گوں سید ءَ یک ءُ دوگپ۔ اے آر داد
گوں سید ءَ یک ءُ دو گپ
نبشتہ کار: اے آر داد
نبشتہ کار: اے آر داد
۔۔۔
واجہ سید ھاشمی!
مرچی تئی بوتن روچ انت (برے برے من ھیال کناں بوتن روچ ءُ رپتن روچ ءِ تپاوت دگہ چی بیت بیدے روگ ءُ آھگ ءَ )۔ دوشیگین انت جیڑگ ءَ یاں کہ چی نبشتگ بکناں۔( اے مانا ءَ اناں کہ تئی سر ءَ چیزے ءِ نویسگ گران انت۔ اناں۔ انچو کہ تئی یاتگیری روچ ءَ کسے ھرچی بہ لوٹ ایت گْوشت کنت یا فیس بک ءَ تئی یک شئیرے دنت ءُ وتی لنککاں ھنّی کنت۔ ھمے رنگ ءَ من ھم چیزے کت کناں۔ ما دراہ روچ ءَ دارگ نہ لوٹیں ،گوازینگ لوٹیں۔ روچ چوناھا ھم دارگ نہ بیت ۔سید ھاشمی اکیڈمی ءَ گوں دارگ نہ بیت۔مارا گوں چون بیت ماکہ نہ تئی سیاد ءُ وارس نہ کس ءُ مھرم۔ اے اوں بزگیں بلوچ ءِ پہ ترا مھر انت کہ فیس بک ءَ نند ایت ءُ ترا یات کنت)۔یک برے دل ءَ گْوشت تئی ردانک نویسی ءِ ازم ءِ سر ءَ نبشتانکے نبشتگ بکناں، پد ءَ چار ات کہ اے نبشتانک دراج بیت ءُ فیس بک ءَ چوناھا ھم دراجیں چیز ءَ کس نہ وان ایت۔ شرتر نہ انت انچیں بنگپے بہ بیت کہ من ترا یات بکناں۔ چو کہ دومردم دوچار کپ ایت ءُ کسھے بنگیج بیت۔ باریں اے منی گپ بنت کہ تئی ؟ بلے بزاں گپ انت۔
اولّی گپ ایش انت کہ مروچاں من ءَ شمے سر ءَ گپ جنگ ءَ ترس ایت۔ من ھردیں تئی سر ءَ گپ جناں یا نبشتانکے نویساں مردم من ءَ گوادری ، گوش انت۔ من وَ نوں ھیران کتگ۔ من کدی واب ءَ ھم اے ھیال نہ کرتگ کہ روچے کیت مردم من ءَ چو گوش انت ،اے آرداد ءَ چُکے بوتیں آئی ءِ نام ئےگوادری ایر کتگ۔ زاناں تو گوادر ءِ شاعر ءُ ندکارے بیتگ ئے کہ ھر وھد تئی سر ءَ گپے بیت ءُ نہ بیت ، ترا گوادر ءِ بھر ءَ پتاینت ءُ ایر کن انت۔
چہ وتیگاں بے اوست ءُ چہ درآمداں چہ گِلگ
واریں زندمانی ءِ زنزروکیں جاراں من
تو منی ھیال ءَ مُلّا پازل ءَ ھم گوادری یے سرپد بیتگ ئے؟۔ جنان ءُ پروشان ،ھمادور ءَ (1954) کس نزانت راہ ءُ کِشک چونیں بیتگ انت ۔ مند ءَ شتگ ئے داں مُلاّ پازل گوادری ءَ شوھاز بکن ئے! ۔ تئی زاناں اےدرائیں کار ءُ نبیسگ ، اشانی پُشت ءَ کَشتگیں رنج ءُ نادراھی پہ بلوچ ءُ بلوچی ءَ نہ بیتگ انت، کہ تئی سر ءَ بنگیج بوتگیں گپاں مردم گوادری ءِ نام ءَ دینت؟ تو من ءَ ھمے گپ ءَ سرپد کن۔ ترا چونیں نسیبے گون بیتگ؟ زندمانی ءَ وَ تئی ھر کس سرپد انت بلے مَرگ ءَ پد ھم اے گپسگ ءَ وکّگ ھلاس نہ بنت۔ اے چونیں کسھے؟۔
ھاری مَلّ اتگ پمنّ دژمنانی شھماتاں
