سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار،نبشتہ کار: سکی ساوڑ،پنجاہ ءُ نھمی بھر
سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
پنجاہ ءُ نھمی بھر
من ساھل ءِ داتگیں ڈس ءِ نیمگ ءَ رھادگ اِت آں، ھون پِشار( بی پی) برز اَت،من مجگی ھساب ءَ تیار اِت آں اگاں ساھل کمو ترندی بہ کنت، گڑا گوں آئی ءَ راھے رو آں، ھمے وھد ءَ من زین جان ءِ گسانی کر ءَ سر بوت آں، وھدے کہ چم ماں آئی ءِ گساں کپت اَنت سر ءَ گیش دردے زرت، آ وتی گسانی دیم ءِ درچک ءِ ساھگ ءَ نندوک ءُ گد دوچی ءَ اَت، من کہ آوانی گسانی نزیک ءَ سر بوت آں، سینکل ءِ توار ءَ آئی ءَ چَک جت ءُ من ءَ دیست ئِے گڑا منی چارگ ءَ لگ اِت، من آئی ءَ را دلگوش نہ دات، چَہ واجکارانی بنجل ءَ گوست آں، داں گل سبا ءِ مسکال آھت، من واتر پون جت داں گل سبا ءِ توار ءِ جاہ ءَ زین جان ءِ توار اَت، من جست کرت” گل سبا ءِ موبائل تئی کر ءَ چے لوٹ اِیت؟ بلکیں تو ساھل ءِ پون ءِ ھاتر ءَ زرتگ، زوت بہ رو آئی ءِ موبائل ءَ سر کن”.
آئی ءَ یکبرے پد ءَ سوگند ورگ بنا کرت” نود من ءَ تئی سر ءِ سوگند اِنت من پہ تئی ھال کنگ ءَ موبائل آؤرتگ، کسم اِنت من ءَ ھچ واب ءُ آرام نیست، تو بس یکبرے من ءَ پھل کن، اللہ من ءَ دوزہ ءَ بہ کنت اگاں من دگہ برے چشیں رَدی یے بہ کن آں، من ترا دیست تو انوں مئے گسانی کر ءَ چَہ روگ ءَ اِت ئے من گَل بوت آں تو مئے گس ءَ کا ئے بلے تو نیاتک ئے”.
من بژنی کندگے جت ءُ پسہ دات” اگاں منی سر ءِ سوگند ءِ اینچکیں بستارے بوتیں گڑا تو ساھل ءِ امبازانی باھوٹ نہ بوتگ اِت ئے، منی کر ءَ اینچو سوگند مہ ور، من ترا نوں شر زان آں تو کے ئے؟ تو نوں شر منی دیم ءَ پَدر ئے، مروچی ءَ پد من ءَ پون مہ کن، من جھد کن آں ترا بے ھیال بہ کن آں پرچاکہ منی دست ءِ لکیراں مھر ءِ ھمسپر ءُ مھروان نیست، تو ھچ میاریگ نہ ئے، میاریگ منی دست ءِ لکیر اَنت، من ترا چَہ وتی ساہ ءَ گیش دوست داشتگ ءُ سمبال اِتگ بلے تو منی مھرانی ارزشت نہ زانت، تو منی مھرانی بدل گمشاد ءُ ساھل ءِ امبازانی دروشم ءَ دات، یک گپے ترا گوش آں، منی گپ ءَ یاد بہ کن اد ءَ پہ تو یک مھروانے نیست، درست تئی بالاد ءِ تُنیگ اَنت، اگاں تو وت ءَ را داشت کرت نہ مہ کن ئے چَہ تو بدنام ترین ءُ شگالی ئیں جنک نہ بیت، تو اگاں میتگ پہ میتگ بنّام ءُ روزواہ نہ بوت ئے بزاں کہ منی مھر پہ تو دروگ بوتگ اَنت، دومی گپ منی چم ترا مہ کپات اَنت گڑا من چوں تئی گس ءَ کایاں؟”.
ھمے وھد ءَ منی چمانی ارس در آھت اَنت، آئی ءَ پسہ دات” ھو دوست تو راست گوش ئے، من آ وھد ءَ سرپد نہ بوتگ آں، نوں من چشیں رَدی نہ کن آں ، بس تو وش بہ بو”.
