زہیرونک
او کپوت مَندی بْیا دمے ساسار
انگتہ دُور اِنت آسری منزل
چو مدئے کوکواں وتی آزار
دُوریں وہمانی گواچیاں بر گوں
بمبوئیں کل ءِ بانک ءَ سر کن
چو بگوْش ماہنائیں منی لال ءَ
زند چَکاسے واب ءُ وہمانی
وش نہ انت دُوری چہ وتی جِند ءَ
وہد تہنائیں مردم ءَ چَنڈیت
چو کہ من وہد ءِ ساہگ ءَ گنداں
کس اِد ءَ باریگاں نہ تیلین اِیت
ھونک غیبی