آزمانک : گوٛاجار : عمرعثمان
06 جون 2023

گرماگی روچ اِت انت، ھمک بیگاہ جھلیءَ پُورّءُ لاٹور کتگ ات، مَنءَ کساس ہپتگےءَ برز ات کہ آئیءِ درگاہءَ آزریءَ شُتگ اتاں ءُ آئیءِ فونءُ کلوھانی ھچ وڑیں جواب نہ داتگ ات۔
مروچی موسم گوٛشئے کمے تنک تر ات ءُ گواتءِ دپ ءُ دیم سپا تر ات انت،من مدامی پیمءَ یک شمبےءِ سُھبءَ ریش ءُ بروت کتگ ات ءُ گِسءَ گدارےءِ وانگءَ دزگٹ اتاں ۔ نیمروچءِسُبارگءَپد کمے درٛاج بوتاں ، بیگاہ ءَ پاد اتک ٹووال بڈّءَ جتءُ چمشودءَ شتوں۔ موبائل ءِ سوت چالو کت انت ۔
دل ھیالانی دنیاءَ مستءُ قلندر ات، بلوچیءَ عارف بلوچءِ سوت ءُ برے اردو غزلے گوں وتی پُرشتگءُ بے سُریں آواز ءَ گوں موبائل ءِ ترزءَ ھم گٹ ءُ الھان اتاں ، اشتاپ اشتاپ ءَ وت ءَ دو سے گلاس آپ پِرریتک ءُ دراتکاں ۔
موسمءِ تب مھروان ات ءُ من دی ھچ پیمیں کوتائی نہ کتءُ پہ درکپگءَ ساڑی بوتاں۔ کشکءَدلءَ وڑ وڑیں ھیال ءُ وزواساں بیلءُ آلاڑ وارت، گوں ھمے جیڑان، کہ تو وَ آئیءِ گسءَ رؤگءَ ئے ، اگاں آئیءِ برات یا کماش ھمودا بوت، گڑا۔۔۔؟
اڑے بل، چُشیں وزواسءَ۔۔۔ رندی رندا چارگ بیت، مپتء ھُداا جانءِ گوشتءَ مہ ور۔۔۔ھاھاھاھاھا۔۔۔ من زاناں کجا آئی ءَ تاچینگ ءُ گوں وت برگ ءَ آں ، بس کسانیں دیدارے کناں ءُ وتی راہ ءَ گراں ۔ ھپتگے بیت کہ نہ دیستگ ، چمّوں پہ دیدار ءَ مُرادیگ انت۔

جیڑگانی گونچانءَ یک پہ یکءَ بے سرءُ پادیں لیکہ سر کشگءَ ات انت،بلے گاماں گُھہ وارتگ ات،کہ کلھے مَھتل بہ بنت۔ آئی ءِ کمپان ءِ نزیک ءَ رست انت ، اےدیم ءُ آ دیم چار ات ، کس نیست ات ، در ءِ دپ ءِ گھنٹی جت۔ دمانے ءَ پد آئی ءِ جاہ ءَ ورنائے دیم ءَ میلانک بوت۔ آئیءَ منی چمانی تھا وتی جُستانی کدوہ بست۔
من یک برے آئیءِ سرجمیں بالاد تواپ کت،کہ منی نزّءَ اے کمپانءَ نوکیں ورنائے ات، نوکی آئیءِ بروت سبزاِتگ ات انت۔ ورناءَ منی ھیالانی ریکی کلات جستانی چولاں گوں شکون دیم کتءُ درائینت۔
مسٹر ! تو کئے ءُ ادا کئے ءَ لوٹ ئے ؟
من ن ن ۔۔۔؟ من چہ نک ءُ نادوکاں ھُشک اتاں
ورنا۔ ھَو تو،،، اے ٹیلینگوک تو نہ جت ؟
من وتءَ کمے گیگءُ گور کتءُ آئیءِ چمانی تھا وتی ٹیلگ سک دات انتءُ گالی بوتاں۔ ھَو بٹن وَ من جت، بلئے تو کئے ئے ،چدوپیش تر من ترا ھچبر نہ دیستگ۔ اے وَ امیر بخشءِ کمپان انت۔
آئیءَ پہ زھرکنکی گشت۔
اے کمپان الم ناکو امیر بخش ئیگ اِنت، بلئے تو کئے ءُ کئے ءَ لوٹ ئے ،وتی گپءَ بہ کن، من کئے آں ءُ چہ کجا،اتکگاں تئی مسئلہ نہ اِنت ۔
تو برو گس ءِ مردماں جُست کن ،من کئے آں ، گسءِ مردم شرتر زاناں۔۔۔ مردنی تو مَنءَ بہ گوٛش تو چہ کجا اتکگ ئے؟
ورنا ۔ من
ھَو تو، ادا دگہ وَ کس نیست بابل!
ورنا ۔ ھاں،من چہ گوادرءَ ۔۔۔
ادا چیا اتکگ ئے ؟
ورنا ۔ واجہ من پہ چیا ترا بہ گوٛشاں،زاناں من تئی جوابدھاں،،، تو کئے ءَ لوٹ ئے بہ گوٛش ، اگاں ناں منی روزگارءَ مہ بر

