مصر۔ سیمی بَھر۔ انجنئیر الطاف حسین بلوچ
مصر۔ سیمی بَھر
انجنئیر الطاف حسین بلوچ
منی پاسپورٹ کہ تیار بوت گڑا من وتی کمپنی ھال دات، آھاں منی Invitation Latter منا راہ دات ءُ گشت کہ اسلام آباد ءَ برو ویزہ ءَ بجن او انچو کہ ویزہ ءَ جنے مارا ھال دے گڑا تئی ایندگہ سپری کاراں گیشیناں۔
منا اسلام آباد ءَ پیسر کراچی ءَ روگی ات کہ وتی کُہنیں کمپنی ءِ لہتیں کار گیشنگی ات انت۔
وتی کلیرئنس کنگی ات ءُ کمپنی ءِ گیسٹ ہاوس ءَ چہ وتی سامان زورگی اتاں۔
من دوہمی بیگاہ ءَ شال ءَ چہ کراچی ءِ سپر بندات کُت۔
شال ھور ات، برپ ات سک وش ات دل رَوگا پِر نہ ات بلے ناکو فرعون توارا ات، ءُ دیمترا دراجیں سپرے ھم بُرگی ات۔
دوہمی سہب ءَ مئے بس کراچی ءِ صدر ءَ اوشتاتگ ات۔
یکبرے دلا اتک کہ بس ءِ اسٹاپ ءَ تچک ءَ برو پاسپورٹ کارگس ءَ کہ بسے اڈے ءَ چہ دور نہ ات ہما ماسی ئے دیما پاسپورٹ ءَ شھار دے ءُ ھالے دے کہ بچار ایرانی ءَ وتی پاسپورٹ گپتگ، بِلے سُچیت بلے پدا وتارا مکن کُت۔
جلگہیں کراچی ءَ ارزانیں کار ھم ارزانی ءَ نہ بنت ءُ منی کہنیں کمپنی یلہ دگے وڈا ھم نہ ات،
من وڈے نہ وڈے رَدے پدے کُت وتارا پارگ کناھنت، وتی ازباب زُرتاں در اتکوں۔
کراچی ءَ نوں اچ کار پش نہ کپتگ ات ءُ فرعون توارا ات۔
بلے بگیر واجہکارانی میتگے لگت دیگا ءَ روگ ھم نہ بوگا ات۔
اسلام آباد بالی پٹ ءَ من ٹیکسی ئے گپتگ تچک ءَ شتوں ڈپلومیٹک انکلیوہ ءَ کہ گیشتر ڈنی ملکی ایمبیسی ہمودا انت،
اسلام اباد ءَ ایمبیسیاں روگ ارزان نہ انت، روگ ءَ پیسر یک دگے جاگہہ است پیسرا ہمودا روگ ءُ پاس ئے گِرگی انت، من ءَ ٹیکسی ءَ ہمودا بُرت، اودا سدانی ھساب ءَ مردم دگے دگے ایمبیسانی ھاترا لین ءَ اوشتوک اتاں۔
ادا پارگ بوگا پد مارا بسے ءَ سوارے کُت، اے بس شٹلے ات کہ مردماں زورنت ایمبیسانی نیمگا رَونت، ہائی سیکورٹی زون ءَ ھڈ کتگیں ڈپلومیٹک اینکلوہ ءَ ہمک ایمبیسی ءِ اسٹاپے است۔
کساس دھ منٹ ءَ بس مصرے ایمبیسی ءِ کش ءَ اوشتات، من ءُ یک کراچی والا بوہری مردکے کہ وتی جتائیں کُلاں ءُ پوشاک ءَ ات ایر کپتاں کہ آ ھم مصر ءَ پہ زیارت ءَ روگا ات۔
بوہری اسلام ءِ تہا شعیہ اسماعیلی پرکہ ئے بھرے، انچو گشاں کہ اے پرکہ ئے بندات چہ یمن ءُ مصر ءَ بوتگ ءُ پدا ہندوستان ءُ پاکستان ءَ اتکگ،
ہندوستانی ءُ پاکستانی بوہری داودی بوہرے گشگ بنت وھدے کہ ایندگہ ملکاں چو کہ یمن ءُ مصر ءَ سلیمانی۔
ہندوستان ءَ گیشتر، گجرات، برہانپور، بمبئی ءُ راجپوتانہ ءَ انت۔
ہوہری ءَ نی مستر بزاں انوگیں امام الزمان یا داعی ڈاکٹرسید مفضِل سیف الدین بمبئی ءَ انت۔
پاکستان ءَ گیشتر کراچی ءَ انت۔بیپاری مردم انت، کراچی ءَ مزنیں جماعت خانہ ئے صدر ءَ انتے۔
ایشانی یک عجبیں رسمے جنین چکانی بُروک انت بزاں جنین چک سنت کنگ بنت کہ ایندگہ اسلام ءِ پرکہانی تہا سک کم انت بلکہ لہتیں عرب قبائل آں ابید نیست انت۔
چو مئے زگریانی پیما گیشتر کتاب ءُ دین ایش دری مھلونکاں چیر انت۔
مصر ءَ داود علیہ سلام ءِ آدیرہ ایشانی مبارکیں زیارتے۔
ایمبیسی ءِ رسیپسن ءَ من وتی کاگد جمع کت انت۔
رسیشنسٹ ءَسبزہ رنگیں پَٹکیں بلے سکیں شریں پاکستانی زالبولے ات، منی کاگدے چارتاں، منا رسیدے داتے گشی تئی ویزہ انچو کہ ساڈی بیت ترا فون کناں گڑا تو بیا پاسپورٹ ءَ بزور۔
من جست کت، منا گشی کساس ہفتگے لگیت بلے بلکہ پیسرا ھم ببیت۔
کاگدانی جمع کنگ ءَ پد من ڈنا در اتکو،
ٹیکسی ئے گپتگ دیم پہ ایف ٹین ءَ کہ من دو سہ ماہ پیسر بازیں وھداں ہممودا داشتگ ات۔
اسلام آباد انچیں شھرے گشے دُرسے مردم مساپر بباں۔
گیشتر مردم سرکاری ادارھانی کاردار انت، ڈپلومیٹ انت یا گڑا وزیر ءُ گزیر انت۔ بلے درس مساپر انت کس ءَ گوں کس ءَ کار نیست۔
انچو گشاں کہ وش انت بلے من ءَ تشے ھم وش نہ بیت۔ سکیں ابیتک ءُ ھوادگیں شھرے۔
من ھوٹل ءَ داشت بلے نو زانگ ءَ نہ اتو کہ یک ہفتگیں مردم چے بکنت۔
یکبرے دلا اتک کہ لاہور ءَ دست گھوارے است ہمائی کرا برو دانکہ ویزہ بلگیت۔
بلے پدا دلا اتک کہ پیسرا ءَ ہمدا بوتگیں کارانی دز گھٹی ءَ اسلام اباد تر ءُ گرد نہ کتگ ءُ شر نہ دیستگ نوں کہ ہپتگے رستگ کمو شھر ءَ بچار۔
اسلام اباد مزنے شھرے نہ انت، بلے زیدے وش انت کہ سک سبز انت، انچو گمان بیت کہ بَزیں درچکانی جنگلے ببیت، پدا ھاکمانی شھر انت بلے ایندگہ در ملکی شھرانی پیما نہ انت شپاں داں دیرا مردم آگا نہ انت، رش کش نیست۔
اسلام آباد ءِ کش ءَ راولپنڈی گیشتر وش تر انت،
روان انت۔