گنجیں باھو ءُ دشتیاری, سفرنامہ۔۔۔۔اسحاق رحیم. بُنگیجی بھر
گنجیں باھو ءُ دشتیاری
سفرنامہ۔۔۔۔اسحاق رحیم
بُنگیجی بھر
2023 ءِ سال ءِ بِنداتی روچاں 11 جنوری ءَ من ءُ بلوچی زبان ءِ نامی ئیں نبشتہ کار واجہ اے آرداد چہ ریمدان ءِ مرز دوبیست پنجاہ ءَ گوں رھداری ءَ دیم پہ روکپتی بلوچستان ءِ دمگ باھو ،دشتیاری ءُ چھبار ءِ سفر ءَ درکپتگ اتیں۔چہ ریمدان ءَ شکور شوھاز مئے ضامنی ءَ اتکگ ءُ ھما دست ءَ وداریگ ات۔من ءُداد صاحب گوں منی دو ناکوزتک عنایت دودا ءُ عبداللہ واحد ءَ باڈر ءِ اے دست ءَ اوشتاتگ اتیں۔عنایت ءُعبداللہ وتی کارے ءَ ھمادست ءَ روگ اَتاں ءُ من داد صاحب وتی تر ءُتاب ءَ پمیشکہ مئے رھداری جتا اَتاں ءُ دیما اتکگیں ضمانت ھم جتائیں مردم اَتاں۔
گوں رھداری ءَ گوزگ ءِ وڈ ءُ پئیم چوش اِنت کہ ایران ءَ سفر کنوکیں مردم چہ گوادر ءَ رھداری یے گپت کہ اشی ءِ مُدّت پانزدہ روچ اِنت پدا گوں ھمے رھداری ءَ باڈر ءَ کئیت ۔۔۔ایرانی مردمے کئیت وتی ایرانی کارڈ بزاں کارت مِلّی ءَ ایر کنت ءُ یک نبشتھی کاگدے ھم جم کنت کہ اے مردم منی مھمان اَنت ءُ من اے مردمانی زمّہ داراں کہ پانزدہ روچ ءَ پد پدا واتر بنت۔ھمے زمّہ زیروکیں مردم ضامن بزاں ضمانت گوشگ بیت۔
چوناھا مارا ڈاکٹر فیضان غنیءُ آئیءِ سنگتے ھم ھمراہ اتاں بلےآھاں ویزہ گون ات پمیشکہ آ دومی گیٹ ءَ چہ گوستاں۔ویزہ والا گیٹ چہ مئے رھداری والا راہ ءَ کمیں باعزت تریں گیٹے اودا مساپر اینچو ازیت ءُ پریشان کنگ نہ بنت۔
ھمے لکیر ءِ سرا کہ انوں باڈر اِنت ما اوشتاتگ اتیں دویں نیمگاں درامدیں ھاکمانی واکدار نندوک اَتاں یک نیمگے پاکستانی ایف سی،لیویز،کسٹم،ایف آئی ءُ دگہ بازیں فورس اتاں ءُ دومی نیمگ ءَ ایرانی گجر۔ ما اے وھد ءَ گجرانی بستگیں کاپر ءِ چیرا گاڑی ءِ ودار کنگ اتیں۔۔۔۔چوناھا ادا مردم ءَ چہ اے دست ءَ آ دست ءَ کسانیں مِنی بس بر اَنت یک ءُ دو گاڑی ھم ھست بلے گیشتر مِنی بس انت کہ مردم ءَ اے دست ءُ آ دست کن اَنت۔ باڈر ءِ سرا بزّگی اِنت مہلوک گوں جنین چُکّاں نشتگ اَنت کہ کدی چہ آ دست اشانی ضمانتی کاگد ءُ نام بیا اَنت یکے گجر ءُ ایف سی والاھانی ھَکّل ءُ نِھر دومی مہلوک ءَ برے نیمگے ءَ شور دئیگ درست بلوچ ءِ بزّگی ءُ ایر دستی ءَ پیش دار اَنت۔
