سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار.نبشتہ کار: سکی ساوڑ.شست ءُ ھشتمی بھر
سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
شست ءُ ھشتمی بھر
بانک بچکندگ شوکیں جنکے اَت،زرد رنگیں دوچی ئیں گُد ئِِے جان ءَ اَت ءُ منی چارگ ءُ بچکندگ ءَ اَت،وھدے کہ من آئی ءَ را بچکندگ ءَ دیست من ءَ زین جان یاد آھت آئی ءَ چراگ جان ءِ آروس ءَ ھمے وڑ ءَ بچکند اِت ءُ من ءَ وتی ارجان ئِے جت، من چار اِت نود نوں تو رَد مہ کپ ئے کہ چد ءُ گیش برباد بہ ئے، اد ءَ مھر نیست مپت ء ھدا جند اِت زوال بیت، من آئی ءِ بچکندگانی پسہ نہ دات،ھمے وھد ءَ چَہ ھمے جنکاں یکے ءَ جست کرت” سمیر ھمے لالا کے اِنت تئی ھمراہ اِنت پورہ من جاھے ءَ دیستگ”؟
سمیر ءَ کندگے جت ءُ پسہ دات” ایشی ءَ مہ زان اِت گھتر اِنت”.
آ وتی جست ءَ پشومان بوت، ما چاہ وارت ءُ لوھیانی جاہ ءَ شت ایں، کمو تَر ءُ گرد ءَ پد منی چم ماں زین جان ءَ کپت اَنت وت ءَ سینگار اِتگ اِت ئِے ءُ گوں وتی دزگھاراں کار کنگ ءَ اَت، مھران ءَ سنگتے ھمراہ اَت برے انگر روگ ءَ اَت ءُ برے آنگر، منی چم ماں دوئیناں سک اِت اَنت باریں زین جان چے کنت بلے آ مھران ءِ چارگ ءَ نہ اَت،مھران ءَ ھچ آرام بوگ ءَ نہ اَت، آ مئے نزیک ءَ آھت، من آئی ءَ را وتی کر ءَ توار کرت ، کندگے جت ءُ جست کرت” اڑے مھران پل انچوش سما بیت تو چیزے گار کرتگ ءُ نوں شوگازگ ءَ ئیگ ئِے، باریں ھالاں بہ دے چے یے گار کرتگ ،کربان بات آں پہ تئی گوشاں؟”
آئی ءَ بچکند اِت ءُ پسہ دات” اڑے ھچ گار نہ کرتگ بس انجوائے کنگ ءَ آں”.
من گپ ءِ دیم ءَ برگ ءِ ھاتر ءَ جست کرت” آ وھد ءَ ما شمے اُمر ءَ بوتگ ایں گڑا آروسانی جاہ ءَ ھمے وڑ تَر اِتگ ءُآشکی کرتگ، پمیشکا من ترا جست کرت پرچاکہ کمو شک بوت ، اگاں چشیں چیزے ھست گڑا چَہ مئے وڑیں کماشاں سر ءُ سوج بہ زور سوبمند بہ ئے، ما وتی وھد ءَ نامی ئیں آشک بوتگ ایں بلے نوں وھد ءَ جتگ، ھو اڑے وھد”.
آئی ءَ کندگے جت ءُ گوشت” شما با انگت کماش نہ اِت مپت ءَ وت ءَ کماش گوش اِت،نا جگر اللہ من ءَ چشیں چیز ءَ چَہ بہ پھریز اِیت من چشیں مردمے نہ آں”.
