بُگُش بُگش او زمانگ کیا کیا نہ گُشئے
ہما کہ راست اِنت ہما گپّ ءَ پرچیا نہ گُشئے

قلم پہ عہد ءَ منی نوکیں جامگے دُوچیت
منی توار تئی گوش ءِ پردگاں سوچیت

من ہست باں تو وتی ہستی ءَ کُجا زان ئے
بگندئے جند ءِ وتی نیستی ءَ پریشان ئے

من سرد ءُ گرم ءَ جہان ءِ اوں شر سرپد باں
جہان ءَ بِلّے تئی بہر دْروگیں کاگد باں

تو مہر ءِ نام ءَ بکن گار من نہ باں زاھر
دِلاں چہ سینگاں در کشّ من ءَ مہ گُش شاعر

بچار چمّاں وتی پچ کن زرد ءِ آدینک ءَ
مہ بند گوشاں، منی بشکُن دردءِ نازینک ءَ

طلب مں کُشتگ انت ارماناں سنگے پِر داتگ
مروچی وھد منی دیم پہ دیمءَ اوشتاتگ

تئی ھیال چو زھگ ءَ تنیگہ گوکو کنت
منی اے دانک پمشکا تئی راہ ءَ کُنٹگ بنت
ترا وَ ھچ وڑا بنیادمی ءِ سںنچ نہ جنت
قدم قدم پہ ہمک مردم ءَ تئی اوست پْرشنت

اگاں اے ساھگاں سہب ءِ وت ءَ بدل نہ کُتگ
ھما ھیال تو داشتگ چیا بدل نہ کتگ

وفا ءُ دوستی ءِ نام ءَ بدئے دگہ نامے
تو روچ پہ روچ بُشوھاز، نوکیں بُہتامے

کیا چہ دُوراں نہ زان ئے کیا چہ دلپروشاں
منارا بِل گوں غماں زندگی ءِ دلگوشاں

اے شاعری پہ کسی زند ءَ روزگار نہ بیت
نیاں من ھچّے ترا گوں منارا کار نہ بیت

نہ زان ئے تو کہ کجام موسمانی آماچاں
چتوریں درد ءُ چتوریں غمانی آماچاں

تو گشتہ باز من ءَ بِلّ کناں غمے تالان
دمانے گریواں پدا چو کپوتے ءَ نالاں

نہ سستہ وشبواں پُلاں چہ سنگتی انگت
من مُہر داشتہ دِل ءِ سِتک ہم وتی انگت

تنیگہ روچ نہ کپتہ زمین ءِ دلبند ءَ
نہ اِنت زبہر تنیگہ کسے چہ بچکند ءَ

نہ اِنت آزمان چپّی زمین ہما پیم اِنت
ھُدا ءِ برکت ءَ دُنیا ءُ دین ہما پیم اِنت

بگش بگش کہ ترا وھد وت جوابے دنت
منی اے بوجی ءَ زند ءِ ھُدا تیابے دنت

رواں چہ دُور تئی میتگ ءَ تئی شہرءَ
بلئے چو آس مدئے تو منی دل ءِ بہر ءَ

منارا بِلّ تو بکُش باطن ءِ وتی آسءَ
من گْوستگاں ءُ گْوزاں زِند ءِ گْرانیں چکّاس ءَ

اِسحاق خاموش
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
کراچی
23 /مئی 2004