کہ پہ بے وسی کچّیں پیر بُگاں پتاراں من
(اے شئیر ءَ کَے بہ گیشّین ایت۔ ھما کہ ھر روچ گوش انت بلوچی شاعری ، بلوچی شاعری، ءُ آیانی دپ چنکے آپ دنت۔ دیم ءَ بہ کنز انت اد ءَ دژمنی ءُ کچیں پیر بُگ، ھاری مَلّگ، اے چی انت ؟ اشی ءَ بہ گیشّین انت۔ یار بَل ، اے وَ شئیرے نہ انت۔کج انت چوشیں مردے در بئیت ءُ بگوش ایت کہ بے کچیں پیر بگ ءِ ، پتار بوگ، ءِ نزیکی گوں دژمنی ءِ شھماتاں چی بوت کنت۔ بچار پد ءَ چو مہ گوش کہ اے وت ساچیں لبز انت)۔
ھیر گیشیں گپ نہ کناں کہ تو وت گوشتگ۔
بزاں زانگ ءُ سما ءَ وتی سرمھار سستگ
کہ گھیں سراں نہ براہ ایت رگانی ٹنگرینگ
شگر بوت کہ تو وتی زند ءَ وتی بازیں کتابے چاپ ءُ شنگ کت ،رند ءَ کس ءَ نزانت کہ باریں کدی، چون ءُ چہ رنگ ءَ چاپ بوتین انت۔ اے وڑیں گپے تو سید نمدی ءِ تہ ءَ جتگ کہ من وتی زند ءَ وتی کاراں کنگ لوٹاں کَے زانت باند ءَ اے کتاب چون بنت۔
دومی تو اے گپ ءَ ھم گّل بیتگ ئے کہ تئی مرگ ءَ پد بلوچ تئی درد ءَ سرپد بیت ءُ تئی لچھاں سر ءُ چمان کنت۔ بیچارگ! ما پیسر ءَ ھمے سرپد بوتگیں کہ سید ھاشمی اکیڈمی ءَ جاگہ نیست ،پمیشکا گوں اشاں کراچی ءَ کار بیگ ءَ نہ انت۔ ترا واجہ دگہ زمین ءُ جاگہ! تو وَ گوشتگ پمن ھر زمین بے مٹ ءُ مِلک۔تو دگہ کلات ءُ ماڑی یے ءِ تہ ءَ نہ نشتگ ءُ سید گنج ءِ کار نہ کتگ انت۔ تیوگیں زند ھمے نادراہ جاہ ءَ نشتگ ءُ اے کار تو کتگ انت۔ کراچی ءِ اکیڈمی ءِ سنگتاں گوادر ءَ جاگھے دیگ بوت۔ بیا انت کار بکن انت۔ بلے کج انت ۔تو کمیں بیا ھمے زنگی ایں کبل ءَ بچار چو کلندر ءِ جنڈی ءَ بے گوات ءَ چنڈگ ءَ انت۔
گوادر ءَ وَ راست انت اکیڈمی ءَ جاگہ نیست ات بلے نوں وَ گوادر ءَ تئی نام ءَ اکیڈمی یے ھست۔ھو چارپادگو ءِ نزیک ءَ انت۔ دگہ ھچ نیست ، بس کبلے دپ ءَ ، ءُ ھمک رھگوزی ءَ گوں اے گِلّہ ءَ کنت۔
رھدربر نہ گند انت جوانیں
رمب اش بے سر ءُ ساھار انت
بیا ترا گوادر ءَ ھمے اکیڈمی ءِ کسّہ ءَ کناں۔ ماجد سھرابی ،تو ایشی ءَ نزان ئے ۔ اے عبدالقادر سھرابی ءِ بچ انت۔وھدے شھرداری ءِ کارمستر بوت ، چو کہ منی دلی دوست ءُ سنگت انت۔ ما وَ پیسر ءَ جیڑ اتگ ات کہ گوادر ءَ پہ سید ھاشمی ءَ چیزے کنگی انت داں لبزانکی چست ءُ ایر بہ مان انت کہ یک روچے علی عیسی ءَ من ءَ فون کت کہ تو ماجد سھرابی ءَ بگوش اکیڈمی ءَ جاگہ یے دنت ما ھمود ءَ کائیں وتی کاراں گیگ ءُ گور کنیں ، اد ءَ کراچی ءَ ھچ وڑ نیست۔ما وَ چوناھا ھمیشی ءَ لوٹگ ءَ اتیں ۔گوادر شھرداری (بلدیہ) ءِ کارگس ءَ 2 جنوری 2007 ءَ ما اے درگت ءَ دیوانے کت۔ درائیں سرپدیں مردم ساڑی ات انت۔
