جاڑُک ءِ میار جلّی ۔ نبشتہ کار: اصغرلعل
جاڑُک ءِ میار جلّی
نبشتہ کار: اصغرلعل
وھدے بلوچی ساز ءُ زیمل ءِ بابت ءَ گپ جَنَگ بہ بیت گڑا جاڑُک الم ءَ گیر آرگ بیت۔جاڑُک ءَ بلوچی نوکیں زیمل گوں وتی وشیں توار ءَ دنیا ءِ کُنڈ کُنڈ ءَ سرکُتگ ۔
جاڑُک ءَ مدام اُستاد رحمت ،اُستاد ستّار ، اُستاد شفیع یا اُستاد غلام رسول دینارزئی ءُ دگہ ترز نگارے ءَ ترزے کہ داتگ گڑا آئی ءَ وھدےھما ترز ءِ سرءَ کار بِنا کتگ ،ترز ءِ ریکارڈنگ ءِ وھد اتکگ ھمے استاد وت ھیران بوتگ اَنت کہ آ ترز کہ ما جاڑُک ءَ داتگ ایں آئی ءِ دروشم بدل بوتگ ءُ وشتر بوتگ۔ جاڑُک ءَ چو آدگہ زانتکاریں استادانی وڑءَ ساز ءُ زیمل ءِ علم یا زانت چہ ادارھاں درنہ بُرتگ ، آئی ءَ ھرچی زانتگ ھُدائی دادے بوتگ۔
یک روچے بلوچی ءِ جوانیں گشندہ واجہ حاجی سلام ءَ گوں دیوانے بوتگ اَت کہ آئی ءَ گپ گپ ءِ تہا وتی ءُ جاڑُک ءِ ایران ءِ مراگش ءِ کسہ آؤرت۔اِے کسہ ءِ گوشدارگ ءَ من ءَ جاڑُک ءِ میار جلی ءِ سرءَ پھر بوت۔لوٹاں اِے کسہ ءَ شمئے دیم ءَ بیاراں۔
ایران ءَ نوک شاہ ءِ سرکار ھلاس بوتگ اَت ءُ ملاھانی حکومت اَت ۔ایران ءِ لھتے سنگتاں اِشکتگ اَت کہ جاڑک تربت ءَ آروسی مراگشے ءَ اَتکگ ،گڑا آتربت ءَ اتک اَنت ءُ جاڑک ءَ گُشت اِش کہ ماترا “راسک” ءَ برگ لوٹیں کہ آروسی مراگشے مارا ھست ۔جاڑک ءَ گشت کہ من نیاھاں ایران ءَ ملاھانی حکومت اِنت گانہ بجانہ ءَ نیل اَنت ۔ایشاں بازیں منّت ءَ جاڑک راضی کُت ۔پدءَ جاڑک ءَ وتی ہمراہ استاد رحمت بینجو والا،حاجی سلام ءُ شفیع ردھم والا گُشت اَنت کہ شما تیاری کن اِت ایران ءَ آروسی مراگش ءَ رویں۔استاد رحمت ءَ گُشت من نیاھاں ،وت ءَ نہ کُشاریناں۔حاجی سلام ءُ شفیع ردھم والاءَ ھم مکن کُت۔جاڑک حاجی سلام ءُ ردھم والا ءِ راضی کنگ ءَ سوبین بوت بلے استاد رحمت راضی نہ بوت۔
پدءَ ایران ءِ سنگتاں گُشت کہ دوناچو(بَگا)ھم بزور اِت کہ سوری مراگشے زَرّانی گِرگ ءِ ھاترءَ۔ جاڑک ءَ دوناچوھاں گوں گپ کت آھم راضی نہ بوت اَنت ۔پدءَ ھمے سنگتاں ناچوگُشت اَنت کہ شمادراہ مئے ذمہ ءَ ئے ،شما مئے میار اِت،ما شمارا پہ سلامتی بریں ءُ سلامتی کاریں۔ناچو ھم راضی بوت اَنت ۔سنگتاں “دوہزار گاڑی” ءَ جاڑک گوں وتی ٹولی ءَ نادینت دیم پہ وتی منزل ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت اَنت ۔