سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار، شَستمی بھر (60)
سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
شَستمی بھر (60)
آ وتی جاہ ءَ انچوش پاد آھت پورو لشکرے ءَ انگیر کرتگ اَت،آئی ءَ جست کرت” اڑے اے چوں؟ نود کسم اِنت من گوں تو مسکرا کنگ ءَ بوتگ آں، اے تواربنداں کور کن من گوں تو سرجمیں گپاں کن آں”.
ھرچی گپ ساھل ءَ گوں زین جان ءَ کرتگ اِت اَنت آ درست ساھل ءِ داتگیں موبائل ءِ تہ ءَ درپ اِت اَنت بزاں ریکارڈ بوتگ اِت اَنت، نہ زان آں ساھل ءَ دست ء وت موبائل ریکارڈنگ ءِ سر ءَ کرتگ اَت دانکہ زانگ بہ بیت کہ زین جان گوں دگہ کَسے ءَ گپ کنت یا ناں؟، یا آ موبائل وت ریکارڈنگ ءِ سر بوتگ ءُ ساھل ءَ ھیال نہ کرتگ، من پیسری شپ ءَ ساھل ءِ داتگیں موبائل یک ءُ یک کرت باریں زین جان ءَ اکس کَش اِتگ یا ناں ؟باریں موبائل ءِ تہ ءَ دگہ لمبر ءُ چیز ھست یا ناں؟ داں ھمے پَٹ ءُ پول ءِ میان من ءَ آوانی کرتگیں گپانی ریکارڈ دست کپتگ اِت اَنت من باز وش بوت آں کہ ساھل ناں بلکیں ساھل ءِ شرتریں منّگ ءَ تیار بنت، پمیشکا من دلجم اِت آں.
ساھل ءِ لُنٹ ھشک ھُشک اِت اَنت ءُ آ منی منّت ءَ اَت ریکارڈاں کور کن مروچی ءَ پد من ءَ گوں زین جان ءَ ھچ کار نیست، من گوشت” بیا بہ نند درستیں گپاں بہ جن باریں تو گوں آئی ءَ چے چے کرتگ”؟
ما نشت ایں آئی ءَ گپ بندات کرت” من ءَ سالے بیت زین جان ءِ پُشت ءَ کپتگ اِت آں کجا ناں کجا موھے بہ رس اِیت ءُ آ گوں من ءَ سنگت بہ بیت، بلے آئی ءَ من ءَ ھچ موڑ نہ دات، ھمیش اِنت ھپتگے بیت آئی ءَ وت من ءَ چار اِت ءُ بچکند اِت من زانت آئی ءَ چیزے دل ءَ اِنت، گڑا من موبائلے دات، پد ءَ یک شپے ما دہ دمان گند ءُ نندے کرت، دومی ملاکات مئے ھمیش اَت تو مارا دیست،اللہ زانت من دگہ ھچ نہ کرتگ، من نہ زانتگ کہ زین جان تئی سنگت اِنت آئی ءَ ھم من ءَ ھال نہ داتگ، اگاں من بزانتیں آ تئی سنگت اِنت من کدی گوں آئی ءَ سنگتی نہ کرتگ اَت، اگاں مروچی ءَ پد تو منی یک گپے اشکرت گڑا پد ءَ بہ گوش کہ ساھل تو رَد ئے “.
من ھم پیسر ءَ سرپد نہ اِت آں کہ زین جان گوں ساھل ءَ یک شپے گند ءُ نندے کرتگ،من بچکند اِت ءُ پسہ دات” ترا چے بوت؟ تو وَ کمو پیسر سک ڈَڈّ اِت ئے ءُ گوشت” من زین جان ءِ براس ءَ گوش آں کہ نود تئی گھار ءِ سنگت اِنت”. ھیر اے گپ ءَ یل کن، بچار ساھل منی کر ءَ اگاں سبوت مہ بوتیں من تئی کر ءَ نیاتگ اِت آں، بس گوں ترا یک دزبندی یے مروچی ءَ پد تو وت ءَ را چَہ آئی ءَ دور بہ دار، من بزان آں زین جان بزانت”.