من وتی سینکل داشت، وتی ارس پھک کرت اَنت ءُ پسہ دات” نوں تئی مرزی اِنت وت ءَ شر کن ئے یا شِر، آ نوں تئی دست ءَ اِنت، من ءَ بژن بیت شمارا وتی جسم چوں شات بیت کہ روچے یکے بہ چُک اِیت ئِے، شمارا لج نہ کنت روچے گوں یکے ءَ وپت ءُ وابی کن اِت؟ زاناں شمے چمانی آپ انچش ھلاس بوتگ اَنت؟ زاناں کھبگی یک شریں نامے ءُ چیزے کہ شما وت ءَ را کُشتگ؟ “.
من ھمے وھد ءَ سک برانز گپتگ اَت، ھرچی زبان ءَ پیداک اَت من گوشگ ءَ اِت آں کہ آئی ءَ گریوگ بنا کرت، من گوشت” منی کر ءَ دروگیں گریوگ مہ کن، بس وتی آدتاں شر کن اے گریوگ وتسر ءَ وت بند بنت، اگاں تو وتی آدت شر نہ کرت اَنت اے گریوگ ترا داں کبر ءَ ھمراہ بنت پرچاکہ پہ بدکار ءَ وشی دروگے، آئی ءِ نام مدام مردمانی دپ ءَ بیت، روچے یکے ءِ امبازانی باھوٹ بیت، انگت ترا وھد ھست وت ءَ شر کن”.
آئی ءَ گوں گِلوتگیں گالوارے ءَ پسہ دات” دوست مروچی ءَ پد اگاں تو منی یک ھرابی یے اشکرت گڑا پد ءَ بیا من ءَ بہ کُش”.
من پسہ دات” من ءَ گوں تو نوں ھچ واستا نیست، من وتی راہ نوں گیشینتگ، بس تو وت ءَ شر کن اگاں باندا روچے دیوانے ءِ تہ ءَ کَسے ترا ھراب بہ گوش اِیت گڑا من ءَ تور اِیت کہ من ءَ گوں تو مھر بوتگ، اڑے اگاں یک مھروانے جتا بہ بیت ، پد ءَ کَسے آئی ءَرا ھراب بہ گوش اِیت انگت ھم تور اِیت”.
آئی ءَ پسہ دات” نوں تو منی یک ھرابی یے نہ گند ئے، تو انوں چَہ مئے گسانی کر ءَ گوست ئِے ھچ نہ چار ات، تو کجا روگ ءَ ئے؟ گڑا واتری ءَ اللہ ءِ نام ءَ مئے گس ءَ بیا من گنوک بوگ ءَ آں”.
من پسہ دات” من کجا کہ بہ رو آں تئی چِہ کار؟ من نوں داں زندگی ءَ تئی ھاتر ءَ شمے گس ءَ نیایاں، شر اِنت گڑا من سپرے ءَ روگ ءَ آں، بلے انوں گل سبا ءِ موبائل ءَ بر سر کن”.
من پون کٹ کرت دانکہ آ بے مانائیں گپے مہ کنت، من یکبرے پد ءَ ساھل ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت آں، من آئی ءِ مشین ءَ سر بوت آں ، وھدے کہ آئی ءَ من ءَ دیست سک دگہ وڑ بوت ، ما جوڑی ڈَدّی کرت، من بچکند اِت ءُ جست کرت” باریں ھالاں بہ دے مشکے ءِ سپر چون بوتگ”؟
آئی ءَ پسہ دات” وش بوتگ، بلے تو زی من ءَ بھتام جت ءُ گوشت” کہ تو گوں پلانی ءَ کَور ءَ گند ءُ نندے کرتگ، ناں من چشیں مردمے آن ءُ ناں چشیں کار کرتگ، تو گوشت منی کر ءَ سبوت ھست، تئی سبوت کج اَنت دیم ءَ اِش بیار؟”.
