ھیالاں نوکیں نوبتے ءُ واباں گردِشے بدنت
مئے دزنبشتہاں ھما حدیثی ارزِشے بدنت

پہ گِندُک ءُ گِدارے ءَ ما چینچو پندبُرّاِتگ
نوں منزل ئَ وتی بُگُش کہ مارا مانِشے بدنت

پہ چانُوئی دپارےءَوسانی دست لُکّ بنت
شِکم پلِیتیں مرُدماں زمین آچِشے بدنت

پہ چمّ نہ دیستیں مردُماں اے ماہ اوں گپّ ءُ تْران کنت
چہ درنَگیب ءَکئے اِشاں نُوںبُود ءُ کرزِشے بدنت

اے وھدءِ پاد نُوں گُشئے تپر کنگ بہ بنت اسحاقؔ!
تاں واھگانی دست ءِ دِل پہ چیزے ھارِشے بِدنت
اِسحاق خاموش