واجہ سید ! بہ بکش من چہ وتی نیمگ ءَ گیش ءُ پِر کنگ ءَ نیاں چہ ترا ءُ چہ استاد سبا ءَ من اے چیز دربرتگ کہ کجام رنگیں دیوانے، چیزے بیت ، نبشتگیں رنگ ءَ آئی ءِ نشان ءُ امزائے ایر بہ بیت ۔ اے کاگد دنیگا گوں من ایر انت ۔گوادر ءِ کسترپادیں شاعر ءُ ندکاراں ابید کماشاں ھم بھر زرتگ ات کہ چہ اشاں امام بکش امام، علی عیسی، حسن علی سہیل، اسحاق بلوچ ھم نشتگ ات انت۔
اکیڈمی ءَ جاگہ وَ رست بلے سید ءِ رودپتر ءُ ونتگیں کتاب کس نہ زانت کجا بوت انت۔ یکے ءَ وَ کندان ، کندان ءَ من ءَ گْوشت من سید ءِ ونتگیں فارسی زبان ءِ شاعری ءِ کتابے پلاں کتاب جاہ ءَ داتگ۔ اڑے تو اینچو نزان ئے سید ءَ وت ءَ کتاب جاھے ھست ،اے ھمود ءَ ایر بیت۔ من کہ تئی رودپتر لوٹ اتگ ات انت کہ سید ءِ سر ءَ کارے کنگ ءَ یاں من ءَ نہ داتگ انت اش ،بلے پلاں مردم پھر بند ایت ءُ گوش ایت۔ ” اے ظہور شاہ ءِ ڈائری چون وش انت”۔ داں ھما انت کرونا ءِ ھوپ کپتگ ، ھما انت اکیڈمی ءِ سنگتانی جان چٹّ اتگ کہ مردم دگہ دیوانے ءِ کنگ ءِ ھزاب ءَ رکّ اتگ انت۔ نوں وَ بل کہ مرچی رمزان انت ءُ باند ءَ ائید ،نوں وَ ھمے گوش انت کہ سید ءِ بوتن روچ ائید کپتگ ۔ اناں واجہ چو نہ انت ۔ ھژدری نہ انت کہ تئی روچ ایوک تئی بوتن روچ ءَ دارگ بہ بیت۔اگاں اشاں ترا گوں دوستی یے ھست ائید ءَ پد ھم اے ترا یات کت کن انت۔ چار پیریں مردم ءِ گرگ ءُ آرگ تئی سر ءَ گپ ءَ پرمایگ زاناں کجا گرانیں کارے۔ پد ءَ واجہ ھمے پیریں مردم دیوان ءَ تئی ساڑا ءَ کن انت بلے ھمے کہ پشُت ءَ پِر کن انت۔ مردم گوشاں بہ گپت ءُ بہ تچ ایت۔ من اے نزیک ءَ دیستگ انت۔ نزاناں اے راجی تبے کہ انسانی۔ من یک روچے سنگتے ءَ گوشت کہ تو باند ءَ گوادر ءَ سید ءِ زبان زانتی ءِ سر ءَ دیوانے بکن ۔ ھما کہ مرچی سید ءِ منْوگر نہ انت باند ءَ کاینت ءُ سید ءِ ھما توسیپ ءَ کن انت کہ مردم ھیران بیت کہ مئے نگد ءُ ایراد مھکم ءُ منتکی نہ انت۔ اے وَ شھر ءُ مردمانی گندگ ءَ گوں بدل بنت۔