آئی ءَ پسہ دات” شر اِنت من ءَ مروچی ءَ پد گوں آئی ءَ ھچ واستا نیست، بس ریکارڈاں انوں کور کن ءُ منی موبائل ءَ بہ دے، اللہ مہ کنت اناگاہ ءَ ھمے ریکارڈ شنگ بہ بنت مردم بنّام بیت”.
من پسہ دات” تو دلجم بو شنگ نہ بنت ءُ من ترا موبائل ءَ دات نہ کن آں”.
آئی ءَ من ءَ باز منت کرت بلے من ھچ راہ ءَ نیاتک آں، چَہ آئی ءَ موکل کرتءُ واتر بوت آں،راہ ءَ من ءَ دلشاد ءِ گپ یاد آھت کہ روچے گوں یک یارے ءَ جنگ ءُ کوکار نہ بیت، اے وَ مھرے نہ اِنت بلکیں ازاب ءُ بنّامی یے، منی شیتان زین جان ءِ سر ءَ سک ھراب اَت، بلے چمانی ارس بند بوگ ءَ نہ اِت اَنت، پرچاکہ من ءَ گوں آئی ءَ دل ءُ ستک مھر اَت، من زین جان ءِ میتگ ءِکر ءَ سر بوت آں گیش شیتان ھراب بوت من نیمونے ءَ آوانی میتگ ءِ دکانے ءَ رھادگ بوت آں دانکہ زین جان منی دیم ءَ بہ کپ اِیت لھتیں ھبر ئِے دے آں، من زین جان ءِ گسانی کر ءَ سر بوت آں داں آئی ءَ سینکل ءِ توار اشکرت ءُ چَہ گِس ءَ در آھت ءُ منی چارگ ءَ لگ اِت ، من آئی ءَ را زھر ءَ زھر چار اِت ءُ دکان ءَ شت آں، دکان زین جان ءِ گِسانی کَش ءَ کمو جِدراہ اَت، من دکان ءَ شت ءُ داشت، من ءَ دگہ نیمونے نیست اَت، من پیٹرول مان کرت، سینکل ءَ سوار بوت آں داں زین جان ھم دکان ءَ سر بوت، آئی ءَ من ءَ چار اِت ءُ بچکند اِت، من گنتر آئی ءَ را زھر ءَ زھر چار اِت ءُ میزان میزان ءَ گوشت” من ترا سُھتگ ھَرکَسو”.
پد ءَ من رھادگ بوت آں،ھمے وھد ءَ من ءَ سما کپت کہ منی تب وش وش نہ اِنت، من وتی گِس ءَ سر نہ اِت آں کہ منی مھروانیں سنگت کمال ءَ پون کرت، من گوشت” کمال پل پھل کن کہ مروچی منی تب ھچ وش وش نہ اِنت ءُ گپ کنگی ھم نہ آں”.
آئی ءَ جاھلی کرتءُ جست کرت” ترا چون اِنت کہ گپی نہ ئے”؟
کمال منی سکیں مھروانیں سنگتے بلے آ منی ءُ زین جان ءِ بارو ءَ ھچ سرپد نہ اَت،ھمے روچ ءَ من گَزے ءِ ساھگے ءَ نشت ءُ گوں آئی ءَ سرجمیں کسہ آؤرت اَنت،اے روچ ءَ من سک ارس ریتک گڑا آئی ءَ من ءَ داں یک ساھتے ءَ گیش گُشتانک دات ءُ گوشت” نود تو مھروانیں سنگتے ئے وت ءَ اے جنکانی پُشت ءَ زوال مہ کن اگاں تو گوں کَسے ءَ مھر کن ئے گڑا جھلانکی ءَ مہ رو کہ اد ءَ مھروان ءُ مھرانی ارزشت نیست، اد ءَ بس کار ءَ شر کن ءُ بہ رو، تو کہ اینچو مھر زین جان ءَ داتگ آئی ءَ انگت کہ گوں تو چش کرتگ گڑا چَہ اے وڑیں جنک ءَ ھچ اوست مہ دار ءُ وت ءَ مروچی ءَ پد دور داران کن، اگاں تئی دست ءَ بیت گڑا چَہ میتگ ءَ ھم در بیا دانکہ تو آئی ءَ را چماں مہ گند ئے، اگاں آروسے ءَ یا دگہ جاھے ءَ اناگاہ ءَ دچار بہ کپ اِت گڑا تو گنتر بہ ئے، منی سوجاں زور ئے شاٹے بہ جن ءُ یلہ ئِے کن، اگاں تو شاٹ ئِے جت نہ کن ئے گڑا چَہ میتگ ءَ در بیا پرتو گھتر اِنت”.
