علی بخش دشتیاری ءِ کوئٹہ ءِ سپرنامگ۔ پنچمی بھر
کوئٹہ ءِ سپرنامگ۔ پنچمی بھر
علی بخش دشتیاری ورنا ءَ پسّو دات آ زمانگ ءَ دیر اِنت۔ کہ آ روچاں اد ءَ شاہ دگ نہ بوتگ۔ پمیشکا مردم چہ اورناچ ءَ مانترّ اِتگ ءُ پد ءَ دیم پہ نال ءَ شتگ اَنت۔ اورناچ ءِ میتگ چوناھیگا چرے دوراھی ءُ اسٹاپ ءَ ۱۵ کیلومٹر چپی نیمگ ءَ کوھانی درمیان ءَ اَت۔ مرد ءَ دیمتر ءَ گْوشان ءَ درّائینت ئِے: چنا وھد کہ اے دگ اَڈ بیتگ نال ءِ راہ ھمیش اِنت کہ یکبرے چہ ھُزدار ءَ مانترّان کنت پد ءَ چہ ھُزدار کمو دیمتر ءَ۔ دگہ دوراھی یے گیش اِیت دیم پہ نال ءَ۔ نی مئے گوانکو (تلفن) ھم گرگ ءَ نہ اِت اَنت۔ کہ ما وتی میزبان ءَ گوں گپ بہ کنین ءُ وتی کسواں بہ گْوشیں۔ من خورشید ءِ سر ءَ مَرجگ ءَ یان ءُ خورشید منی سر ءَ۔ کہ گْوش اِیت نادر قدوس ءَ گوں ترا گْوشتگ کہ یکبرے اورناچ ءَ ایر بہ کپ اِت۔ من گوشت۔ من چو نہ اشکتگ آئی ءَ راست اِنت کہ اورناچ ءِ نام گپت بلے گْوشت ئِے۔ شمئے راہ ءِ سر ءَ کسانیں اسٹاپے کیت کہ اے دمگ ءَ گْوش اَنت اورناچ۔ گرماگی روچاں ھم اے ملک وش اِنت ءُ موسم ئِے سرد اِنت ءُ مدام برسات ءُ جمبر اِنت ، بہ گند ئے شمئے بھت ءَ ھم ھور بہ بیت۔ کہ ما ھر وھد ھمد ءَ کہ رس اِتگیں ھمے موسم ءَ مارا ھور ءَ گپتگ۔ اَگاں بس ءَ ھمد ءَ داشت کمو ایر بیا اِت موسم ءِ لزّت ءَ بہ گر اِت۔ بہ ھر ھال ھبرے من ءُ ھبرے آئی۔ من گْوشت نی شر اِنت۔ ھمیش اِنت کہ بیتگ۔
علی بخش دشتیاری ورنا ءَ پسّو دات آ زمانگ ءَ دیر اِنت۔ کہ آ روچاں اد ءَ شاہ دگ نہ بوتگ۔ پمیشکا مردم چہ اورناچ ءَ مانترّ اِتگ ءُ پد ءَ دیم پہ نال ءَ شتگ اَنت۔ اورناچ ءِ میتگ چوناھیگا چرے دوراھی ءُ اسٹاپ ءَ ۱۵ کیلومٹر چپی نیمگ ءَ کوھانی درمیان ءَ اَت۔ مرد ءَ دیمتر ءَ گْوشان ءَ درّائینت ئِے: چنا وھد کہ اے دگ اَڈ بیتگ نال ءِ راہ ھمیش اِنت کہ یکبرے چہ ھُزدار ءَ مانترّان کنت پد ءَ چہ ھُزدار کمو دیمتر ءَ۔ دگہ دوراھی یے گیش اِیت دیم پہ نال ءَ۔ نی مئے گوانکو (تلفن) ھم گرگ ءَ نہ اِت اَنت۔ کہ ما وتی میزبان ءَ گوں گپ بہ کنین ءُ وتی کسواں بہ گْوشیں۔ من خورشید ءِ سر ءَ مَرجگ ءَ یان ءُ خورشید منی سر ءَ۔ کہ گْوش اِیت نادر قدوس ءَ گوں ترا گْوشتگ کہ یکبرے اورناچ ءَ ایر بہ کپ اِت۔ من گوشت۔ من چو نہ اشکتگ آئی ءَ راست اِنت کہ اورناچ ءِ نام گپت بلے گْوشت ئِے۔ شمئے راہ ءِ سر ءَ کسانیں اسٹاپے کیت کہ اے دمگ ءَ گْوش اَنت اورناچ۔ گرماگی روچاں ھم اے ملک وش اِنت ءُ موسم ئِے سرد اِنت ءُ مدام برسات ءُ جمبر اِنت ، بہ گند ئے شمئے بھت ءَ ھم ھور بہ بیت۔ کہ ما ھر وھد ھمد ءَ کہ رس اِتگیں ھمے موسم ءَ مارا ھور ءَ گپتگ۔ اَگاں بس ءَ ھمد ءَ داشت کمو ایر بیا اِت موسم ءِ لزّت ءَ بہ گر اِت۔ بہ ھر ھال ھبرے من ءُ ھبرے آئی۔ من گْوشت نی شر اِنت۔ ھمیش اِنت کہ بیتگ۔
بلے بیا پد ءَ دگہ موٹلے گرین ءُ ھُزدار ءِ نیمگ ءَ رویں۔ ھیر۔ پہ ھزار مشکل یک ورنایے آتک ءُ گْوشت ئِے شما اَگاں لوٹ اِت گوں وتی میزبان ءَ گپ بہ جن اِت اے منی سادگیں دستی گوانکو ءَ بہ زیر اِت کہ اد ءَ برے برے جاھے جاھے برزگے ءِ سر ءَ دامگ پچ بیت(نیٹ)۔ ما گْوشت شر واجہ تئی مھربانی تو اے کار ءَ پمّا بہ کن۔ اے مرد ءَ برزگیں جاھے ءَ در گپت ءُ ھیلّت واری یے۔ محمد حنیف گپت۔
ما وتی اد ءِ ایر کپگ ءِ کسّو بیاں کت اَنت۔ آ مرد ھم ھیران بوت ءُ گْوشت ئِے۔ کہ شمارا کے ءَ گْوشتگ کہ اد ءَ ایر بیا اِت۔ ھیر نی ھر چی بیتگ وَ بیتگ بلے شما پد ءَ مھربانی بہ کن اِت دگہ موٹلے ءَ سوار بئت وت ءَ را ھُزدار ءَ یا نال ءِ دوراھی سر بہ کن اِت کہ من موٹلے گوں دلیورے ءَ یک ساھتے بیت کہ راہ داتگ۔ اود ءَ شمئے وداریگ اِنت۔ بھرھال پد ءَ مجبور بیتیں دگہ موٹلے ءَ دست بہ دئیں ءُ سوار بہ بئیں دیم پہ ھُزدار ءَ کَمّے مھتلی ءُ ودار ءَ رند یک کسانیں بَسے(مینی بس) آتک ءُ ما سوار بیتیں پد ءَ دیم پہ وتی منزل ءَ۔