استین من ءَ سر بوت۔ صبا دشتیاری ءِ نمدی پہ اے آر داد ءَ
یلیں داد!
سلامت بات ئے
تئی دیم داتگیں بزاں ” استین”منءَ سر بوت۔
تئی منتّاں گراں کہ پمن چوشیں زحمت ات کشتگ۔ ” استین”ءِ وانگ من ھمیش انت بنگیج کتگ و داں نیمءَ گیش ونتگ ۔ چوناھا واجکارءِ گیشتریں شاعری ” فارسی آمیز ” و مُلّائی وعظ و پنت انت۔بلکیں اگاں اے بگوشاں کہ گیشتریں شاعری ” تک بندی “انت ھم رد نہ بیت۔بلےاشی ءِ تہا یک نوکیں چیزے کہ من دیستگ آ” ہجوگوئی ” انت کہ سید ءَ پہ اے صنف ءَ ” تکست” ءِ لبز آورتگ۔
من گمان نکناں کہ چدو پیسر بلوچی ءِ تہا ” ہجوگوئی” نیست۔ بلے ” ہجو گوئی” ءِھما زبان کہ اے واجکار ءَ کارمرز کتگ، مردماں اردوءِ سوداءِ ہجویہ شاعریءِ ترانگاں پرینیت۔
یک تکستی یا ہجویہ شعرے” لعل بخشءِ پّسو”ءِ عنوان ءَ ” استین ” ءِ تہا است انت۔ من چتو ھمے جست ءَ گرگ لوٹاں کہ اے لعل بخش کے انت ءُ اشی ءِ کجام شعرءِ پسّوءَ واجہ ابابگر کلمتی ءَ اے شعر پر بستگ؟ ۔ منءَ امیت انت کہ تو ھمے گپاں شوھاز کن ئےو پہ من دئے۔
دادجان ! پنجگورءَ من باز روچاں نشتاں۔بلےھما دیوان کہ من گوں تو کنگ لوٹ ات نہ بوت ، یکے وَ ھمے چکاس و امتحان ءِ دزگّٹی و دومی پنجگورءِ مردمانی مزاج و میل کہ کسے پہ اکیڑمک و ادبی دیوان و مجلساں گران و سنجیدہ نہ انت۔ یک فکری انتشار ے کہ ھر یکےءِ گُّٹ ءَ کپتگ و گیشتر بژن ءِ گپ ایش انت کہ کسان وَ کسان مئےسنیئرو کوھنیں سنگتاں ھم چہ کتاب و بحثءَ دِشتی و نفرت انت۔ بگند باریں مئے آکبت چون بیت۔
دگہ تئی سرءِ ھیر۔ ادءَ شالءَ پمنءَ اگاں کارے بیت گڑا دپءَ مہ دُزّ و من ھر وھد پہ تئی کارگشادی ءَ اوشتاتگاں۔
دوستیں سنگتاں، خاص واجہ یعقوب ناشادءَ کہ دیر انت چمن بے ترانگ انت منی سلام وگلگءَ سرکن ۔
تئی صبا دشتیاری
بلوچستان یونیورسٹی
شال 27 اکتوبر 1994