(واجہ سید من ترا پسر ءَ گوشتگ ات کہ اے بے رد ءُ بندیں نمدی چو کولاج ءِ تکنیک ءَ بیت ) ھمے پیریں مردمانی کہ تئی سر ءَ گپ جن انت۔من ءَ ظفرعلی ظفر یات کیت۔ بیا ترا کندگی گپے گْوشاں۔ بزاں یک رندے گوادر ءَ اکیڈمی ءِ نیمگ ءَ دیوانے بیت ظفر لوٹائینگ نہ بیت۔ظفر من ءَ فون کنت۔ ” یار داد! اشاں من کہ سید ءِ نزیکیں مردم بیتگا ں من ءَ نہ لوٹائینتگ من باند ءَ روتاک ءَ بیانے دیاں کہ سید ھاشمی 21اپریل1926 ءَ ودی نہ بیتگ ۔پرچا کہ بلوچی لبزانک چہ منی ھمے گلگدار ءَ سھیگ بیتگ کہ سید کدی پیداک بیتگ”۔ من کندات کہ واجہ چو مکن۔ھر دیوان ءَ ھر کس گون نہ بیت ترا دگہ رندے لوٹائین انت ۔
تو وَ چوناھا ھم زانتگ پمیشکا تو وتی بازیں کتابے وتی زند ءَ چاپ ءُ شنگ کتگ ات اگاں ترا زر بوتیں تو ” دلدوستیں لچہ کاری” ءُ ” اوستا” ءِ رجانک کتگیں در ءُ باب ھم چاپ کتگ ات انت۔ زی کار ھست ات زّر نیست ات۔ مرچی زرّ ھست کار نیست۔ میر ءَ شاباش انت تئی کتابانی زّر ھمائی ءَ داتگ انت باند ءَ اوں کسے سید ءِ سر ءَ دیوانے بکنت اے مرد پہ تئی نام ءَ کُمّک ءَ ساڑی انت۔ نوں بلے مردم نیست۔
باریں واجہ! اے کلمپوگانی سر پہ سر نادینگ شک ءُ پالے یا دگہ متھے۔اے کہ تو وتی اے شئیر ءِ تہ ءَ گوشتگ۔
تا مروچی دل پیشی رھبند ءَ
سرپہ سر نادین ایت کلمپوگاں
اے کلمپوگانی سرپہ سر نادینگ ءِ گوناب سازی ءُ مانا چی انت۔ تو نہ گوشتگ ات چو غالب ءَ وتی شئیرانی گیشوار ءَ کتابے نبشتگ بکناں۔
چو مہ بیت باند ءَ یکے پاد بئیت ءُ بگوش ایت کلمپوگ ءِ سرپہ سر کنگ رد انت۔
نہ واجہ کندگی گپے نہ انت۔ زی ورناھے ءَ ” نازک” ءِ سر ءَ نبشتانکے نبشتگ ات کہ ” ھوٹل ءِ سر ءَ نندگ” رد انت،” گوات ءِ پِر کنگ” رد انت تو وت ءَ بلائیں زبان زانتے کتگ بیا مروچی مردم تئی ردیاں کشّگ انت۔ اشکنگ ءَ ئے؟ یا واب کپت ئے؟۔
گپ کن من واب نیاں ترا گوشدارگ ءَ یاں۔
بے میارئے چہ ھون ءِ ھوشام ءَ
سرجمیں زندمانی اِت پاک انت
سستگ اوتاگ اوست ءُ امیت ءِ
انگت پمن کسے ھدوناک انت
اناں واجہ چو نہ انت نوں کس پہ ترا ھدوناک نہ انت
وشدلیں باریگ دیر انت ھانل ءَ گوں وتی پاداں برت انت۔ نی لاگریں امیتے ھم دارگ نہ بیت۔
من گوشتگ زاناں کولء پلانی ئیگ ءَ من اشتاپ کناں ،مرچاں گْوش ئے دراہ اشتاپی انت۔ اگاں سید ھاشمی گوات ءِ گیش ءُ ترند بُوّگ ءَ ، پِر کنگ ءَ نہ زانت گڑا انور شاہ قطانی میاریگ انت کہ سید ءَ مزنیں زبان زانتے سرپد بیتگ۔