رِدیگ ءِ سیمسر(بارڈر)ءَ پاکستانی سپائیاں گاڑی داشت ۔ جاڑک اِش پجّاآئورت ءُ چاہ ءُ آپ ءِ کُت۔پدءَ اے دیمتر ءِ سفر ءَ رھادگ بوت اَنت۔پیشن ءَ کہ اِے سربوت اَنت گڑا ھمے راسکی سنگتاں یک واجکارے ءِ لوگ ءَ اِے برت اَنت ،آواجکار جاڑک ءِ مزنیں لوٹوکے اَت،آئی ءَ ورگ ءِ بند ءُ بست کت ءُ جاڑک گوں وتی ٹولی ءَ عزت دات،اِے پدءَ وتی منزل ءِ نیمگ ءَ راہ کپت اَنت ۔مغرب ءَ رند راسک ءَ سربوت اَنت ۔سنگتاں ایشاں یک بانے ءَ نادینت۔مردم کہ سرپد بوت اَنت جاڑک اتکگ دراہ اتک ءُ کمرہ ءَ مُچ بوت اَنت ،مزنیں بان چہ مردماں پُر بوت۔کمو دیر ءَ پد نان آرگ بوت،جاڑک گوں سنگتاں نان ورگ ءَ اَت کہ یکے اتک ءُ گُشت ئِے کہ پروگرام ءَ شمارا بیدء مائیک ءَ سوت گُشگی اِنت ،مائیک نیست۔جاڑک ءَ درائینت کہ ما بے مائیک ءَ سوت نہ گُشیں مائیک ءِ بند ءُ بست بکن۔
سُور ءِ انتظام کاراں پدءَ وت ما وت ءَ شور کُت ءُ یکے ءَ گُشت رواں مسیت ءِ لوڈاں کاراں مراگش ءَ بندا ت کنیں۔ہمدا یک مردمے ءَ ھمے گپ اِش کت اَنت شُت مسیت ءِ امام ئِے حال دات۔امام ءَ شُت پاسگاہ(تھانہ)حال دات۔
جاڑک ءَ گوں سنگتاں نان وارتگ اَت ءُ چاہ ءِ ورگ ءَ اَت کہ گجر(پولیس)اتک اَنت گوں ساز ءُ ساماناں ایشاں چست کُت ءُ گاڑی ءِ تہا مان بُر اِت، ءُ گوں وت بُرت اَنت ۔کمو دیر ءَ پد آروس ءِ لھتیں مردم تھانہ ءَ شُت ءُ آھاں گُشت کہ اے مئے مہمان اَنت ایشاں یل کن اِت ،گجراں گُشت کہ ھماھاں اِے آئورتگ اَنت آھاں بیار اِت ،ایشاں بِبر اِت۔
آمردماں کہ اِے آئورتگ اَت اَنت آجِستگ اَت اَنت۔گجراں شپی شپ ایشاں مزنیں جیلے ءَ بُرت ،ءُ ایشانی دیم ءَ دو مردم ءِ چماں پُچ بست ءُ ڈن ءَ بُرت ءُ تیرانی آماچ کت۔پدءَ ھمے سپائی اتک اَنت ءُ ایشاں گُشت اِش کہ شما تیرانی توار اِش کُت؟،شمئے حال ھم ھمے وڑ بیت۔شفیع ردھم والا گریوگ ءَ لگ اِت ءُ جاڑک ءَ گُشت ئِے کہ من ترا گُشت من نیاھاں تو زور مارا زُرت ءُ یارت،کجاں تئی ذمہ دار؟
کمو دیر ءَ پدبام ءَ ٹِک دات ، پہ ایشاں اَرزبند (ناشتہ)اِش آئورت۔جاڑک ءَ ارزبند نہ کت،نماز ءِ وانگ ءَ لگ اِت ،(بقول ء حاجی سلام ءِ کہ من زندگی ءَ اولی رندءَ جاڑک ءَ نماز ءِ وانگ ءَ گِندگ ءَ اتاں)حاجی سلام ءُ شفیع ءَ کہ جاڑک نماز ءِ وانگ ءَ دیست آھاں ھم نماز ونت ۔دوکلاک ءَ پد افسرے اتک ءُ ایشاں جُست ئِے کت کہ شما اِدا چے کار ءَ اتکگ اِت؟۔
