سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار۔نبشتہ کار: سکی ساوڑ۔ھپتاد ءُ پنچمی ءُ گُڈی بھر
سرگوست: آئی ءِ اولی دیدار
نبشتہ کار: سکی ساوڑ
ھپتاد ءُ پنچمی ءُ گُڈی بھر
من گِس ءَ سر نہ اِت آں کہ اسد ءِ پون اَت، من پون چست کرت آئی ءَ جست کرت” تو کجا ئے؟”
من پسہ دات” وتی گِس ءَ آں”.
اسد” شر اِنت گڑا باندا سھب ءَ تو مئے گِس ءَ بیا گپ ءُ دیوانے کن ایں”.
من گوشت” شر”.
بازیں پریشانی ءَ سرجمیں شپ ءَ واب ءُ آگاہ ات آں داں سھب بوت، من وت ءَ را تیار کرت، وتی دوئیں موبائل زُرت اَنت، دلشاد من ھال دات کہ روگ ءَ آں دانکہ سرپد بہ بیت، سینکل ءَ سوار بوت آں، گوں گمیگیں بالاد ءَ اسد ءِ گِس ءَ سر بوت آں، زین جان وھدے من ءَ دیست، چارگ ءَ لگ اِت، اسد چَہ وتی دومی بان ءَ در آھت، دروت ءُ دراھباتی ءَ پد من بان ءِ تہ ءَ سر چیر دات داں اسد ءِ ناکو ءُ سلام نندوک اِت اَنت، پورہ من ءَ ھیدے ءَ سَٹّ اِت،بلے وت ءَ را مھکم داشت دانکہ آ سرپد مہ بنت کہ نود ترس ءِ آماچ اِنت، جوڑی ڈَڈّی ءَ پد من جست کرت” اسد جان شما من ءَ پہ ھیر لوٹائینتگ؟ “
اسد ءَ درائینت” ناکو وت گپاں جنت”.
ناکو وھدے منی چارگ ءَ لگ ات من سک دگہ وڑ بوت آں، آئی ءَ گپ بندات کرت” نود انچوش کہ اسد مئے زھگ اِنت تو ھم ھمے وڑ ءَ مئے زھگ ئے، ترا سالے ءَ بُرز اِنت مئے گِس ءَ شتگ ءُ آھتگ ئے ترا ما زان ایں، ھاں پیسر ءَ بلکیں ترا شھر ءُ بازارے ءَ دیستگ بلے نہ زانتگ، گپ چو اے وڑ ءَ اِنت، تئی پُشت ءَ گپے چَلگ ءَ اِنت کہ تو گوں مئے جنکو ءَ سنگتی کرتگ، بہ چار دروگ مہ بند گپ ءَ تچک کن ما ترا ھچ نہ کن ایں، اے گپ ءَ ھمد ءَ ھلاس کن ایں”.
من پسہ دات” واجہ اے شمے مھر اَنت کہ شما من ءَ وتی زھگ پھم اِتگ، ناں من چشیں کارے کرتگ ءُ ناں چشیں کارے ءَ دلمانگ بوتگ آں، اگاں شمے کر ءَ چشیں سبوتے چیزے ھست انوں بیار اِت ئِے، اگاں اے گپ راستے بوت گڑا شما من ءَ ھرچ وڑیں سزایے دات کرت کن اِت، بلے من بے سبوت ءَ ھچ گپ کرت نہ کن آں”.
آئی ءَ پسہ دات” ھیر مئے کر ءَ چشیں سبوت نیست، سلام آ اِنت مئے دیم ءَ اِنت، یکروچے مارا ھمے گوشت ئِے بیا کہ نود ءَ چشیں کارے کرتگ، ما اے ھم جست کرتگ پکا اے گپ راستے تو ئِے کنگ ءَ ئے؟ بلے دوشی پد ءَ آھتگ ءُ گوشگ ءَ اِنت، من اشکرتگ کہ نود ءَ ھرابیں کارے کرتگ بلے اے گپ پکا نہ اِنت، اگاں تو ردی یے کرتگ گڑا بہ گوش، ما ترا بکش ایں، دگہ برے چشیں رَدی ءَ مہ کن”.