ھمے ٹِکّ کہ پاکستان ءُ ایران ءِ باڈر اِنت اے زمین مئے وتی اِنت منی جند ءِ پیرینانی زمین اَنت کہ زمانگے ءَ ادا مئے کماشانی بگّ ءُ گورماں چرتگ۔ ھمے لکیر ءِ دویں نیمگاں درابول ءُ ریمدان ءَ مئے ٹَکّ ءِ مردم نندوک اَنت ءُ گوں یک دومی ءَ سانگبند اَنت۔ منی جند ءَ ھم باھو ءَ سور کُتگ۔چد ءُ پیش کہ مئے پیرینانی زمانگ ءَ باڈر ءُ سیمسر نہ بیتگ مئے کماش پہ دل ءُ مئیل دشت ءُ باھو ءَ شُتگ ءُ اتکگ اَنت۔اے گپّ ءِ شرتریں دَرور کیّا ءِ شِلنگ اِنت کہ شپ ءَ چہ باھو ءَ درکئیت داں بیلو ءَ روت کس جُست ئے نہ کنت۔
من ءَ یاد اِنت داں مئے کسانی ءَ کہ ما ھوش ءُ زانگی بیتگیں مئے گورا ھمک روچ چہ پلیری ءَ مردم باھو ءَ شُتگ اَنت ءُ چہ باھو ءَ مردم مئے گورا اتکگ اَنت۔ پرچاکہ مئے دمگ پلیری، پانوان،کلدان ءُ جھل دشت ءِ مردمانی نیم ھاندان اے دست ءَ نشتگ ءُ نیم ھما دست ءَ نندوک اِنت ۔ھتمن چہ ھمک لوگ ءَ یک مردمے سور ھما دست ءَ بیت ءُ آ دست ءَ ھم ھمک ھاندانے ءِ یک مردمے ادا سور ءُ آروس کنت۔پمیشکہ چہ کسانی ءَ مئے روگ ءُ آیگ ھست۔ آ زمانگاں باڈر کمّیں وشتر اَت بازیں جست ءُ پرس نیست ات ۔۔۔ما گوں کلوزر گاڈیاں سفر کُتگ مرچاں باڈر بند اِنت ھُشکی ءَ گاڑیاں پہ روگ ءُ آیگ ءَ ھچ راہ نیست۔
ما باڈر ءِ سرا اوشتوک اتیں مئے ریمدانی سیادے فتح محمد پتُک کہ آئی ءَ مِنی بسے گون اِنت مردماں اے دست ءُ آ دست کنت ۔۔ھمے دمان ءَ اتک مئے رھدرای ئے دست گپت اَنت ۔۔زیت زیت ءَ مئے کاگدی کارئے کُت اَنت ءُ مارا وتی بس ئے نادینت۔ ایرانی گجرُکیں سربازیے کہ آئی ءَ مئے رھداری دست ءَ اتاں ھم مئے بس ءَ دیم ءِ سیٹ ءَ ڈرائیور پتُک ءِ کش ءَ نشت ۔۔۔من،اے آر داد ،عنایت ءُ عبداللہ پُشت ءِ سیٹاں نندوک اَتیں۔ پتُک ءَ بس ءَ دگہ پاسینجر سوار نہ کُتگ اَت۔
پتُک چوناھا یک زمانگے دوھزار ءُ سیزدہ ءِ سال ءَ کہ من گوں لھتیں سنگتاں پیشن ءَ کیٹگ کِشتگ اَت ھما وھد ءَ مئے سواری گاڑی ءِ ڈرائیور ات بزاں گوں ما باز سفر ءُ دیوان ءَ یکجاہ بیتگ من آئی ءِ بازیں ھیل ءُ عادتاں واقفاں ۔۔۔۔سکیں مردم دوست ءُ کارشرّیں مردمے۔۔۔پمیشکہ ادا باڈر ءَ ھم گیشتر مردم چہ آ دگہ بساں اے مرد ءِ ھمرائی ءَ سفر کنگ ءَ ھُبّ تر اَنت۔ ما وا شرتر کہ مئے گورا کریھ ھم نہ زیر ایت۔
پتُک ءَ دمانے ءِ تہا مارا چہ باڈر ءَ ھما دست رسینت اودا شکور شوھاز ءَ مارا وش آتک کُت ءُ دست گپت۔ مئے کاگدی کارئے ھم زیت ٹھینت اَنت پمیشکہ ما باز مھتل نہ بیتیں ۔ چاچا عزیز کہ اے شکور ءِ گاڑی والا ءُ ھمراہ اَت ما وتی سامان ھمائی ءِ گاڑی ءَ لڈّ اِت اَنت ءُ چہ باڈر ءَ دیم پہ چھبار ءَ راہ کپتیں۔
(روان اِنت)