جاڑک ءَ درائینت کہ ما وت نیاتکگیں بلکیں آرگ بوتگیں ۔
شمارا کئے ءَ آئورتگ؟۔افسر ءَ گُشت۔
ماآیاں نزانیں۔
اِے جنین اَنت ؟افسر ءَ ناچوہانی نیمگ ءَ چاراِت ءُ گُشت۔
نا واجہ مردین (بَگا)اَنت۔
افسر ءَ سپائی اِشارہ کُت ءُ آئی ءَ حَرانی ٹاپ کنوکیں مشین یے آئوت بَگاھانی سر سات ءُ مود ھمود ءَ درنج اِت اَنت ۔افسر شُت ،کمو دیر ءَ پد یک سپائی یے اتک آئی ءَ ایشانی ساز ءُ سامان زُرت اَنت ءُ ڈن ءَ بُرت ءُ مانداشت اَنت ۔
چارمی روچ ءَ یک دگہ افسرے اتک ءُ ایشاں گُشت ئِے کہ شمئے مستر کئے اِنت ؟جاڑُک ءَ گُشت کہ مناں۔افسر ءَ درائینت کہ من شمارا یل کناں بلے اے دوئیناں(بَگاھاں)یل نہ کناں۔جاڑک ءَ گُشت پیسرءَ ھمیشاں یل کن رندامارا،اے منی ذمہ ءَ اتکگ اَنت۔افسر ءَ گُشت شمئے مرضی ،من ایشاں یل نہ کناں ۔جاڑُک ءَ درائینت گڑا جَن ءِ مارا درستاں بہ جن۔
آدگہ روچ ءَ دگہ افسرے اَتک ،آئی ءَ ھم جاڑُک گشت کہ ماشمارا یل کنیں بلے اے دوئیناں یل نہ کنیں۔جاڑُک ءِ پسہ پدءَ ھما اَت۔
دِگہ روچے گوست دگہ افسرے اتک آئی ءَ ھم ھمے گُشت ۔بلے جاڑک بیدء دوئیں ناچوھانی چہ جیل ءَ درآیگ ءَ راضی نہ بوت۔کمو دیر ءَ پد سپائی یے اَتک ءُ ایشاں درستاں چہ جیل ءَ کش اِت ءُ گاڑی یے ءَ سوار کُت۔گاڑی بازیں سفر ءَ پد دگہ پاسگاہے ءَ سربوت۔رند ءَ ایشاں سرپد بوتاں کہ اِے پیشن ءِ پاسگاہ اِنت ۔شپ ایشانی پاسگاہ ءَ گوست ،سہب ءَ ھما پیشن ءِ واجہ کہ آھگ ءِ وھد ءَ ایشاں آئی ءِ نان وارتگ اَت ،آاَتک ءُ آئی ءَ درائینت کہ ایشاں شمارا پرچے دزگیر کتگ۔جاڑک ءَ دراہ کسہ بیان کُت۔آئی ءَ تسلہ دات ءُ شُت۔آدگہ سُہب ءَ پدءَ اَتک ءُ گُشت ئِے من افسر ءَ گوں گپ کتگ آگُشیت من شمارا یل کناں بلے اے دوئیں بَگاھاں یل نہ کناں۔جاڑُک ءَ گُشت ھمے گپ ایشاں آجیل ءَ ھم مئے گوما کتگ،ماگُشتگیں اگاں یل کنئے گڑا مارادرستاں یل بہ کن۔۔۔۔۔۔۔ھمے واجکار ءَ گُشت شما شر کتگ،شما اگاں اے دوئیں یل بکوتیں ایشاں کُشتگ اَتاں۔
پدءَ بازیں منّت ءُ زاری ءَ ھمے واجکار ءَ درست چہ تھانہ ءَ کش اِت اَنت ءُ وتی لوگ ءَ بُرت اَنت،عزت دات ءُ آدگہ روچ ءَ گاڑی ءَ نادینت اَنت تربت ءَ دیم دات اَنت ۔
اِے یک اَنچیں وھدے اَت کہ ایران ءَ ناچ ءُ گانہ مزنیں گناھے گُشگ بوتگ اَت۔ناچ ءُ گانہ ءِ سِزا مَرگ اَت۔ساہ وتی ہرکس ءَ دوست اِنت بلے جاڑُک ءَ اے سہت ءَ وتی میار ءِ غم بوتگ ۔