منی جان ءِ واک آھت، من زانت کہ نوں سبوت نیست، نود وتی ترس ءَ چَہ جان ءَ کَش زالم، من گوشت” واجہ اگاں سلام ءَ منی سر ءَ چشیں بھتامے جتگ گڑا الم سبوت بیار اِیت، مپت ءَ من ءَ بنّام مہ کنت، اگاں سبوت نیست اَت باید اِنت آئی ءَ من ءَ بھتام مہ جتین ءُ شما ھم آئی ءَ را جست کرتیں اگاں تو اے گپ ءَ جنَگ ءَ ئے گڑا سبوت بیار، شما ھم جزباتی بوتگ اِت ءُ من ءَ مپت ءَ بزگ ءُ پریشان کرتگ، باید اِنت شما چش مہ کرتیں واجہ، اگاں سلام سبوتے دیم ءَ کار اِیت انوں بیار اِیت، اللہ مہ کنت اگاں من چشیں ردی یے بہ کرتیں گڑا مروچی اد ءَ نیاتگ اِت آں”.
سلام ءِ لُنٹ ھشک ات اَنت پرچا من چشیں گپے کرتگ،! اسد دور ءَ جیڑگ ءَ اَت، ناکو ءَ پسہ دات” نود تو مئے زھگ ئے، وھدے کہ مئے جنکو ءِ سر ءَ چشیں گپے بیت گڑا مردم الم بے اوپار بیت، بوت کنت مئے مجگ ءَ کار نہ کرتگ ءُ گوں ترا بدیں گپے کرتگ، مئے کر ءَ چشیں سبوت نیست، اگاں ما رد ایں گڑا مارا بکش، مئے گس تئی وتی گِس اِنت، دگہ وھد ءَ ما ترا چشیں گپے ھم نہ گوش ایں، اے کار درست سلام ءِ ناسرپدی اَنت کہ دگرانی دپ ءَ گپے اِشکنت باور کن اَنت، تو مئے زھگ ئے ءُ براس ئے چَہ مارا اے رَدی بوتگ، مئے گپاں دل ءَ میار”.
منی شیتان زین جان ءِ بیست یاری ءِ سر ءَ سک ھراب بوگ ءَ اَت کہ چشیں شریں مردمانی جنک کہ چش بہ بیت گڑا درد بیت، دریگتے زین جان ناسرپدے مہ بوتیں، من پسہ دات” ناں واجہ من شمئے پادانی چیر ءِ ھاک آں، منی چشیں بستارے نیست کہ شما منی کر ءَ پھلی بہ لوٹ اِت، انچوش بہ پھم اِت من شمئے زھگ بوتگ آں شما من ءَ ھبر داتگ، پِس مدام وتی زھگ ءَ ھبر دنت، گوں پِس ءَ زھگ کدی زھر بوت نہ کنت کہ من زھر بہ باں؟ پِس ءَ کدی وتی زھگ ءِ کر ءَ ماپی نہ لوٹ اِتگ کہ تو لوٹ ئے؟، چش مہ گوش واجہ شر نہ اِنت، من چَہ شما ھچ دلگران نہ آں، اللہ ءِ شگر اِنت، اے گپ ڈن ءَ در نیاتگ، بس اللہ مارا وژنام بہ کنت، باید اِنت سلام ءَ اے ردی مہ کرتیں بلے ھیر رَدی چَہ انسان ءَ بیت واجہ”.
ناکو سک وش بوت، اسد ھم گَل بوت، بلے سلام انگت دگہ وڑ اَت پرچاکہ آ جیڑہ ءِ جند ءَ شر سرپد اَت، آواں من ءَ سبارگ ءِ سَلاہ جت بلے من نہ داشت، چَہ آواں موکل کرت، سینکل ءَ سوار بوت آں، داں زین جان ھم بان ءَ در آھت، مَشکانی نیمگ ءَ رھادگ بوت، من آئی ءَ را ھچ نہ چار اِت، دیم پہ وتی میتگ ءَ رھادگ بوت آں، چَہ میتگ ءَ گوست آں کہ سلام ءِ پون آھت، من پون چست کرت، آئی ءَ گوشت” تو کمو دیمتر ءَ بہ رو بہ دار من ھمود ءَ کایاں گڑا گپ کن ایں”.