من بچکند اِت ءُ پسہ دات” پل لھم لھم ءَ گپ کن،” من آئی ءِ داتگیں موبائل در کرت ءُنشان دات، آئی ءَ موبائل دیست دگہ وڑ بوت، من پد ءَ آئی ءَ را زین جان ءِ تامر پیشداشت کہ زین جان گوشگ ءَ اَت”، من گوں ساھل ءَ کور ءَ گند ءُ نندے ءَ آھتگ آں، مارا نود ءَ دیستگ، اے ساھل ءِ داتگیں موبائل اِنت ءُ مروچی ءَ پد من گوں ساھل ءَ ھچ گپ ءُ دیوان نہ کن آں”.
وھدے کہ آئی ءَ اے تامر چار اِت گڑا آئی ءَ پہ شانے گوشت” سنگت ناں اے منی موبائل اِنت ءُ ناں من گوں زین جان گند ءُ نند کرتگ، اے درست دروگ اَنت،اگاں مروچی ءَ پد تو منی سر ءَ یک بھتامے جت گڑا تئی ھیر نہ اِنت”.
ساھل پورو منی جند ءَ مہ کُش اِیت، سک برانز گپتگ اَت، بلے من ھچ ترسگ ءَ نہ اِت آں پرچاکہ آئی ءِ دگہ دو سے سبوت منی کر ءَ ھست اَت، من گوشت” شر اِنت اے درست دروگ اَنت گڑا اے موبائل ءِ تہ ءِ سم کئیگ اِنت؟ من اے موبائل ءَ انوں بر آن ءُ زین جان ءِ براس ءَ را دے آں کہ تئی گھار ءِ موبائل اِنت ساھل ءَ داتگ ءُ یار اِنت ئِے، آ گڑا وت ھمے سم ءِ شوھاز ءَ کنت کہ کئی نام ءَ اِنت؟، دومی گپ آ زین جان ءَ لٹ ءِ رِدے گیت گڑا زین جان شر شر ءَ سرجمیں گپاں کنت کہ ساھل منی چے اِنت ءُ چے کرتگ؟ گڑا من ءَ موکل اِنت من تئی اے موبائل ءَ اسد ءَ بہ دے آں؟”
آ یکبرے لھم بوت ءُ پد ءَ گوشت ئِے” ھو بلکل بہ دے ئِے، ناں من گوں زین جان ءَ سنگت آن ءُ ناں اے منی موبائل اِنت، پمنی ءَ انوں بہ رو بہ گوش ئِے، آ ھم من ءَ زانت کہ ساھل چشیں ھرابیں مردمے نہ اِنت، اگاں تو آئی ءَ را گوشت گڑا من ھم تئی بارو ءَ گوش آن ئِے کہ نود تئی گھار ءِ سنگت اِنت من نود ءَ را گوں تئی گھار ءَ گپ ءُ دیوان ءَ دیستگ پمیشکا نود شمے کر ءَ من ءَ بھتام جنگ ءَ اِنت، سنگت تو من ءَ بے گناہ ءَ بھتام جنگ زان ئے گڑا من ھم ترا ماپ نہ کن آں، من اگاں بنّام بہ باں تو ھم وژنام نہ بہ ئے”.
ساھل پورہ سر ءَ سوار بوان اَت، منی ھون پِشار سک بُرز روان اَت، من لنکک ٹال کرت ءُ گوشت” اے تئی منّت اِنت ھرچ بمبے جت کن ئے بہ جن، شر اِنت من رو آں، بس ودار بہ کن باریں کے میاریگ بیت؟ تئی کر ءَ انگت منی یک سبوتے ھم نیست پل”.
آ ھم جزباتی اَت آئی ءَ منی منّت ءِ جواب دات ءُ گوشت” تو اڑے ھچ کرت نہ کن ئے، وھدے کہ دیوان بیت گڑا دیوان ءِ تہ ءَ من تئی سد سبوت کار آں”.
من چَہ آئی ءِ کر ءَ پاد آھت آن ءُ گوشت”اڑے منی روگ ءَ چَہ پیسر من ترا لھتیں سوگات دے آں گڑا رو آں”.
ھمے وھد ءَ من موبائل آئی ءِ نیمگ ءَ شھار دات ءُ گوشت” اے سوگات پہ تو ندر اَنت کولیگ آں”.
وھدے کہ من سوگات پہ آئی ءَ ندر کرت اَنت گڑا آ چَہ وتی جاہ ءَ پاد آھت.
روان اِنت