من وتی دل ءَ گوشت ترا من شر زان آں چو تو وت ءَ منی کر ءَ پارسا مہ کن ، آ ھچ وڑ ءَ راہ ءَ پیداک نہ اَت،من ھچ نہ گوشت،وھد جنزان اَت، زین جان زھر ءَ پُر اَت، من ءَ ھچ موڑ دیگ ءَ نہ ات، من ھم آئی ءَ دلگوش نہ دات، ورگ تیار بوت، یکبرے مردین نان دات اَنت ءُ پد ءَ زالبولانی باریگ بوت،سمیر ءَ نانی ئیں پُچ زُرت اَنت ءُ من نان، آ دگہ سنگتاں پلیٹ ، ما زالبولانی منگیر ءِ کر ءَ سر بوت ایں، داں ھما بچکند والا جنک ءَ را جگے گون اَت مھماناں آپ دیگ ءَ اَت،من ءَ دیست ئِے بچکندگ ءَ لگ اِت، زین جان بانے ءِ دَر ءَ اوشتاتگ اَت ءُ منی چارگ ءَ اَت، من انچوش وت ءَ داشتگ اَت بزاں ترا گندگ ءَ نہ آں، بانک بچکند ءَ وتی جگ ءِ آپ دگہ جنکے ءَ را دات ءُ مھمانانی نان دیگ ءِ ھاتر ءَ دیم ءَ آھت ءُ من ءَ گوشت ئِے” ناناں من ءَ بہ دے”.
من دل ءُ ناکَشی نان آئی ءَ را دات اَنت، آئی ءَ بچکند اِت ءُ نان زُرت اَنت، من واتر بوت آں دانکہ دگہ نان بیار آں، من دگہ نان زرت ءُ منگیر ءِ کر ءَ آھت ءُ اوشتات آں، داں زین جان گوں گل سبا ءَ مھمانانی ورگ دیگ ءَ اَت، موڑ ئِے بند اَت، بچکندگانی بانک سک دیم روشن ات ، مھمانانی ورگ دیان ءُ منی چار ءُ بچکندگ ءَ اَت، برے برے زین جان منی چارگ ءَ اَت ءُ برے ھما جنک ءِ، من دوئیناں موڑ دیگ ءَ نہ اِت آں،زالبولانی ورگ دیگ ھلاس بوت، گُڈی ءَ زین جان ءَ ھالیگیں پلیٹے من ءَ دات ءُ گوشت ” تو سک مزن ئے ءُ چارگی نہ ئے”.
من پلیٹ زرت، ھچ نہ گوشت ءُ واتر بوت آں،ساھتے ءَ پد، پد ءَ ھمے گوشگ بوت زالبولانی ورگ برگی اَنت تیار بہ بہ اِت، ما وَ پیسر ءَ تیار اِت ایں، ورگ زرت ءُ شت ایں، اے بَری زین جان ءِ تب وش اَت، بچکندگانی بانک ءَ را جگے گون اَت، من زین جان ءِ سُچگ ءِ ھاتر ءَ بچکندگانی بانک ءَ را گوشت” بانک آپے بہ دے تُن ءَ کُشت کہ آپ ورگ ءِ واستا وھد نیست”.
آئی ءَ بچکند اِت ءُ من ءَ آپ دات، من آپ ورگ ءَ اِت آں، زین جان ءِ چم بہ من ءَ سک اِت اَنت، من آپ وارت، زالبولانی ورگ دیگ ھلاس بوت، پد ءَ ما نان وارت، ورگ ءِ وھد ھلاس بوت، من ءُ سمیر بانے ءِ ساھگ ءَ شت ءَ نشت ایں کہ اسد آھت،آئی ءَ مارا دیست، مئے کر ءَ آھت، ما نشت ءُ دیوان بوت ایں، اسد ءَ گونڈوے توار جت ءُ گوشت” اڑے بہ رو پہ چاہ وار ءَ چاھدانی یے چاہ بیار پکا ایشی ءَ چاہ نہ بوتگ”.
گونڈو چاہ ءِ رَند ءَ شت، من کندگے جت ءُ گوشت” شکرے اڑے تو آھت ئے، سُھبیگینے چاہ نہ وارتگ باور کن”.
گونڈو ءَ چاھدانی یے چاہ آؤرت، ما چاہ وران اِت ایں، زین جان ءَ گل سبا ءُ دگہ جنکے ھمراہ اَت، برے اِنگر ءُ برے آنگر روان اَت، سمیر ءِ چم راھچار اِت اَنت، بانک بچکندگ گوں وتی دزگھاراں بانانی دیم ءِ ساھگ ءَ نشتگ ءُ ندارہ کنگ ءَ اَت، اسد ءَ چاہ وارت ءُ شت، ما نشتگ اِت ایں، سمیر ءَ گوشت” نود مروچی پاٹی سک شوک اِنت وَ، پورہ نیت ءَ ھراب کن اَنت”.