من دیمتر ءَ شت ءُ دات، آ آھت، من ءَ گوشت ئِے” نوں جیڑہ ھلاس اِنت منی گھار ءِ اکس ءُ تامراں کور کن، بلے ھما مردم ءِ ھم ھال ءَ بہ دے کے اِنت کہ منی گھار ءِ تامر ئِے جوڑ کرتگ بلے پرچا؟”
من پسہ دات” جی الم تئی گھار ءِ تامر ءُ اکساں کور کن آں بلے آ من ءَ گون نہ اَنت، گِس ءَ یو ایس بی ءِ تہ ءَ مان اَنت، آ مردم ءَ را من وت گُٹ ءَ گپتگ، انچوش بہ پھم گل سبا تئی گھار نہ اِنت بلکیں منی گھار اِنت، تو آ مردم ءَ سوچ”.
آئی ءَ من ءَ وس کرت، بلے من ھال نہ دات،اگاں من ھال بہ داتیں کہ تئی گھار ءِ سنگت سمیر اِنت گڑا مزنیں جیڑھے بوتگ اَت ءُ منی سرجمیں راز پَدر بوتگ ات اَنت پمیشکا من ھال نہ دات، گُڈی ءَ آئی ءَ گوشت” ھیر دگہ روچے الم من ءَ ھمے مردم ءِ ھال ءَ بہ دے، بلے منی گھار ءِ درستیں اکس ءُ تامراں کور کن “.
من پسہ دات” جگر دلجم بو”.
من گِس ءَ واتر بوت آں، منی سرجمیں پریشانی ھلاس بوت اَنت، پورہ ھشتری بارے چَہ منی بالاد ءَ جھلاد بوت، من دلشاد ءِ کر ءَ شت آں، سرجمیں کسہ کرت اَنت، مگرب ءِ وھد ءَ سلام ءَ من ءَ پون جت ءُ جست کرت” تو گڑا منی کار کرت”؟
من پسہ دات” جی ھو جگر آیگ ءَ گوں ھوار تئی کار کرت”.
من آئی ءَ را دلجم کرت، بلے من گل سبا ءِ تامر ءُ اکس کور نہ کرت اَنت، بروسا نیست دگہ روچے سلام ھمے جیڑہ ءَ چست مہ کنت، سمیر وھدے سرپد بہ بیت نود ءَ تامر کور کرتگ بوت کنت آ گوں گل سبا ءَ آروس مہ کنت، من ھمروچ گل سبا ءِ لمبر جت بلے بند اَت، ھمے میان ءَ ھشت ءُ دہ روچ گوست، یکروچے گل سبا ءِ مسکال آھت، من واتر پون جت، گوں پون ئِے چست کنگ ءَ ھوار جست ئِے کرت” ھالاں بہ دے جیڑہ تو چوں گیش ءُ گیوار کرت، پاٹی آ وھد ءَ سک جزباتی ات”؟
من پسہ دات” آ جیڑہ ءَ سوچ تو بہ دے ھالاں باریں تو لٹ وارت یا ناں؟”
آئی ءَ پسہ دات” لالا من ءَ سوچ، آ گپ ءَ یلہ کن”.
ھمے وھد ءَ آ دگہ وڑ بوت، من زور پِر دات، دانکہ ھالاں بہ دنت، آئی ءِ ھیسکارگ منی گوشاں کپت اَنت ءُ گوشگ ءَ لگ اِت” لالا سلام ءَ من ءَ دو رَند ءَ بے سما کرتگ کہ تو گوں نود ءَ پرچا سنگتی کنگ ءَ ئے؟ من ھدا ءِ سوگند وارتگ ءُ گوشتگ، انچوش کہ تو منی براس ئے نود ھم انچوش منی براس اِنت، گُڈی ءَ آئی ءَ منی گپ باور کرت اَنت ءُ گوشت ئِے” گڑا تئی سنگت کے اِنت؟” م من بلے ھچ نہ گوشت،پد ءَ من ءَ جت ءُ ھبر ئِے دات، ھمروچ ھمے جست ءَ کنت، نوں من چے بہ کن آں”؟.
