شوکت سر گپتگ ءُ آئی مات آئی پشت ءَ شتگ۔
قرہ لھتیں مردم یکجاہ کنت ءُ ھسن ءِ لوگ ءَ ارش کنت۔ ھسن اودا نہ بیت، آئی پت ایوک ءُ لاچار بیت ءُ شکورے ءَ گوں قرہ رھدگ کنت۔ قرہ روت ھوٹل ءِ نیمگ ءَ اودا گوں تتلی دچار کپ ایت۔ ھوٹل ءَ ارزورومیاں ( مزھب پرستیں گلے کہ درائیں ترکی ئِے مان پتاتگ ) ارش کرتگ ءُ کسہ گو اش کشتگ۔ قرہ ھمودا گوں تتلی دچار کہ ایت، قرہ ءُ تتلی، تتلی ءِ لوگ ءَ رو انت۔ اودا لھتیں جست ءُ پرس ءَ پد دوئیں سر ءُ مود بنت گڑا تتلی گوش ایت کہ کشوک بگلا انت۔ قرہ ءُ تتلی بگلا ءِ لوگ ءَ رو انت۔
اودا کہ سر بنت گڑا بگلا آھاں گوش ایت کہ نفیس آفندی ءِ جون ءِ ادا رستگیں اکس زیتون ءَ جوڑ کتگ۔
سئیں رو انت زیتون ءِ لوگ ءَ۔ زیتون نہ من ایت کہ اکس من جوڑ نہ کرتگ۔ سئیں سرپوشیں کتاب ءِ گڈی اکس ءَ زیتون ءِ چیزانی تھا پٹّ انت بلے ھچ نہ گند انت۔
اناگاہ ءَ زیتون گریوگ لگ ایت گڑا درست سرپد بنت کہ کشوک زیتون انت۔ سئیں (قرہ، بگلا، ءُ تتلی) زیتون ءِ سر ءَ ارش کن انت، قرہ آئی چمانی تھا سوچنے شکّ دنت گڑا زیتون شہ کوری ءِ ترس ءَ وتی ردی ءَ من ایت۔ زیتون ھمے پنت ءَ دنت کہ شہ ما کسے استاد عثمان ءَ ھم بکش ایت۔ (استاد عثمان ءُ انشتے دوئیں جتائیں راھانی منوگر انت۔ استاد عثمان رونشتنی منی ایچر ازمکارانی رنگانیاں بد گوش ایت ءُ انشتے رونشتنی ازمکارانی ازم ءِ منوگرے)
زیتون ھمے میان ءَ قرہ ءِ سر ءَ گوں کارچ ءَ ارش کنت بلے ھُٹّ ئِے کنت ءُ تچ ایت۔ زیتون دلمانگ بیت کہ من رو آں ھندوستان ءَ اودا بادشاہ اکبر ءِ ھاترا اکس کشی کناں۔ زیتون گوں دل ءِ ارماناں دیم پہ آپی گراب ءَ روگ ءَ بیت، ھسن اناگاہ ءَ سر ئِے گوں زھم ءَ کاٹ کنت۔ ( ھسن گوش ایت بلکیں زیتون آئی لوگ ءَ ارش کنگ ءِ وھد ءَ گوں قرہ گون بوتگ)
گڈی در ءَ شکورے مرکزی (narrative) بیانیہ ءِ ھلاس بوگ ءَ پد، کارستانی آسر ھالاں گوش ایت گڑا وانوک سرپد بنت کہ شکورے اے درائیں کسہ وتی زھگ اورھان ءَ گوشتگ ءُ نمدی ئِے پیش داشتگ انت۔ آئی زھگ اورھان ءَ اے درائیں کسہ ءُ نمدی وانوکانی ادا سر کتگ انت۔
گڈسر ءَ شکورے وانوکاں اے ھم سرپد کنت کہ اگاں اورھان کسہ ءَ را باز واد ءُ مسالا جت یا کارستانی باز توسیپ کرت گڑا باور مہ کن اِت۔
پامک شہ کسہ ءَ گیش “ڈیٹیلز” آنی سر ءَ کِمار دنت ءُ وتی کارستاں باز کار گیپت۔ اگاں آئی کارستے شہ یک کوٹی یے دومی کوٹی روت گڑا ھمے وھد ءَ کہ پنچ دہ دمان انت۔۔۔۔ھم شہ وتی کارست ءِ دپ ءَ انچیں کسھے بیان کنت کہ گوں ھکیکتیں کسہ ءَ سیالی یے بہ دار ایت۔
چشیں ھورتیں چیزانی چارگ، مارگ ءُ آھانی سر ءَ کِمار دیئگ پامک ءِ وڑیں مزنیں نام دیم ءَ کار انت۔
مزنیں نبشتہ کار پہ نبشتہ کنگ ءَ گیگ پٹّ انت۔
پامک وتی گلگدارے ءِ تھا گوش ایت کہ منی گدار ھمے واستا دراج انت، من کسہ ءَ شہ یک کنڈے زوران ءُ رواں کناں اے ھم نزاناں کہ کسہ ءِ آسر چے بیت۔
اے گدار ءِ تھا پامک لھتیں انچیں تکنیک دیم ءَ کار ایت کہ آ پیسر ھچ کارمرز نہ بوتگ ءُ لھیں انچیں تکنیک کہ کم کارمرز بوتگ انت۔
چوشکہ مرتگیں کارستاں ھبر پرمایگ، ھر کارست ءِ وت
بیانی کنگ ءُ کسہ ءَ دیم برگ۔ کسہ در کسہ ءِ ازم ءِ تھا پامک وتی مٹّ وت انت۔ پامک ءِ 450+ تاکدیمی گدارے ءِ وانگ مردم سیاہ دل نہ بیت ءُ دل انگت گوش ایت کہ من دیم ءَ بوانتین۔
من نزاناں منی بازیں توسیپاں وانوک چے سرپد بہ بنت بلے من ءَ پامک ءُ آئی ازم دوست بنت، من لوٹاں کہ جوانیں ازم ءُ ازمکار باید انت کہ ھر کس ءَ دوست بہ بنت۔
*****