سنگت ءِ گُشتانکاں من ءَ باز پَرک دات، من سبارگ ءِ وھد ءَ گس ءَ سر بوت آں، ماس ءَ نان آؤرت اَنت، من وس کرت کہ نان ورگ نہ بیت، من پہ زورے دو دپار نان وارت داں تَپ ءَ رُپت، ماس ءَ دَوا ءُ درمان آؤرت، مَشک ءِ سارتیں آپاں چَہ یک چادرے تَر کرت ءُ پادانی سر ءَ ایر کرت ءُ دگہ چادرے سر ءِ سر ءَ، پد ءَ سر ءِ پِرنچگ ءَ لگ اِت، یکدیم ءَ چادر ءِ آپ اِت اَنت ءُ دومی نیمگ ءَ چمانی ارس، من ءَ تپ ءَ چَہ گیش زین جان ءِ بے زبانی ءُ بدکاری پروشگ ءَ اَت، من سک رنجان اِت آں، ماس ھُشک ءُ ھیران اَت، بس اللہ ءِ کر ءَ دُوا لوٹگ ءَ اَت” یا اللہ اے چِہ کزاھے بوت کہ منی سلامتیں زھگ ءَ را چو زوت تپ ءَ گِت”، ھمد ءَ لھتیں ھرات ئِے گوشت کرت، پد ءَ براس ءَ ڈاکٹرے لوٹائینت ، ڈاکٹر ھم آھت، آئی ءَ منی ھون پشار( بی پی) چار اِت ءُ گوشت” ارررر زالم ترا چون اِنت کہ تئی ھون پشار سک جھل اِنت، 60/80 ءَ آھتگ ءُ سر اِنت، اگاں ھپتاد ءَ بئیت بے ھوش بہ ئے”.
من بچکند اِت ءُ پسہ دات” ڈاکٹر ساھب زاناں انوں من کجا وتی ھوش ءَ آں کہ پد ءَ بے ھوش باں”.؟!
پد ءَ آئی ءَ منی تپ چار اِت ءُ گوشت” تپ ھم ھست، سد ءُ یک اِنت”.
ھمد ءَ ماس ءَ جست کرت” ڈاکٹر بلیکپریشن( بی پی) پرچا جھل اِنت ئِے ءُ چوں بُرز بیت؟، سوچنے بہ جن ئِے شر بہ بیت”
ماس ءِ مھروانی ءَ من ءَ گیش مھکم کنان کرت، من زانت چَہ ماس ءَ گیش دگہ کَس مھر دات کرت نہ کنت ءُ مھروان نہ بیت،ڈاکٹر ءَ پسہ دات” بازیں پریشانی ءَ بی پی جھل زوت، بس آپ ءُ کیل سی بہ وارت، پریشانی مہ کنت زوت شر بیت، ھمد ءَ ڈاکٹر ءَ کندگے جت ءُ گوشت” شر اِنت کہ گریشگ ءَ دامگ( نیٹ) ھست کہ نود وتی دل ءِ درداں سرگوستانی دروشم ءَ پیسبک ءَ دنت کمو ملما بیت چوباھا گنتر بوتگ اَت”.
ماس ءَ گوشت” اے بھتاور ھچ گپ نہ زور اِیت، بس نشتگ ءُ موڑ ئِے بند اِنت یا گوں مابائل ءَ سر ءُ پُٹ اِنت”.
ھمد ءَ ڈاکٹر ءَ لھتیں دَرمان نبشتہ کرت ءُ دات، دو انجکشن ئِے ھم جت ءُ شت، من وَ سرپد اِت آں کہ بی پی پرچا جھل شتگ ءُ تپ ءَ گِتگ!؟ من وت ءَ را مھکم دارگ ءِ جھد بنا کرت دانکہ دگہ جیڑھے ءِ آماچ مہ باں، ھمے وھد ءَ گل سبا ءِ پون آھت ءُ من موبائل وتی بے ھاٹیگیں دستانی باھوٹ کرت ءُ بے برمش بوت آں.
روان اِنت