من ءَ آئی ءِ سر ءَ سک ارمان بوگ ءَ اَت، من گوشت” اڑے یار! من ءَ پھل کن کہ تو منی وجہ ءَ بزگ بوتگ ئے، دگہ راہ نیست،آئی ءَ ترا ھرچ جستے کرت گڑا ھمے بہ گوش ئِے” نود ءَ را جست کن آ وت ترا جواب دنت شر،”، دگہ راہ نیست، وھدے کہ آ من ءَ ھال کنت گڑا من بزان آں آ بزانت”.
آئی ءَ گوشت” شر لالا، بلے منی مردم انگت سمیر ءَ سانگ/ ھبرسندی دیگ ءَ نہ اَنت، نہ منّوک بس سلام ءِ جند اِنت، اگاں سلام رازی بہ بیت گڑا مئے کار بیت، نوں تو ھالاں بہ دے تو وتی جیڑہ چوں گیش ءُ گیوار کرت باریں”.
من وتی سرجمیں کسہ آئی ءِ کر ءَ کرت اَنت، گڈی ءَ ھمے گوشت” تو پریشان مہ بو، من وت یکروچے سمیر ءِ سانگ ءِ بارو ءَ گوں سلام ھال کن آں شر”.
آ وش بوت، من پون کٹ کرت، اندازگ نیم ساھتے ءَ پد من ءَ گل سبا ءِ لمبر ءَ مسکالے آھت، من واتر پون جت داں زین جان ءِ توار منی گوشاں کپت، گوں جوڑی ءَ ھوار من ھبر دیگ بنا کرت ءُ گوشت” مروچی ءَ پد گند ئے تئی یک مسکالے پمن ءَ آھت تئی ھیر نہ اِنت، تو من ءَ زاناں چی یے سمج اِتگ؟ من زاناں تئی یار آں کہ تو پون کن ئے؟ تئی وجہ ءَ من کمو بنامی ءَ بَچ اِتگ آں، تئی وڑیں جنکانی وجہ ءَ کُشت ءُ کوش بندات بیت، شر اِنت کہ جیڑہ گیش ءُ گیوار بوت چوناھا مزنیں کوکارے بوتگ اَت، مروچی ءَ پد نہ من ءَ ھال بہ کن ءُ نہ من ءَ تو درکار اِنت”.
آ گُنگ اَت، من شر ھبر دات ءُ پون کَٹ کرت، پد ءَ آئی ءِ مسکال بیگواہ بوت اَنت، منی تروزھک ءِ آروس بوت، چَہ آئی ءِ آروس ءَ پد دلشاد ءِ آروس بندات بوت، دلشاد ءِ آروس ءِ روچ ءَ یکبرے پد ءَ زین جان ءِ پون آھت ءُ گوشت ئِے” تو انگت زھر ئے ءُ گوں من ءَ گپ نہ کن ئے؟”
من پسہ دات” گپے بہ گوش آں تو سکیں چم جھلیں مردمے ئے، ازتی ئیں مردمے ءَ را یکرندے یکے بہ گوش اِیت آئی ءَ را بس اِنت بلے ترا………. ، من ترا پیسر ءَ ھم گوشتگ، انوں ھم گوش آں، ترا من سرپد کرتگ، بلے پد ءَ ھم تو وتی بدکاری یلہ نہ کرتگ، نوں منی ھچ سمج ءَ نیا ئے، منی ودار ءَ مہ کن، ترا دگہ ھم گپے گوش آں، اگاں نوں من تئی یک ردی یے اشکرت گڑا تئی ھیر نہ اِنت، منی اے گپاں بے ھیال مہ کن”.