ھو من ترا انور شاہ ءِ نبشتانکے ءِ گپ ءَ یاں۔من ھیال کناں ترا زند ءَ ھر کس ءَ تّر اتگ ءُ چکاس اتگ کہ واجہ باریں پلاں لبز ءِ مانا ءَ زانت۔ بیا انور شاہ ءِ ھمے گپاں وانیں۔ ” یک رندے من کریم دشتی ءِ ھمرائی ءَ کراچی ءَ شتیں ۔اے وھد ءَ آئی ءَ کلری ءَ سانگے کتگ ات گڑا ما سہ لبز ٹھینت کہ آ ایش ات انت۔ “،کنز یلیک” ، ” کٹنب” ، ” ھتہلی” ، وھدے کہ ما اے جست کت انت آئی ءَ ھما دمان ءَ اے گشت انت گڑا ما ھیران بوتیں ،نوں مارا بھیسہ بوت کہ سید واقعی زبان زانتے ات، کواسے ات۔ ” (سید ءِ یاتانی عکسے ۔بلوچی زند مارچ 2002)۔
ھمد ءَ کہ من رستاں گْوشے سید ءَ کند ات ءُ گْوشت ئے ” باریں اے گپے ھم نبشتگ کہ سید ءَ مارا لبزے جست کتگ ات مادوئیناں نہ زانتگ”۔
واجہ سید ترا ھمے لبزانی مانا ءِ چکاس ءَ چنت رند ءَ دَور دیگ بیتگ۔ دو ماہ پیش کہ من گوادر ءَ اتاں ۔من ءُ شبیر شاکر ءَ نورمحسن ءَ وتی گور ءَ لوٹ ات ۔ دیوان روان ،روان ءَ گپ اتک ءُ ترا رست گڑا نور گوش ایت ،بشیر بیدار ءَ من ءَ گوشتگ کہ شال ءَ لچہ کاری دیوانے ءَ سید کہ وتی اے شئیر ءَ وان ایت۔
نھنگیں درد من ءَ پیچ انت ،درداں من پیچاں، گڑا ما سنگت دراہ کنداں کہ اے ” اگریچ ” چونیں وتساچے لبزے واجہ ءَ جوڑ کتگ۔
نہ کنت مرگ ءِ شلیں ھور ترونگلینت من ءَ
کہ زند ءِ کورم ءِ آس ءِ کریچ ءُ اگریچاں
بیدار گوش ایت سنگتاں من ءَ دیم ءَ داتگ ات کہ لچہ کاری دیوان کٹ ایت تو سید ءَ مانترین ءُ جست بکن کہ اے کریچ ءُ اگریچ، چی بلاھے۔ بشیر گوش ایت واجہ سید ءَ من ءَ سر تاپاد ءَ چار اتگ ءُ گوشتگ من پلاں ھوٹل ءَ داشتگ تو بیگاہ ءَ ھمود ءَ بیا ۔بلے بیدار نہ روت۔ داں دورے گوز ایت ءُ آئی ءِ سر مچات ءَ کپ ایت۔ ساربانی مردے دومی ءَ جست کنت کہ شما ھور ءَ اکریچ ءُ اگریچ کت۔ گڑا بیدار ھمد ءَ چست بیت کہ اے لبز گوشگ بیت؟ ۔ نی یات کنت کہ من سید ءَ گوں انچو جست کتگ ات گوشے اے آئی ءِ وت ساچیں لبزے بہ بیت ءُ مادرائیں سنگتاں کند اتگ ات۔
نی کہ کسے ” ھوٹل ءِ سر ءَ نندگ ءُ ” گْوات ءَ پِر کنگ” ءِ سر ءَ ترا میاریگ کنت ،میاریگ نہ بیت۔زمانگے بے جست ءُ زانگ ءَ انچو کنان ءُ پیداک انت۔
کمیں انگت گپ جناں بلے سھتے اوسپان کنگ لوٹاں ۔ تئی دستونک ءِ بن رھبند بلوچی ءِ کلاسیکی شئیر ءِ ازم ءَ گوں بندوک انت۔ اے دور ءَ ترا جوانیں وانوک نیست،پرچا کہ تئی لبز گنج ءِ کہ ربیت ءُ ربیدگ انت، اے دور ءَ بیدے چندیں کوھنیں مردماں ، اے دگہ مشکل انت سرپد بہ بنت
ھانل ءِ شار ءِ گِر پد انت جزماں
اے گرانڈانی کلکشانیں راہ۔
اے چونیں تو کمال ءِ شئیرے گوشتگ ۔ دریگتیں اےدور ءِ وانوک ءَ اشکنگ ءِ بدل ءَ تچک ءَ تئی کتاب ونتین انت۔
اے کئی شبدوار اِنت بے وانکیں
آکئی کُلّ ءُ زیمریں آواز۔۔۔!