من گوشت” باید اِنت نیت مھر ءِ سر ءَ ھراب مہ بیت”.
آئی ءَ یکبرے من ءَ گوں ھیرانیں نگاھے ءَ چار اِت ءُ پد ءَ گوشت” اد ءَ مھر نیست، بس مکسد انت جگر”.
من چار اِت آ راست گوشگ ءَ اِنت، من ھچ نہ گوشت، پنچ ءِ ساھت ءَ سالونک کَورگ ءَ برگ بوت، ما کورگ ءَ شت ایں، سالونک ءِ ڈیلہ ءُ کار بوت، من چَہ سالونک ءَ موکل کرت، منی سینکل زالبولانی نیمگ ءَ ایر اَت، سمیر منی ھمراہ اَت، آئی ءَ من ءَ داں سینکل ءِ کر ءَ آؤرت، زین جان منگیر ءِ کر ءَ ءُ بانک بچکندگ کُڈِکے ءِ دپ ءَ اوشتاتگ اَت، دوئیں منی چارگ ءَ اِت اَنت، من چَہ سمیر ءَ موکل کرت، سینکل ءَ سوار بوت آں واتر ماں میتگ ءَ………راہ ءَ جیڑان اِت آں نود ترا مھر ءِ بھت نیست،درست ترا راہ ءِ نیم ءَ دروہ اَنت، بلے زین جان دگہ دروشمیں جنکے، اے ناں ترا دروہ اِیت ءُ ناں مھر ءِ ارزشت ءَ سرپد اِنت، ھچ نہ زان آں اے چونیں جنکے کہ اینچو شھمات ءُ لگت ءَ پد ھم زھر نہ بیت؟! ھمے وھد ءَ من ءَ یاد آھت،اڑے نود ترا ملائیں سنگتے ھست باریں ھمیشی ءِ نیمگ ءَ سرے بہ جن، زین جان ءِ ھساب ءُ کتابے بہ چارائین بلکیں بیماری ئِے زانگ بوت، من میتگ ءَ آھت آں، شپ ءَ ملا ءَ را پونے جت ءُ زین جان ءِ بارو ءَ گوشت، آئی ءَ پسہ دات” شر اِنت جگر من شپی ھساب ءَ ئِے چار آں باریں کتاب چے گوش اِیت ترا سھب ءَ ھالے دے آں “.
من گوں جیڑگاں شپ ءِ باریں کجام پاس ءَ واب کپت آں، سھب ءِ نُھ ءِ ساھت ءَ ملا ءَ را پونے جت ءُ جست کرت” باریں بانک ءِ ھساب چون اَت”؟
آئی ءَ کندگے جت ءُ پسہ دات” اڑے نود بانک ءِ ھساب گَڑ بڑ اِنت، تو منی گس ءَ بیا ترا دیم پہ دیم ءَ بانک ءِ بیماری ءَ گوش آں”.
من گیش پریشان بوت آں، باریں چونیں بیماری یے کہ بانک ئِے وتی ارجان جتگ؟! من سینکل زُرت دیم پہ ملا ءِ میتگ ءَ رھادگ بوت آں، راہ ءَ گوں وڑ پہ وڑیں جیڑگاں ملا ءِ گِس ءَ سر بوت آں، سلام ءُ دروت ءَ گوں ھوار من جست کرت” اڑے اللہ ءِ ولی بانک ءِ بیماری چی یے یار ایشی ءَ من ءَ وتی ارجان جتگ؟!”
آئی ءَ من ءَ گور ءُ امباز کرت ءُ پسہ داتگ” تو اڑے سک لاگر بوتگ ئے آشک، بیا بہ نند ترا سرجمیں گپاں گوش آں”.
ما نشت ایں، آئی ءَ من ءَ کَدھے آپ دات، من آپ وارت ءُ ملا ءَ شاکارگے جت ءُ زین جان ءِ بارو ءَ گپ ءَبنا بوت.
روان اِنت