آئی ءَ پسہ دات” من ءَ تئی درستیں گپ یاد اَنت، نوں من ردی نہ کن آں بس تو وش بو”.
من پسہ دات” تئی سرپدی دروگے”.
من پون کٹ کرت، پد ءَ آئی ءَ لھتیں مسکال دات، من واتر پون نہ جت، سے ءُ چار روچ ءَ پد بزاں 28 ستمبر 2022 ءَ من چَہ وتی میتگ ءَ در کپت آں، واجد منی ھمراہ اَت،ما پنجگور ءَشت ایں، شپ ءَ راجدار کلگی ءِ کر ءَ داشت، سھب ءَ مھروانے ءِ کر ءَ من کارے ھست ات ھمود ءَ شت آں، نیمروچ ءِ وھد ءَ دیم پہ کیچ ءَ در کپت ایں، بیگاہ ءِ وھد ءَ کیچ ءَ سر بوت ایں، جما ءِ شپ ءَ زیارت ءِ سر ءَ بزاں کوہ ء مراد ءَ چوگانے ھست اَت، ھمود ءَ شت ایں، گوں سنگتاں دکانے ءِ کَش ءَ ھمدیوان اِت آں کہ شپ ءِ یانزدہ ءِ وھد ءَ منی چم ماں مھرل ءَ کپت اَنت کہ آ گوں وتی دزگھاراں دکان ءَ چیز ءِ گرگ ءَ آھتگ اَت، من زوت زوت ءَ چَہ وتی جاہ ءَ پاد آھت آن ءُ دکان ءِ دپ ءَ شت آں، چادرے منی سر ءَ اَت، ماسکے دبوک اَت، باریں مھرل من ءَ پجاہ کار اِیت یا ناں، داں آئی ءَ.انگت من ءَ پجاہ آؤرت، من بلے وتی چادر ءُ ماسک دور نہ کرت اَنت، دزگھاراں چیز گپت بلے آئی ءَ نہ گپت ءُ منی چارگ ءَ اَت، داں آ واتر شت اَنت، شپ ءِ یک ءِ ساھت ءَ من گوں دگہ سنگتے ءَ دیوان اِت آں، آ سنگت ءَ گوشت ” بہ رو ایں دکان ءَ چیزے گر ایں”.
ما دکان ءِ دپ ءَ آھت ایں داں مھرل گوں وتی دزگھارے ءَ دکان ءِ کَش ءَ نشتگ اَت، من ءَ دیست ئِے چارگ ءَ لگ اِت، من ھم کمیں چار اِت بلے گیش دلگوش نہ دات، ما سامان گپت ءُ واتر بوت ایں، چوگان ءِ شپ سک وش اَت، گوں سنگتانی مھراں شپ زوت روچ بوت، سھب ءِ سر ءَ مھرل ءَ من ءَ ءُ من مھرل دیست، آ پہ وتی میتگ ءَ واتر بوت ءُ من گوں سنگتانی ھمراھی ءَ دیم پہ بازار ءَ رھادگ بوت آں، من انگت کیچ ءِ دمکاں یلہ آں، مھرل ءُ زین جان چَہ من ءَ شت اَنت، بلے انگت من دلپروش نہ آں، من ءَ وتی مھر ءِ سر ءَ ستک اِنت کہ پمن ءَ مھروانے کیت.
منی سرگوست، آئی ءِ اولی دیدار داں اد ءَ ( 2 نومبر 2022) آھت ءُ سرجم بوت، نوں اے وانوکانی کار اِنت، آ چوں ایشی ءَ چار اَنت ءُ مار اَنت؟.
گُڈی ءَ من وتی درستیں وانوک ءُ ایر جنوکانی یک پہ یک ءَ منتوار آں کہ آواں ھمراھداری کرتگ، امیت اِنت دائم ءَ مھروانانی مھر ھمراہ بنت، سلامتی پرشما ءُ سلامت بات اِت ، بلوچی میزران بات.
ھلاس
