چم نوک کنگ لوٹ انت۔ اے آر داد

۔۔۔۔
لبزانک ءَ ھمنچو کہ نوکیں کتہ کاریءِ پند بُرّ اتگ نگد ھم اے ردءَ زِرنگءُ توانا بیتگ۔ نوکیں تھیوریانی سرکشّگءِ مانا ھم ھمیش انت کہ لبزانکءَ را ھر وھد نوکیں رنگےءَ چارگءُ مانا کنگءِ سپر ہلاس نہ بوتگ ۔ دومی ھمیش انت کہ جوانیں لبزانک وتی اندرءَ ھمنچو مزنیں شاھگانی یے داریت کہ نگدءُ وانوک اودءَ سربنت بلے ماناءِ آبازیءَ بے سوب بنتءُ کپ انت۔
منی شئیر شئیتانیں زھگے
ھما ھاموشیءَ
دزجنئگءِ جُھدءَ انت
کہ منی توارءِ سربرا
چو مُرگءَ بال انت۔
ژاک دریدا ءَ وَ دیر انت گوشتگ کہ ماناءَ بنجاہ (مرکز) نیست۔ بزاں ما کدی گوشت نہ کنیں کہ ایشی ءِ مانا بس ایشءُ ھمیش انت۔یا دگہ مانا نیست۔راستی دگہ چیزے ءُ لبز دگہ چیزے۔ ھر کسی وتی لبز بنت ءُ ھر کسی وتی راستی۔
نوں لبزانکءِ دیمءَ مستریں جیڑہ ایش انت کہ آوتی راستیءَ چون درانگاز بکنت؟وھدے راستیءَ درانگاز بکنت گڑا لبزانی تہءَ اے راستی چنچو بیان بوت کنتءُ چنچو پشت کپ ایت۔ ایمرسنءَ 1836ءَ کہ گپے کتگ مرچی ھم راستیءِ بارہءَ راست منّگ بیت۔ وھدے ما ھداءِ ساڑا ءَ کنیں یا درانگازگ لوٹیں گڑا زبانءُ ھیال دوئیں مئے ھمرائیءَ یل دینت۔
بلند انت شان تئی مئے شوھاز پاداں انت۔
ہندیءِ نامداریں شاعر اگئیے وتی لچھےءَ اے ھیالءَ چو گوش ایت۔
میں چاروں اور سے کھلا ہوں
ون سا۔
ون سا اپنے میں بند ہوں
شبد میں میری سمائی نہیں ہوتی۔ (ادب کی آبرو۔ دیویندر اِسّر۔ تاکدیم 228)۔
ساختیاتی نگد ھم ھمے گپءَ کنت کہ لبز چیزءَ بیان نہ کنت آئیءِ بس ھیالءَ دنت ۔ھیال ھماانت کہ مارا چاگردءَ بکشاتگ۔ بزاں ،تپ، ءِتہءَ ابرمی ھسابءَ لرزینگءِمانا نیست۔لرزینگءُ گْوھر کنگءِ سما چاگردءِ داتگین انت۔ ما کہ گوشیں پلانی تپ ئیگ انت۔گڑا تپءِھیال مارا انگیر کنت۔ وت تپءِ لبزءِ تہءَ لرزینگ نیست۔ اگاں کسہ چوش انت گڑا لبزانکءَ راستیءِ درشانی چون گوشگ بیت۔بیا کسھے کاریں۔ چو بیت کہ منی نودربر ھدامرزی ندیم بیزنجو وتی ایم اے پٹءُ پولی نبشتانکءَ مبارک کازیءِ سرءَ نویسگءَ ات۔ منی دیمءَ نشتگ ات من آئیءَ سرءُ سوج کنگءَ اتاں کہ اے کتابءُ تاکاں بوانءُ وتی سرشوناں بہ گیّشین کہ بانک زینت سناء اتکءُ رست۔ من گوشت اے ورنا مبارکءِ سرءَ کارکنگءَ انت۔ زینتءَ جست کت۔”بچہ!مبارکءِ شاعریءِ تہءَ پہ زالبولاں چے مان ۔ ” بزاں اگاں مبارکءِ شاعریءِ تہءَ زالبولانی بارہ چو فیمنسٹانی لیکہءِ پدا چیزے مان نہ بوت گڑا مبارک بزاں شاعرے نہ انت۔؟۔اے ایوک زینتءِ جیڑہ نہ انت مادراہ ساچشتءَ وانگءَ پد یا پیش ھمے چاریں کہ ایشیءِ تہءَ چے کلوہ مان ۔ بلوچی لبزانکءَ اینچو کرن گوزگءَ پد ھم مئے تبءُ مئیل دنیگا ھمیش انت۔مارا نوکیں چم کسءَ گون نہ انت۔ لیکہءِ ھرابی ھم ھمیش انت کہ آئیءَ پیشءَ چہ فریمے جوڑ کتگ نی کہ چیزے آئیءِ فریمءِ کّدءُ کالبءَ نہ اتک آئیءَ منّگ نہ بیت۔اگاں ساچشت زانتءُ زانش دیگءِ کارءَ کنت یا وتی وانوکءَ بگوش ایت۔ چی بیگءَ انت گڑا لبزانک چیءَ وانیت۔ ھمے زانتانی کتابے بہ وانیت شرتر نہ انت۔؟ لبزانکءِ وتی راستی یے بیت زانتءُ زانش ءِ وتی گواچنءُ راستی یے بیت۔
میلان کنڑیراوتی گلگدارے تہءَ فلپ روتھءِ جستےءِ پسّہءَ چو دنت۔ مردمانی ناسرپدی ھمیش انت کہ ھر جستءِ پسّہءَ لوٹ انت۔گدارءِ دانائی ھمیش انت کہ ھر چیزءِ بارہءَ نوکیں جست پاد کنت۔گدارءِ کار ھمیش انت کہ دنیاءَ نوکیں جستانی دیمءَ بہ اوشتارینیت۔بلے ما گندیں کہ چو نہ انت ھر کسءَ جریدگیں پگرے(مارکسی بیت کہ نیکرائی۔)گون۔ جستءِ بدلءَپیشءَ چہ آیانی گورءَ چندیں پسّہ ھست انت۔اے رنگءَ گدار اودءَ جاگہ کت نہ کنت۔ (ادب کی آبرو تاکدیم 215)
میلانءِ گپءَ بہ گیشّناں ھمے گپ دیمءَ کیت کہ ھر کسءَ لیکھے گون ،ھمے لیکہءِ پدا چیزاں(ساچشت بیت کہ دگہ چیزے)چاریت۔ بلے چو بزانت کہ ساچشتءِ وتی راستی یے ۔بلکیں ھر ساچشتےءِ وتی جتائیں راستی یے بیت۔ اے راستیءَ ھمے ساچشتءَ چہ شوھازگ بہ بیت نہ کہ ڈنءَ چہ ایریں شاھیمےءَ گوں تورگ بہ بیت۔لیکہءُ تھیوریءِ تپاوت ھم ھمیش انت کہ تھیوری چیزاں پروش ایتءُ نوک سرءَ چہ جوڑینگءِ جھدءَ کنت۔ لیکہ پیشءَ چہ ھستیں رھبندےءِ پدءَ چیزءَ چاریت۔

