دائی سیجی ءِ گدار
رجانکار: ھسا بجار

” بالزاک
ءُ پری دروشمیں درزی ئیں جنک ” ءِ تہ ءَ یک ویلے ءِ رجانک انت –
( دیمتر ءَ اگاں کرونا ءَ موه دات تہ الم سرجمیں گدار ءَ رجانک کن آں )

من ءَ وتی واب گیر اتک –
” من ڈن ءَ بہ اُوشت آں مردم بہ چارن گوں “؟
من جُست کُت
” اناں ” آئی ءَ گُشت – ” ما تی واب ءِ دُگنیا نہ ئیں “-
لیو ءَ زنگی ئیں مِیهہ زُرت ءُ لبزین کُت – میهہ نو کیلیتے جوڑ ات – میهہ ئےِ بے برمش ءَ کُبل ءِ ٹُنگ ءَ راه دات ، کمو راست ءَ تاب ئےِ دات پدا چپ ءَ ، یک برے پدا راست ءَ ، پدا کمو تاب دیگ ءَ گوں ….کڑکگ ءَ کُبل پچ بوت – ما گُشادی ءَ چارچم ءِ لوگ ءَ پُترتیں ءُ لوگ ءِ دپ بست – انچو تہار ات کہ چم پہ چم ءَ میم نہ بوت – بلے ما ایمن اتیں کہ اے سہت ءَ ادا کس نہ بیت – من چہ لوگ ءِ دارانی شم ءَ سرُک کُت ءُ ڈنی نیمگ ءَ چار ات – داں اے آتراپ ءَ هچ وڑیں سہداریے ءِ گوا نیست ات – پدا هم ما وتی دلجم کنگ ءَ دروازگ ءِ بُرزی نیمگ ءِ داریے شَمگ کُت دست گوازینت ءُ دروازگ ءِ کڑی جت ءُ دروازگ چہ ڈنی نیمگ ءَ پدا کُبل کُت – اگاں کسے چہ ادا بہ گوزیت تہ دروازگ ءِ تہی نیمگ ءَ بند بوگ ءَ مہ ماریت –
لیو ءِ دزبتی ءِ روک کنگ ءَ گوں مئے هوش گشت ، ما چہ کُلاں پراموش بوتیں ، چم نرمیں پوست ءَ گوں جوڑ بوتگیں شنتا ءَ کپت انت ءُ ما ئےِ روک ءَ روک چارگ ءَ ات انت- پرچا کہ مئے چمانی دیم ءَ آ دگہ ایریں سامانی تہ ءَ شنتا انچو ترپگ ءَ ات گُش ئے مارا وتی تہ ءِ مڈیانی هال ءَ دپ ء وت دیگ ءَ ات –
” آ انت هودا ایر انت “- من گُشت –
داں ما شور ءَ اتیں اے روچانی تہ ءَ مئے گیشتریں جیڑگ اے گپ ءِ سرا ات کہ چارچم ءَ شنتا باریں کجا چیر داتگ ءُ ما چتور هودا سر بوت کنیں ءُ چتور درئےِ بہ گیجیں ؟ پمشکہ لیو ءَ چارچم ءِ رُکستی ءَ پہ ٹہنیتگیں مراگش ءِ روچ گچین کُتگ ات –
آئی ءِ شائریں مات اهمکے وَ نہ ات – بلے آ وتی زند ءِ هما اُمبر ءَ سر ات کہ کلیں چیزاں سرپد ات ، کہ در کپگ ءِ دمان ءَ اگاں آئی ءَ اے چیریں شنتا بہ کشتیں ، بازیں چیزانی نز آرگ ءَ آ نہ گیگ بوتگ ات انت – پمشکہ چہ سرگرگ ءَ پیش کلیں چیزانی گیشینگ ءُ ساڑی کنگ پہ آیاں گہتر ات –
ما بے پاد برمش ءَ وت ءَ پہ شنتا ءَ سر کُت – آ گوں پڈاں رِستگیں مُہریں سادیے ءَ گوں ٹٹاتگ ات – ما ساد بوتک ءُ بے تواری ءَ آئی ءِ دپ پچ کُت – دزبتی ءِ رُوژن ءَ آئی ءِ تہ ءَ سر ماں چک ءَ ایریں کتاب درپشگ ءَ ات انت – رو برکتی ندکارانی یک ٹولی پہ مئے وش اتک کنگ ءَ ساڑی ات – دُرستاں ساری مئے سنگت بالزاک گوں وتی پنچ گدار ءَ مئے دیم ءَ زاهر ات –
پدا وکٹر ہیوگو ، ستان دال ، فلوبیر ، رومیں رولاں ، روسو ، ٹالسٹائی ، گوگول ، دوستوؤ فیسکی ، اشاں ابید دگہ چیزیے انگریزیں ندکار هم ساڑی ات – ڈکنز، کپلنگ ، ایملی برونٹے ….
مئے وَ هوش گشت – منی سر انچو ٹُر ورگ ءَ ات گُش ئے سک نشہ ات ہوں –
من چہ شنتا ءَ یک یک ءَ گداراں کشان بوت ءُ تاکاں لیٹینان آهانی نبشتہ کارانی گونڈیں پجاراں واناں کُت لیو ءِ دست ءَ دیاں بوت آں – کتابانی دست جنگ ءَ من انچو مارگ ءَ اتاں کہ گُش ئے من راستی ءَ همے مردماں گوں وتی زردیں دستاں دست ءُ دُروه بوگ ءَ آں –

روان انت ….