تو وَ گندگءَ شریفیں زھگے ئے ، بلئے مزنیں ٹوھے کن ئے۔۔۔۔
ورنا ۔ شر نہ گوٛش ئے مہ گوٛش، مَنءَ تئی لکچر درکار نہ ،آ تئی کشک انت،شت کن ئے ،برو یکپارگی۔۔۔

چہ ایشی ءَ پیش کہ من ورناءَ پسہ بہ دیاں پشتءَ زالبولی آواز یے اتک۔
زالبول ۔ سمیر، سمیر او واجو، کئے انت دروازگ ءِ دپ ءَ ، تو دیر کت،ادا کئے ءَ پجّا کارئے کہ دروازگ شما بنجل کتگ، مئی چو، ھر کسے گسءَ بیار ئے۔
ھمے دانکاں کنانءَ شیرینءِ مات شھدرءَ اتکءُ سر بوت،آئیءَ کہ مَنءَ دیست،دپءِ پرّءَ کندانءَ گالی بوت۔
ھاھاھاھا وئے اے وَ ڈاکٹر ساب انت۔۔۔ بیا تو چیءَ گیٹ ءِ دپءَ اوشتاتگ ئے ؟
من سر ءِ میداناں کچینتءُ لنٹانی سرا زوریں بچکندے آؤرتءُ درّائینت۔ ھَو! ورناءَ دروزگ ءِ دپ گپتگ ءُباوستانی انبارے بوتکگ ،پمشکہ من کمپانءِ تھا نیاتک آں۔

من گیٹ ءَ پُترتاں ۔ راہ رواجی شیرینءِ ماتءَ گوٛشت۔
ڈاکٹر ساب، تو آ دومی بانءَ نند، چہ گوادرءَ مھمان اتکگ انت، من پہ تو آپءُ شیرینی ئے کاراں۔
کلھےءَ پد شیرینءِ ماتءُ ھما ورنا بانءَ کائینت۔
ڈاکٹر ساب، پھل کن، مھمانانی کرا کس نیست،تو کمے ودار کنءُ سمیر جان اوں تئی دستءِ گوٛرا انت،بلکیں تنا وَھدءَ شیرینءِ پت یا براتکے چہ بازارءَ بیا انت۔
شیرینءِ ماتءَ چاہءُ آپ منی دیما ایر کت انت،ھمے ساھتءَ آئیءِ سر جھل بوت کہ جیگ بندءَ چہ آئیءِ گورانی بُنءَ وتا کلھے انسرینت،چریشیءَ منی دلءَ ھَوس ءِ آس برانز گپت،بلے زوت من چم چہ اودا گستا کت انت کہ ورناءِ چم مَنءَ سک ات انتءُآئیءَ پُشت مانداتءُ شُت۔
منی جبینءَ گوٛشے آسءِ ھاکءُاگریچ اتءُ دم پہ ساھت دمگءَ ات۔شیرینءِ ماتءِ رؤگءَ گوں من ورنا دیم پہ دیم کتءُ جستانی بچکہ بوتک۔
شما چہ گوادرءَ ادا پرچیا اتکگ ئے، اگاں تو دلءَ میارئے ، منی ھیال ءَ شیرینءِ زئی آں گوادرءَ سیاد وَ نیست، ؟
ورنا ۔ جی ھَو ڈاکٹر ساب! ما شیرینءِ مات ئے سیادءُ وارث نہ آں،بلے سانگبندیءَ دوچار گیتکگ۔
سانگبندی ؟
ورنا ۔ جی،،، شیرینءِ ماتءِ لھتیں مردم گوادرءَ مئے ھمساھگ انت،مئے یکے دومیءِ مردماں گوں پجاروکی ھست، پمشکہ ما وتی مستریں برٛاتءِ گوٛاجار پہ شیرینءَ آؤرتگ۔
شیرینءِ گواجارررر ؟
ورنا ھَو
گڑا ایشاں چے گوٛشتگ؟
ورنا ھمیش انت، لالہ بازارءَ ھلواہ ءِ زورگءَ شُتگ، کیت انت،تئی دپءَ اوں شیرکن کناں

(ھلاس )