لیکہ ڈنءَ اوشتاتگءُ تھیوری تلءُ توکءَ روتءُ ساچشتءَ چہ چیزے کشّگءِ جھدءَ کنت۔ ادءَ اوں آدلجم نہ بیت۔وتی گپءَرا گڑسری گپ نہ گوش ایت۔مرچی میاں اُستمانی لبزانکءَ لیکہءِ بدلءَتھیوریءِپدءَ ساچشتءَ یا زندءِ اے دگہ بھراں چارگ بیت۔تھیوری ایوک رھبند جوڑ نہ کنت اشیءَ پروشگءِ ھم کارءَ کنت۔مرچی کسہءُ پلاٹ ءِ سرءَ آرنگءَ گپ نہ بیت کہ ارسطوءَ بوطیقاءِ تہءَ گپ جتگ۔اگاں ما عطا شادءِ لچھےءَ ایوک اے ھاترا دوست بہ کنیں کہ ادءَ پلاں گپءُ لیکہ بیان بوتگ گڑا نہ ایوک شئیرءَ گوں، عطا شادءَ گوں ھم زوراکی یے بیت۔اگاں ھمے لیکہ دگرےءِ لچھےءِ تہءَ ھم بیان بوتگ گڑا آئیءَ ھم عطاءِ کّدءِ شاعرے گوشگ بہ بیت۔؟

اگاں نا چندیں دگہ ھم چیز ھست انت کہ دوساچشتءِ نیامءَ کسانءُ مزنءِ کشکے رند انت ؟ گڑا مارا سرءَ چیز نوک چارگ کپ انت۔