منی اے نمدی ءِ گپاں چو تئی”میر گند” ءَ کسھی رد ءُ بند نیست۔ گپے اد ءَ ، ءُ گپے اود ءَ چست بیت ءُ دیم ءَ کیت۔ تو واجہ زاناں کدی گوشتگ ” میر گند” منی آزمانکانی کتابے؟۔ تو ایشی ءَ ایوک ماں بلوچی ءَ رم ءِ یکشلیں کتابے سرپد بیتگ ئے۔ تئی جھد ھمے بیتگ کہ بلوچی ءَ رم ءِ کتابے بہ بیت۔ تو اگاں ایشی ءَ آزمانکانی کتابے سرپد بوتین ئے گڑا پرچا ” گاریں کلدار ” ایشی ءِ تہ ءَ مان نہ کت۔ گاریں کلدار تو زانتگ کہ آزمانکے ءُ میر گند رم ءِ دگہ زات ءُ تھرے ءِ کتاب انت۔ تو سدیک آزات ءَ وتی نمدی ءَ نبشتگ
” من یک وانگی یے دیر انت سرجم کرتگ کہ آئی ءِ نام ” میر گند” انت۔ اے ” لوٹگ” ھم ھما وانگی ءِ یک درے”۔ (سید نمدی تاکدیم 288)۔
میر گند ءَ سید آزمانکی کتابے سرپد نہ بیت۔ تئی اے کتاب ءِ سر ءَ دہ سال پیش منی نبشتانکے چاپ ءُ شنگ بیتگ کہ میر گند یک گدارکے۔ دگہ کس ءَ اے کتاب ءِ سر ءَ گپ نہ جتگ ۔نوزد ءُ سد ءُ ھپتاد ءُ یک ءَ ، بیگل ءَ نبشتانکے نبشتگ ات کہ” ایشی ءِ تہ ءَ ھرچ نبشتانکے کہ نزآرگ بوتہ آ واقعاتی ءُ پد ما پدی اتبار ءَ ھمگرنچ ءُ ھمسنگ نہ انت۔ انچو مالوم بیت کہ واجہ ھاشمی ءَ اے نبشتانک وہد پہ وہد، برے چاگرد ءِ تاڑ ءُ تیلانکاں ،برے ہمدل ءُ ھمستکیں دزبرادرانی بے کماری ءَ ، برے برے چہ وتن ءَ دوری ءِ احساس، برے برے راج ءِ ناتپاکی، ھمیشانی کسہ انت”۔ (زمانہ نومبر 1971)۔
چندیں روچ ساری ندکارے ءَ میرگند ءِ سر ءَ نبشتانکے نبشتگ ءُ بیگ ءِ ھمے گپ جتگ انت۔ نی تو من ءَ بگوش دنیا ءِ کجام فکشن ءُ کسّہ انت کہ اود ءَ ندکار ءِ زند ءُ چاگرد ءِ تجربت گون نہ بنت؟۔ مردم کجام گپ ءَ بہ کنت۔ دریگتیں اشاں خالد جاوید ءِ ” ارسلان و بہزاد” ونتیں، زانتگ ات کہ ھمسنگی ءُ ھمگرنچی چی ءَ گوش انت ءُ چی ءَ نہ گوش انت!۔
اے اوں گنج انت کہ تئی 1969 ءِ میر گند، ءَ مرچی وانگ ءَ انت، اَنچو ھمے رنگ ءَ ” تئی سیاھگ ءِ راست نبیسگ” انت اے ھم نوں مردماں دیستگ۔اینچو ساری زاناں اے کتاب چاپ ءُ شنگ بیتگ انت گڑا رمیزاں ونتگ ءُ وارتگ انت۔ تو ھم سار نہ بوتگ ئے ھر کس ءَ کتاب بستگ ءُ دیم داتگ کہ بلوچی ءَ وان ات۔ اناں منی واجہ اشاں اگاں کدی ترا کتابانی زر دیم داتگ انت گڑا کتاب وتی دکان ءُ امبارانی تہ ءَ چگل داتگ انت ۔اے وت دراجیں کھسے انی کنگ نہ بیت۔
