لچّہ : ایوکیءِ مانِشءَ رُژنا کن ایں
اسحاق فدا

ساھتاں سَائیں نَسیبءِ جنترءَ
ایوکیءِ مانِشءَ رُژنا کن ایں
پُرشتگیں بِچکندےءِ آچدیمگءَ
نوکتِریں اومانےءِ پَندءَ جَن ایں
موسمءِ موتکانی پادونءَ بِہ مّن
سْرپتگیں وَرنائیءِ اکسءَ کِشّ ایں
بس همئے لبزاں نویس ایں نوبتاں
زندگی تو بے بھائیں لوٹےءِ
پہ ترا دیوانگی آسان نَہ انت
من تئ اِشکءَ وتءَ جنگے کناں
تو وتءَ اَسپے بکں سْراپءَ دَرءَ
وتگَڑیں اَهدءِ نہ گیگیں جاوراں
رَپتگیں مُرگاں گیاب هالی کُتہ
آگھیں دَمکان چراگ دَستا کُتہ
گِلھیں کِشکاں سواس پادءَ کُتہ
میتگءِ لیب جاه مُجان اَندیمگاں
باجوئیں واباں مّچاچے تَر نہ کُت
گوستگیں یاتانی هَنکینءَ منی
تئ تّلب چاڑے همُک بیگہ رِچ ایت
کدّهاں وَرنائیءِ لُکیں منی
اے ودارجاهءَ کُجا تَھنا کناں
هامَگیں رَنگان نہ لگّ ایت دِل منی
موه نہ دَنت دیوانگی ساه کَشگءَ
سرگِراں پادان اَڑیت دَنزے گُشئے
نِشتگاں هالے، سلامے گون کن ئے
تو پدءَ واتر کن ئے کائے ادا
من همے اوستءَ وتءَ زندگ کناں