ھمے رنگ ءَ زیکی یکے ” نازک” ءِ سر ءَ گپ ءَ ات کہ اے گدار ءِ تہ ءَ ، زمان، اوشتاتگ۔ نی من چے بگوشاں اے گپ (ماھتاک آساپ ،نومبر،1992) کریم باشندہ ءَ وتی گلگدارے ءِ تہ ءَ جتگ ات کہ نازک، ءِ زمان ، اوشتاتگ۔پد ءَ ھمے گپ ءَ ڈاکٹر عبدالصبور ءَ وتی کتاب ءِ تہ ءَ نازک ءِ بارو ءَ جتگ ات۔ نوں اے ورنا ءَ باریں چنچو سال ءَ پد اے گپ ءَ را نوک کتگ ۔من ءَ یات بیت کہ مئے یونی ءَ شھزانتی ءِ استادے واجہ حامد ھست ات ،یک روچے من ءَ گْوشت ئے ” داد شمے ورنا ،زمان، ٹائم ءَ گوش انت۔ من کندان ءَ پسو دات کہ واجہ ” ولعصر” باریں کجام زمان ءِ تہ ءَ انت”۔
دریگتیں مئے وانوکاں فاروقی ءِ گدار” قبض زمان” ونتیں اشاں شر زانتگ ات کہ گدار ءِ تہ ءَ زمان چی ءَ گوش انت۔
فکشن زبان ءِ ازم انت ۔فلابیر ءِ ” مادام بواری” ءَ پمیشکا دوست کنگ بیت کہ سرجمیں فرانیسی گدار ءِ تہ ءَ اے رنگیں ردانک نویسی ءِ ربیت چد ءُ پیسر گندگ نہ بیتگ۔
وانوکاں ھما دور ءِ ھساب ءَ ایوک تئی ردانک نویسی دیم ءَ کرتیں گڑا آیاں زانتگ ات کہ سید ھاشمی ءَ بلوچی ءَ کسھی ردانک ءِ درانگازی ءَ بلوچی ءَ اسّلیں رنگ ءُ دروشمے آورتگ۔ کہ چد ءُ پیش نبشتانک بیت کہ آزمانک ،بلوچی اَنچو درآمد انت کس نہ زانت کجام زبان ءِ نبشتگیں چیزے ءَ وانگ ءَ انت۔
واجہ سید! اشاں انگت تئی 1993 ءِ سید نمدی نہ ونتگ۔ اے کجا زان انت بلوچی ءَ زی اگاں اے کتاب مہ بوتیں مرچی بلوچی ءِ ردانک ءِ زبان چو نہ بوتگ ات، بلکیں ھما بوتگ ات کہ عبدالخالق آفاقی ءُ ماسٹر محمد حسین ءَ گون ات۔
نی نیمون کن انت سید ءِ کتاب نہ رس انت۔ کتاب چون نہ رس انت ۔ گوں اشک ءِ بانزلاں درکپ ءُ ملیر ءَ بہ نند بچار سبا ءَ سید ھاشمی ءِ چی ، چی ،نہ چتگ ءُ ایر نہ کتگ۔
واجہ سید گپ باز انت۔ دل گوش ایت مرچی ترا گوں اے روچ آسر بہ بیت بلے شپ نزیک انت ءُ دیم ءَ ائید انت۔
من کہ لوٹ ات اے نمدی ءَ آسر بکناں کہ کسے ءِ توار منی گْوشاں کپت کہ اے رندی مارا ائید ءَ موہ نہ دات ما سید ءِ روچ ءَ بداریں۔گوشے سید ءِ جند ءَ پسو دات کہ ” زاناں ھژدری انت ھما روچ ءَ کسے ودی بیت ،ھماروچ ءَ آئی ءِ روچ دارگ بہ بیت۔ ائید ءَ پد ھم منی روچ دارگ بیت کنت۔”
بہ بکش واجہ ترا دل سیاہ کتگ۔ ترا اوں بلے باز شاباش انت تو وتی شریں دستونک ءُ آزمانک نبشتگ ءُ دگرانی نام ءَ چاپ ءُ شنگ کتگ انت۔چہ اشاں یک ءُ دو ءَ من زاناں اے جْوانی ءَ بلوچی نبشتگ ھم کت نہ کن انت۔
پدی نیمگ ءَ بس اے شئیر ءِ توار پیداک ات۔
نوکیں ورنا گِھیں تیلاں گوں، تئی
زند ءِ ماھور ءِ نئیگ ءَ ءُ تزر انت
21اپریل 2023۔
